وظيفه ي هر انساني است تا تلاش كند مقام امام را بشناسد وگرنه با تصورات غلطي که نسبت به امام پيدا ميکند، منكر وجود حضرت ميشود. منكران وجود امام تصورشان آن است که لازمه ي وجود امام آن است که آن حضرت در جلو آنها باشند و ايشان را ببينند. اينها مقام حضرت را نميشناسند و متوجه نيستند در آخرالزمان علاوه بر بدن، مقام حضرت است که ظهور ميكند و عالم ظرفيت ظهور روحانيت امام را مييابد.
بايد به اين شعور رسيد كه جهان يك باطن مباركي دارد که اگر امکان ظهور آن فراهم شود حضرت ظهور ميکنند، همينطور که تن شما باطني به نام «من» دارد و اگر سالم بود اراده هاي شما در تن ظهور ميکند. جهان نيز باطني موجود ولي غايب دارد و هرچه به آخرالزمان نزديك شويم زمينه ي ظهور آن باطن فراهمتر ميشود. به همين جهت ملاحظه ميکنيد كه آخرالزمان جمع اضداد است و همين شرايط موجب ظهور حضرت ميگردد، چون از يک طرف حجابهاي ظلماني همه جا را فرا ميگيرد و از طرف ديگر روحهايي در ميدان ميآيند که آمادگي عبور از آن همه حجاب را در خود پرورانده اند و زمينه ي اقدام حضرت مهدي(عج) را در خود فراهم نموده اند و نشان داده اند ديگر هيچ دجّالي ياراي فريب آنها و تنها گذاشتن امام را ندارد.
اين است راز ظهور مهدي(عج) كه از طرفي آدمها آن چنان محجوب ميشوند كه به تمام كفر گرفتار ميگردند و از طرف ديگر در دل اين كفر روح هايي ظهور ميکند که توان عبور از همهي چهره هاي کفر را در خود پرورانده اند و براي عبورِ هرچه بيشتر از ظلمات کفر خود را نيازمند امامي ميدانند که رهبري اين حرکت بزرگ جهاني را به عهده گيرد و با چنين انتظاري از ظلمات زمانه فاصله ميگيرند و به نور نزديک مي شوند.
در رابطه با چنين روحيه و آمادگي است که حضرت باقرعلیه السلام ميفرمايند: «مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ مُنْتظِراً لِاَمْرِنَا اِلاَّ يَمُوتَ فِي وَسَطِ فُسْطاطِ الْمهدي و عَسْكَرِهِ1 ضرر نكرده كسي كه در حال انتظارِ امر ما رحلت كرده، از اينكه ميان خيمه ي مهدي و لشكر او نمرده است. چون در طول زندگي، افق خود را در شرايط ظهور آن حضرت قرار داده است. همين که ملاحظه ميکنيد عده اي ميفهمند امام زمان يعني چه، زمينه ظهورِ هر روز، بيشتر از روز پيش فراهم ميشود.
1 - الكافي، ج1، ص 372.
بايد به اين شعور رسيد كه جهان يك باطن مباركي دارد که اگر امکان ظهور آن فراهم شود حضرت ظهور ميکنند، همينطور که تن شما باطني به نام «من» دارد و اگر سالم بود اراده هاي شما در تن ظهور ميکند. جهان نيز باطني موجود ولي غايب دارد و هرچه به آخرالزمان نزديك شويم زمينه ي ظهور آن باطن فراهمتر ميشود. به همين جهت ملاحظه ميکنيد كه آخرالزمان جمع اضداد است و همين شرايط موجب ظهور حضرت ميگردد، چون از يک طرف حجابهاي ظلماني همه جا را فرا ميگيرد و از طرف ديگر روحهايي در ميدان ميآيند که آمادگي عبور از آن همه حجاب را در خود پرورانده اند و زمينه ي اقدام حضرت مهدي(عج) را در خود فراهم نموده اند و نشان داده اند ديگر هيچ دجّالي ياراي فريب آنها و تنها گذاشتن امام را ندارد.
اين است راز ظهور مهدي(عج) كه از طرفي آدمها آن چنان محجوب ميشوند كه به تمام كفر گرفتار ميگردند و از طرف ديگر در دل اين كفر روح هايي ظهور ميکند که توان عبور از همهي چهره هاي کفر را در خود پرورانده اند و براي عبورِ هرچه بيشتر از ظلمات کفر خود را نيازمند امامي ميدانند که رهبري اين حرکت بزرگ جهاني را به عهده گيرد و با چنين انتظاري از ظلمات زمانه فاصله ميگيرند و به نور نزديک مي شوند.
در رابطه با چنين روحيه و آمادگي است که حضرت باقرعلیه السلام ميفرمايند: «مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ مُنْتظِراً لِاَمْرِنَا اِلاَّ يَمُوتَ فِي وَسَطِ فُسْطاطِ الْمهدي و عَسْكَرِهِ1 ضرر نكرده كسي كه در حال انتظارِ امر ما رحلت كرده، از اينكه ميان خيمه ي مهدي و لشكر او نمرده است. چون در طول زندگي، افق خود را در شرايط ظهور آن حضرت قرار داده است. همين که ملاحظه ميکنيد عده اي ميفهمند امام زمان يعني چه، زمينه ظهورِ هر روز، بيشتر از روز پيش فراهم ميشود.
1 - الكافي، ج1، ص 372.
آخرین ویرایش: