1- تنعم فيه امتي نعمة لم ينعموا مثلها قد تؤ تي الارض اکلها و لاتدخر منهم شيئا و المال يومئذ کدوس، يقوم الرجل فيقول: يا مهدي اعطني. فيقول: خذ. (1).
در آن زمان، امت من چنان از نعمت برخوردار شوند که هرگز امتي آن چنان از نعمت برخوردار نشده باشد، سرتاسر زمين محصول دهد و هيچ چيز را از آنان دريغ ندارد
و اموال، انبوه شود. هر کس نزد مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) آيد و بگويد: به من مالي ده، او بي درنگ مي گويد: بگير.
2 - و يذهب الربا (2).
در دولت مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) رباخواري از بين مي رود.
3 - و ياءمرهم بعمران المدن. (3).
مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) به کارگزاران خود در تمامي بلاد فرمان مي دهد که شهرها را آباد سازند.
4 - و تعمر الارض و تصفو و تزهو. (4).
زمين به وسيله مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) آباد، خرم و سرسبز مي شود.
5 - و تظهر له الکنوز و لا يبقي في الارض خراب الا يعمره (5).
تمام معادن و گنج هاي زير زميني در حکومت او آشکار و استخراج مي شود و در روي زمين مخروبه اي باقي نمي ماند، مگر آن که به وسيله آن حضرت آباد مي شود.
6 - و تخرج الارض نباتها و يعطي المال و تکثير الماشيه (6).
زمين همه نباتات خود را مي روياند و دام ها فراوان مي شوند.
7 - ترسل السماء مدرارا و لم تدخر الارض شيئا من نبات. (7).
به هنگام ظهور آن حضرت، آسمان باران فراوان دهد و زمين هيچ روييدني را در دل نگاه نمي دارد.
8 - يقسم المال و لا يعده. (8).
اموال را بدون آن که شمارش نمايد، تقسيم مي کند.
9 - اذا قام قائمنا اضمحلت القطائع فلا قطائع (9).
زماني که «قائم» ما قيام کند، قطايع زمين هايي که زمامداران و حکام جور در مالکيت خود در آورده
و يا واگذار کرده اند از بين مي رود، به طوري که ديگر قطايعي در ميان نخواهد بود.
10 - يسوي بين الناس حتي لاتري محتاجا الي الزکاة. (10).
مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) اموال را ميان مردم چنان به تساوي قسمت مي کند که ديگر نيازمندي يافت نمي شود تا به او زکات دهد.
پی نوشتها :
(1). پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله، سنن ابن ماجه، تحقيق، محمد فؤ اد عبدالباقي، ج 2، ص 1366؛ بحارالانوار، ج 51. ص 88.
(2). امام صادق عليه السلام، منتحب الاثر، ص 474.
(3). امام صادق عليه السلام امام المهدي، ص 371 )به نقل از: روزگار رهايي، ج 2، ص 650(.
(4). امام باقر عليه السلام، منتخب الاثر، ص 157.
(5). منتخب الاثر، ص 482.
(6). پيامبر اکرم صلي الله و اله و سلم، بحار الانوار، ج 52، ص 315.
(7). پيامبر اکرم الزام الناصب، ص 163، بحار الانوار، ج 52، ص 83 )با اندکي تفاوت(.
(8). صحيح مسلم به شرح النووي، ج 18، ص 39.
(9). پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله، بحارالانوار، ج 52. ص 309.
(10). امام باقر عليه السلام، بحارالانوار، ج 52. ص 390.
در آن زمان، امت من چنان از نعمت برخوردار شوند که هرگز امتي آن چنان از نعمت برخوردار نشده باشد، سرتاسر زمين محصول دهد و هيچ چيز را از آنان دريغ ندارد
و اموال، انبوه شود. هر کس نزد مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) آيد و بگويد: به من مالي ده، او بي درنگ مي گويد: بگير.
2 - و يذهب الربا (2).
در دولت مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) رباخواري از بين مي رود.
3 - و ياءمرهم بعمران المدن. (3).
مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) به کارگزاران خود در تمامي بلاد فرمان مي دهد که شهرها را آباد سازند.
4 - و تعمر الارض و تصفو و تزهو. (4).
زمين به وسيله مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) آباد، خرم و سرسبز مي شود.
5 - و تظهر له الکنوز و لا يبقي في الارض خراب الا يعمره (5).
تمام معادن و گنج هاي زير زميني در حکومت او آشکار و استخراج مي شود و در روي زمين مخروبه اي باقي نمي ماند، مگر آن که به وسيله آن حضرت آباد مي شود.
6 - و تخرج الارض نباتها و يعطي المال و تکثير الماشيه (6).
زمين همه نباتات خود را مي روياند و دام ها فراوان مي شوند.
7 - ترسل السماء مدرارا و لم تدخر الارض شيئا من نبات. (7).
به هنگام ظهور آن حضرت، آسمان باران فراوان دهد و زمين هيچ روييدني را در دل نگاه نمي دارد.
8 - يقسم المال و لا يعده. (8).
اموال را بدون آن که شمارش نمايد، تقسيم مي کند.
9 - اذا قام قائمنا اضمحلت القطائع فلا قطائع (9).
زماني که «قائم» ما قيام کند، قطايع زمين هايي که زمامداران و حکام جور در مالکيت خود در آورده
و يا واگذار کرده اند از بين مي رود، به طوري که ديگر قطايعي در ميان نخواهد بود.
10 - يسوي بين الناس حتي لاتري محتاجا الي الزکاة. (10).
مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) اموال را ميان مردم چنان به تساوي قسمت مي کند که ديگر نيازمندي يافت نمي شود تا به او زکات دهد.
پی نوشتها :
(1). پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله، سنن ابن ماجه، تحقيق، محمد فؤ اد عبدالباقي، ج 2، ص 1366؛ بحارالانوار، ج 51. ص 88.
(2). امام صادق عليه السلام، منتحب الاثر، ص 474.
(3). امام صادق عليه السلام امام المهدي، ص 371 )به نقل از: روزگار رهايي، ج 2، ص 650(.
(4). امام باقر عليه السلام، منتخب الاثر، ص 157.
(5). منتخب الاثر، ص 482.
(6). پيامبر اکرم صلي الله و اله و سلم، بحار الانوار، ج 52، ص 315.
(7). پيامبر اکرم الزام الناصب، ص 163، بحار الانوار، ج 52، ص 83 )با اندکي تفاوت(.
(8). صحيح مسلم به شرح النووي، ج 18، ص 39.
(9). پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله، بحارالانوار، ج 52. ص 309.
(10). امام باقر عليه السلام، بحارالانوار، ج 52. ص 390.