آیا میتوان شبکه جهانیاینترنت را با فشردن یک کلید قطع کرد؟ کلید قطع اینترنت در دست کیست؟ چرا آمریکامیخواهد کلید قطع شبکه جهانی را در دست داشته باشد؟ چه زمانی باید اینترنت جهانرا قطع کرد؟ راههای مقابله با چنین تهدیداتی چیست؟ برای یافتن پاسخ این پرسشها وسوالات دیگر در مورد کلید قطع اینترنت با گزارش ویژه مشرق همراه شوید...به گزارش مشرق، پساز حوادث یازده سپتامبر، دولت آمریکا به بهانه مبارزه با تهدیدات تروریستی فرا رو،قانونی تحت عنون قانون میهن دوستی آمریکا را به تصویب رساند تا کنترلهای امنیتیخود را افزایش دهد. این لایحه بدعتی امنیتی در تاریخ آمریکا ودر تاریخ روابط بین الملل بود که طی مدت زمانی اندک لایحهایبا حجم بیش از دویست صفحه را به تصویب رساندند. این لایحه مقررات سختتری را برایمهاجرت، اقامت و تابعیت مهاجران غیرآمریکایی وضع میکند و امکان هرگونه اقدامپیشگیرانه در داخل آمریکا را به بهانه تأمین امنیت، به قوه مجریه میدهد.* فضای سایبر؛ دارایی ملی آمریکاده سال پس از این حادثه، دولت آمریکا بار دیگراقدامی مشابه را این بار در فضای سایبر در دست انجام دارد. پس از تحولات مصر واقدام دولت سرنگون شده این کشور در قطع اینترنت برای جلوگیری از سازماندهیمعترضان، دولت آمریکا نیز به این فکر افتاد تا امکان اقدامی مشابه را در سطح جهانیبرای خود فراهم کند. بر این اساس سناتور جو لیبرمن، سوزان کالینز و تام کارپرلایحهای 200 صفحهای را با عنوان لایحه امنیت سایبری تقدیم کنگره کردند. عنواندقیق این لایحه، "قانون حمایت از فضای سایبری به عنوان دارایی ملی" استکه تشکیل دفتر سیاستگذاری فضای سایبر در دفتر ریاست جمهوری و "مرکز ملیامنیت سایبری و ارتباطات" در سازمان امنیت ملی آمریکا یکی از بندهای اینلایحه است. وظیفه این بخش، کنترل تمام ورودیها و خروجیهای درگاه اینترنت از طریقشرکتهای سرویس دهنده اینترنت است.بر اساس دو قانون ياد شده، دولت باراک اوبامانيز همچنان اقدام نظامي عليه كشورهاي ديگر يا عليه گروه هاي مخالف غيردولتي (ياتروريستي) در مناطق مختلف جهان را، آنچنان كه دولت بوش مورد پذيرش و عمل قرار دادهبود، دنبال مي كند و در اين رابطه، نه تنها خود را نيازمند تصويب قطعنامههايسازمان ملل متحد و اقدام ها و بررسي هاي بين المللي نميداند، بلكه دفاع پيشگيرانهو نيز حمله «پيش دستانه» را نيز حق خود مي داند، امري كه در تناقض آشكار با منشورملل متحد است كه بر اساس آن، هيچ كشوري اجازه ندارد جز در حالت دفاع مشروع، دست بهاقدام يك جانبه نظامي بزند.* KillSwitch ؛مهمترین بخش لایحه امنیت سایبرییکی از مهمترین بخشهای لایحه امنیت سایبری کهجنجال بسیاری نیز بدنبال داشته، کلید قطع اینترنت یا Internet Kill Switch است. براساس این بند ازلایحه، درصورت تصویب، رئیس جمهور آمریکا میتواند در شرایطاضطراری مانند حملات سایبری به تأسیسات و زیرساختها، بخشی از ورودیهای شبکهجهانی اینترنت به آمریکا را مسدود کند و به طور کلی با ابلاغ به سرویس دهندههایعمده اینترنت جهان – یاهو، گوگل و ... -، سرویس دهی آنها را متوقف نماید.این قسمت از لایحه از نظر فنی و سیاسی بیشترین بحثها را تا کنون در پی داشته است.کارکرد killswitch بدینصورت است که در مقیاس کوچک، در صورت وجود احتمال حمله سایبری، دولت آمریکا ارتباطیک زیرساخت – مانند نیروگاه- با شبکه جهانی را بطور کامل قطع خواهد کرد. و یا تمامیورودی ها و خروجیهای آن را بطور کامل رصد کرده و کنترل مینماید. این بخش از اینقانون انتقادات فراوانی را برانگیخته، چرا که منتقدین و کارشناسان فضای سایبر ایناقدام آمریکا را مصادره کنترل اینترنت دانسته و این قانون اینترنت جهانی را داراییملی ایالات متحده فرض میکند.