دقت کردین....
شب که میشه خدا یه پرده تاریک روی دنیامون میکشه و چشمامون رو به آسمون زیبا به ماه جلوه گر خیره میکنه...واقعآ چرا؟!...
باهات حرف میزنه...دلش برات تنگ شده..میگه بنده من از صبح تا غروب به روزمرگی هات مشغول بودی و چه کردی؟
واقعآ شده شب بشینیم فکر کنیم...امروز رو چه کردیم!فردارو میخوایم چیکار کنیم!
خدا چقدر حضور داشت تو این روز روشن واست!
میگه بنده من....روزی که این همه جون کندی واسش..این همه دغدغش رو داشتی تهش به این شب تاریک ختم میشه
و چه بسا در نهایت به اون قبر تاریک...چقدر دغدغه ی رضایت من رو داشتی.
.چقدر سعی کردی به منی برسی که این دنیارو بهت دادم تا به خودم برسی!
واقعآ تا حالا شده فکر کنیم...
با این کارامون تو این زندگی پرمشغله میخوایم به کجا برسیم!؟
شده فکر کنیم هدف بودن این زندگی چیه واقعآ چیه!؟
خدا چرا این فردارو برامون قرار میده؟..
خیلی حرفارو زده و میزنه واست...
تو همین شب تاریکی که با رسیدنش فکر میکنی دیگه وقته خوابه برای شروع فردایی مثل دیروز!
کو گوش شنوا...اینقدر گوشامون پره اینقدر چشمامون سیره اینقدر دلامون مشغوله که دیگه وقتی واسه خدا نداریم!!..............