3 توصیه آیت الله بهجت به مردم و مسئولین

[آرام]

​

یکی از شاگردان آیت الله بهجت در مراسم سومین سالگرد ارتحال ایشان گفت: آیت الله بهجت دو توصیه یکی به خواندن نماز اول وقت و دیگری ترک معصیت داشتند و عبادت را نه از روی عادت بلکه با عشق و برای لذت بردن انجام می‎دادند.

​

مهر، مراسم سومین سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت آیت الله العظمی محمد تقی بهجت دوشنبه 25 اردیبهشت با حضورخانواده ایشان، مهندس چمران رئیس شورای شهر تهران وخوراکیان معاون سازمان فرهنگی هنری شهر تهران، حجت الاسلام ابوترابیان و جمعی از طلاب و استادان حوزه علمیه و مقامات کشوری در تالار بزرگ وزارت کشور برگزار شد.

در این مراسم حجت الاسلام روحی از شاگردان آیت الله بهجت به تشریح ابعاد شخصیت عرفانی و علمی استاد خویش پرداخت و گفت: ایشان با کهولتشان هرروز به زیارت حضرت معصومه می‎شتافتند و روزی دو ساعت، یک ساعت نشسته و یک ساعت ایستاده به زیارت آن حضرت مشغول می‎شدند. در روضه‎ها و نماز جماعت هم بدین گونه حضور فعال داشتند. در مجالس روضه روی صندلی نمی‎نشست تا از بقیه بلندتر جلوه نکند. اکثرما به خاطر ترس از خدا و نرفتن به جهنم عبادت می‏کنیم، ولی این چیزها برای آیت الله بهجت تنزل بود و ایشان به خاطر عشق و لذت بردن به عبادت مشغول می‎شد.

وی افزود: ایشان دو توصیه به مردم داشتند یکی به خواندن نماز اول وقت و دیگری به ترک معصیت داشتند. عبادت را نه از روی عادت بلکه برای اتصال به خداوند و با عشق و شور و لذت انجام می‏دادند. توصیه ایشان به مسئولین نظام هم حفظ وحدت بود می‎فرمود ای کاش همه علما یک جا جمع می‎شدند و خداوند به آنها عنایت می‎کرد که اختلافاتشان را کنار بگذارند و اگر نشد، چند بار این اجماع را برقرار می‏کردند.

این کارشناس علوم دینی و فقهی تصریح کرد: از رهبران جمهوری اسلامی گرفته تا همینطور برسد به مقامات پائین‏تر به حضور ایشان می‎آمدند و با ایشان راجع مسائل حکومتی مشورت می‎کردند، ولی ایشان هیچ وقت نخواست چهره‏ای رسانه‎ای شوند و هیچ وقت نگفت من.



روحی یادآورشد: لحظه به لحظه ایشان به ذکر و فکر می‎گذشت و دائم به یاد خدا بود انگار که دو شخصیت در کنار ما حضور داشت یک شخصیت علمی قوی ایشان با آن نقدهایی که داشتند و یک شخصیت عرفانی ایشان که در عالم دیگری سیر می‎کرد.

وی اذعان کرد: کسانی که به عبادت ظاهری مشغولند و دائم به فکر دنیا و مسائل روزمره‎ هستند با چنین مردی که در ساحت عرفان لحظه‏ای از یاد خدا دور نمی‎شد چقدر تفاوت دارند. با این درجات عالی مرجعیت، هیچگاه فرقی نکرد و با همه برخوردی مهربانانه داشت. برای مسلمین دلسوز به تمام معنا بود واز مصیبت‎های وارده بر آنها غصه می‎خورد.