* علم کردن چین هراسی ؛ احتمال طراحی یازدهسپتامبر سایبریسناتور لیبرمن از تدوین کنندگان این لایحه،اینترنت را برای کاربران آن مکانی خطرناک توصیف میکند که دشمنان میتوانند بااستفاده از خطوط الکترونیک تهدیدات امنیتی فراوانی را متوجه امنیت کشور کنند. یکیاز دستاویزهای اصلی تهیه کنندگان این لایحه، حملات سایبری کاربران چینی است.براساس این ادعا روزانه میلیونها حمله سایبری علیه آمریکا صورت میگیرد که 98درصد آنها از چین سازماندهی میشود و برای مقابله با این حملات باید امنیت را بهفضای سایبر بازگرداند. لیبرمن در این خصوص به سیانان میگوید: "رئیس جمهورو دولت هیچگاه اینترنت را تسخیر نخواهند کرد."لیبرمن در مورد اینکه آیا طرح او و کالینز باآزادیهای مدنی مغایرتی ندارد، اظهار داشت: "یک حمله سایبری به آمریکا میتواندهمچون یک حمله نظامی ،یا حتی فراتر از آن، به بانکها، ارتباطات، اقتصاد و حمل ونقل ما آسیب برساند."
ویبرای توجیه این قانون، به اختیاراتی که دولت چین در زمینه اینترنت دارد، اشارهکرده و اظهار میدارد: "دولت چین میتواند در وضعیت جنگی بخشهایی از اینترنتخود را قطع کند، ما نیز میخواهیم چنین امکانی را در اینجا داشته باشیم." به گفته وی، اختیار رئیس جمهور آمریکا دراستفاده از این طرح محدود به زمانهایی شده که امنیت سایبری تهدید میگردد و چنیناختیاری بر اساس قانون اعطا شده است. براساس اطلاعات موجود، 40 درصد از شبکه اینترنت چین که عمدتا ارتباط زیرساختهای حیاتی این کشور راتأمین میکند، اینترنت ملی بوده و امکان حمله به آن از خارج از کشور وجود ندارد ودر صورت بروز تهدیدات سایبری، زیرساختهای این کشور از حملات احتمالی مصون خواهدبود.با توجه به افزایش مطرح شدن تهدید چین به عنوانپایگاه حملات سایبری به آمریکا، و با وجود پیشینه حملات یازده سپتامبر و آغاز جنگافروزی آمریکا برای برقراری نظم نوین جهانی،این احتمال که حملات سایبری پردامنه علیه زیرساختهای آمریکا طراحی و اجرا شود دوراز ذهن نیست. با وجود تاکید بسیار مقامات پنتاگون بر آسیبپذیر بودن شبکه برقآمریکا و ایجاد هراس از خاموشی سراسری در صورت بروز حملات سایبری، طراحی یازدهسپتامبر سایبری از جمله پیشبینیهای سیاستمداران و کارشناسان بوده است.
با این که براساس آخرین خبرها، "کلید قطعاینترنت" از آخرین لایحه امنیت سایبری حذف شده است٬ کاخ سفید ادعا میکند کهبنا بر قانون 1934 که منجر به شکلگیری "کمیسیون ارتباطات فدرال" شد،رئیس جمهور آمریکا همچنان قادر به دخالت در شبکه جهانی اینترنت است. بنا بر اینقانون، در صورت بروز "هر گونه شرایط اضطراری یا بحران یا خطری که ملت راتهدید کند"، رئیس جمهور دارای "حق استفاده یا کنترل هر گونه ... پایگاهیا وسیلهای" است. با وجود این که جنبههای بحثبرانگیز از این لایحه حذف شد٬این لایحه همچنان دربرگیرنده مفاد بسیاری است که نشاندهنده اعطای قدرت گستردهایبه رئیس جمهور به نمایندگی از دولت فدرال است. یکی از مفاد این لایحه، این قدرت رابه وزارت امنیت داخلی آمریکا میدهد تا از شرکتهای خصوصی در بخشهای خاصی ارزیابیاحتمال خطر به عمل آورد و آنان را مجبور به پیروی از فرمانهای گسترده جهت ایمنسازیسیستمهایشان کند.
