هر گناه صغيره به سبب يكى از پنج چيز كبيره می شود:
1- اصرار بر انجام آن گناه، يعنى مكرر مرتكب آن شدن.
2- حقير شمردن آن، زيرا هر گناهى را كه اندك شمارى نزد خدا عظيم مىشود.
و در حديث وارد است كه: «مؤمن هر گناهى کند آن را مانند كوهى مىبيند كهبر بالاى سر او باشد و ترسد كه بر او افتد. و منافق گناه را مثل مگسى بيند كه بربينىاو نشيند. پس آن را بپراند.»
(محجة البيضاء، ج 7، ص 59)
3- با انجام آن گناه شاد شود و احساس قدرت کند.
مثلا: كسى مسلمانى را خجل سازد يا مغبون كند و بگويد: ديدى او را چگونه رسواكردم! و به آن دلشاد باشد.
4- گناهى را انجام دهد و آن را بدون دلیل شرعى نزد کسی که از آن مطلع نیست اظهار كند.
5- شخصِ گناهكار كسى باشد كه مردم به او اعتماد داشته باشند و پيروى آن كنند و او گناه صغيره كند كه مردم بر آن مطلع شوند و زشتی آن گناه در نظر ايشان كم شود.
منبع: معراج السعادة، مقام پنجم، فصل اقسام توبه