خداوند به حضرت داوود(ع) فرمود:
اى داوود! هر كسى نزد من آيد در حالى كه از گناهانى كه به وسيله آنها نافرمانى مرا کرده شرمگين باشد، آن گناهان او را مى بخشم و آن گناهان را از خاطر دو فرشته نگهبان او فراموش مى سازم.
امام صادق(عليه السلام) فرمود:
كسى كه کار نیکش او را شادمان كند، و گناهش وى را بدحال گرداند، چنين كسى مؤمن است.
اميرالمؤمنين علی(علیه السلام) فرمود:
همانا پشيمانى از گناه، انسان را به سوى ترك گناه فرا مى خواند.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
هيچ بنده اى نيست كه مرتكب گناهى شود، پس از آن پشيمان گردد، جز اينكه خداوند او را مى بخشايد، پيش از اينكه طلب آمرزش كند.
امام باقر(عليه السلام) فرمود:
پشيمانى از گناه براى توبه كفايت مى كند.
منبع: وسائل الشیعه، باب وجوب پشيمانى بر گناهان