* کلید هفت مرحلهای قطعاینترنتبه جز Kill Switch، کلید قطع دیگری برای قطع شبکه جهانی وجود دارد که از هفت کلید یاکارت هوشمند تشکیل شده و در دست گروهی هفت نفره از بریتانیا، ایالات متحده،بورکینا فاسو، ترینیداد و توباگو، کانادا، چین و جمهوری چک است. برای فعال کردناین کلید باید پنج عضو از هفت عضو در پایگاهی در آمریکا گرد هم آیند تا کل سیستمرا restart کنند. این کلیدها درواقع کارتهای هوشمندی هستند که هر یک دربرگیرنده بخشی از کلید اصلی DNSSEC (ضمیمههای امنیتیسامانه نام دامنه) است. این برنامه امنیتی زیر نظر"شرکت اینترنتی نامها وشمارههای واگذارشده" یا به اختصار "آیکان" (ICANN) اداره میشود. این شرکتیک گروه نظارتی است که به یک سیستم امنیتی دسترسی دارند٬ سیستمی که جهت محافظت ازکاربران در برابر کلاهبرداریها و حملات سایبری طراحی شده است.
سوزان کالینز٬ جولیبرمن و تام کارپر سه سناتوری که لایحه" قانون حمایت از فضای سایبری بهعنوان دارایی ملی" را تقدیم کنگره کردند.
ویبرای توجیه این قانون، به اختیاراتی که دولت چین در زمینه اینترنت دارد، اشارهکرده و اظهار میدارد: "دولت چین میتواند در وضعیت جنگی بخشهایی از اینترنتخود را قطع کند، ما نیز میخواهیم چنین امکانی را در اینجا داشته باشیم." به گفته وی، اختیار رئیس جمهور آمریکا دراستفاده از این طرح محدود به زمانهایی شده که امنیت سایبری تهدید میگردد و چنیناختیاری بر اساس قانون اعطا شده است. براساس اطلاعات موجود، 40 درصد از شبکه اینترنت چین که عمدتا ارتباط زیرساختهای حیاتی این کشور راتأمین میکند، اینترنت ملی بوده و امکان حمله به آن از خارج از کشور وجود ندارد ودر صورت بروز تهدیدات سایبری، زیرساختهای این کشور از حملات احتمالی مصون خواهدبود.با توجه به افزایش مطرح شدن تهدید چین به عنوانپایگاه حملات سایبری به آمریکا، و با وجود پیشینه حملات یازده سپتامبر و آغاز جنگافروزی آمریکا برای برقراری نظم نوین جهانی،این احتمال که حملات سایبری پردامنه علیه زیرساختهای آمریکا طراحی و اجرا شود دوراز ذهن نیست. با وجود تاکید بسیار مقامات پنتاگون بر آسیبپذیر بودن شبکه برقآمریکا و ایجاد هراس از خاموشی سراسری در صورت بروز حملات سایبری، طراحی یازدهسپتامبر سایبری از جمله پیشبینیهای سیاستمداران و کارشناسان بوده است.
با این که براساس آخرین خبرها، "کلید قطعاینترنت" از آخرین لایحه امنیت سایبری حذف شده است٬ کاخ سفید ادعا میکند کهبنا بر قانون 1934 که منجر به شکلگیری "کمیسیون ارتباطات فدرال" شد،رئیس جمهور آمریکا همچنان قادر به دخالت در شبکه جهانی اینترنت است. بنا بر اینقانون، در صورت بروز "هر گونه شرایط اضطراری یا بحران یا خطری که ملت راتهدید کند"، رئیس جمهور دارای "حق استفاده یا کنترل هر گونه ... پایگاهیا وسیلهای" است. با وجود این که جنبههای بحثبرانگیز از این لایحه حذف شد٬این لایحه همچنان دربرگیرنده مفاد بسیاری است که نشاندهنده اعطای قدرت گستردهایبه رئیس جمهور به نمایندگی از دولت فدرال است. یکی از مفاد این لایحه، این قدرت رابه وزارت امنیت داخلی آمریکا میدهد تا از شرکتهای خصوصی در بخشهای خاصی ارزیابیاحتمال خطر به عمل آورد و آنان را مجبور به پیروی از فرمانهای گسترده جهت ایمنسازیسیستمهایشان کند.
* کلید هفت مرحلهای قطعاینترنتبه جز Kill Switch، کلید قطع دیگری برای قطع شبکه جهانی وجود دارد که از هفت کلید یاکارت هوشمند تشکیل شده و در دست گروهی هفت نفره از بریتانیا، ایالات متحده،بورکینا فاسو، ترینیداد و توباگو، کانادا، چین و جمهوری چک است. برای فعال کردناین کلید باید پنج عضو از هفت عضو در پایگاهی در آمریکا گرد هم آیند تا کل سیستمرا restart کنند. این کلیدها درواقع کارتهای هوشمندی هستند که هر یک دربرگیرنده بخشی از کلید اصلی DNSSEC (ضمیمههای امنیتیسامانه نام دامنه) است. این برنامه امنیتی زیر نظر"شرکت اینترنتی نامها وشمارههای واگذارشده" یا به اختصار "آیکان" (ICANN) اداره میشود. این شرکتیک گروه نظارتی است که به یک سیستم امنیتی دسترسی دارند٬ سیستمی که جهت محافظت ازکاربران در برابر کلاهبرداریها و حملات سایبری طراحی شده است.
* بدعت جدید در روابط بین الملل: پاسخ نظامیآمریکا به تهدیدات سایبری
یکی دیگر از اقدامات آمریکا در راهبرد"استراتژي بين المللي براي فضاي سايبر" پاسخ به حملات سایبری است. براساس این راهبرد، مسئولیت حفظ امنیت سایبری و شبکههای دولتی به پنتاگون واگذارشده است. طبق این دستورالعمل که باراک اوباما آن را امضا و ابلاغ کرده است، هرگونهاقدام تخریبی علیه سامانهها و شبکههای نهادهای این کشور از سوی هر کشور یا گروهغیر دولتی، اقدام جنگی محسوب شده و نیروهای آمریکایی مجاز خواهند بود با حملهنظامی به کشور مبدأ حملات و یا محل اقامت گروه حمله کننده، پاسخ دهد. اينكه برمبناي اين راهبرد، چه چيز را مي توان يك حمله ي سايبري ناميد؟ در چه زماني پاسخنظامي مناسب خواهد بود؟ قواعد درگير شدن و ورود به چنين جنگي كدام است؟ همگی ازسوالاتی است که این قانون با خود به همراه داشته و محل اختلاف کارشناسان و دستاندرکاران تهیه این لایحه بوده است. نگاهی اجمالی به تعریف حمله سایبری میتوانددر پاسخ به این پرسشها راه گشا باشد.* حمله سایبریسايبريا فضاي سايبري (cyberspace) «مجموعهاي از تمامي شبكههايارتباطي رايانهاي» است كه از ميان آن ها، «اينترنت» بزرگ ترينشبكه محسوب مي شود.بنابراين، سايبر يا فضاي سايبري، اينترنت و ديگر سامانه هاي رايانه اي، ارتباطي ومخابراتي را در برمیگیرد. به همين ترتيب، حمله سايبري(cyber attack) يا(cyber warfare) در معناي عام و كلي خود، حمله به شبكه هايرايانه اي، ارتباطي و مخابراتي با هدف تخريب و/ يا سرقت داده ها و اطلاعات معنا ميشود. در حملات سايبري، تماميت،صحت و اصالتدادهها، معمولاً توسط كدهاي مخرب تغيير دادهشده، باعث بروز خطا در دادههاي پردازش شده خروجي سامانه ميگردند. بدافزارها (ویروسها)كدهاي مخرب را از طريق اينترنت به رايانه مورد نظر ارسال، و سپس دستورات مورد نظرخود را براي تصاحب يا اِعمال تغيير در محتواهاي موجود در رايانه قرباني و/يا ايجاداختلال در ديگر رايانههاي مرتبط با رايانه قرباني (شبكه) صادر ميكنند.بااين توصيف، راهبرد جديد آمريكا در برخورد با حملات سايبري، عمدتاً ناظر به حملاتياست كه داراي اين ويژگيها باشند.