Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒمشاعره ی خاص منجی دوازدهم (عج)Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

[زهرا]

امشب دل بي تاب من در سوگ تو غمخانه شد
دلم به ياد غربتت گوشه نشين خانه شد
دلم سيه پوشيده است در سوگت اي ياس رسول
به ياد آندم سهم تو آن قبر مخفيانه شد
سر به درن چاه غم مويه كنان ناله زنم
به ياد آن شكسته كه مهمان خاك شبانه شد
به ياد اشك زينب و بغض گلوي حسنين
به ياد آن كه سهمشان موهاي لاي شانه شد
به ياد بي پنا هي اش اندر ميان كوچه ها
به ياد شعله هاي كين! زهرا برش پروانه شد...
خوشا آندم كه در بقيع شيدا شوم مهمان تو
با بغض دل گويم بقيع مرحم اين ديوانه شد​

 

[montazer]

دست از طلب ندارم تا كام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
كز آتش درونم دود از كفن برآید

​

 

[زهرا]

درد عشقی كشیده ام كه مپرس
زهر هجری كشیده ام كه مپرس
گشته ام در جهان و آخر كار
دلبری برگزیده ام كه مپرس
آنچنان در هوای خاك درش
می رود آب دیده ام كه مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش
سخنانی شنیده ام كه مپرس
همچو حافظ غریب در ره عشق
به مقامی رسیده ام كه مپرس
​

​

​

 

[غریب آشنا]

سرخوش ترين منم كه سرم نذر راه توست

عرشي شود دلم آندم كه جايگاه توست

بر طاق نصرت اي گل نرگس نگر كه چشم

چشم انتظار ديدن آن روي ماه توست​

 

[زهرا]

تو مهری و ز ظهور سحر نشان داری

عجب شباهت ماهی به آسمان داری

به شش جهت ز نگاه تو نور می بارد

چه نسبتی، تو بگو با فرشتگان داری؟

غزل، غزل، ز کلامت سپیده می ریزد

دلی به روشنی عشق، بی گمان داری

برای چلچله ها، سهره ها، کبوترها

تو در بهار دلت، باغ ارغوان داری​

 

[غریب آشنا]

ديديم ترا دوباره بر مي گردي

از باغ پر از ستاره برمي گردي

گفتند که چاره نيست بر درد فراق

انگار! براي چاره برميگردي​

​

​

 

[زهرا]

یابن الحسن کجایی مُردم از این جدایی


​

طاقت دگر ندارم آقا اگر نیایی


​

تاب و توان ندارم بی خواب و بیقرارم

هردم در انتظارم آقا تو از در آیی

بی تو زمانه غم دنیای درد و ماتم

در هر طرف در عالم مائیم و بی نوایی

کی میشود گذاری این پرده را کناری

​

 

[غریب آشنا]

یاران به کوی وصل تو نائل شدند و من

عمرم گذشت و در غم تو ابتدایی ام

در کوله بار خویش ندارم به جز طلب

در راه تو نشسته ام و در گدایی ام

جام توسلات دلم خشک و خالی است

شهدی رسان که طالب وجه خدایی ام

با مرگ سرخ، زندگی ام را کمال بخش

لب تشنه ی شهادت با سر جدایی ام​

 

[زهرا]

منتظران را به لب امد نفس

ای شه خوبان تو بفریاد رس

 

[گمنام]

سراسر همه گل رويد از اين خاك وليك


​

به گلزار دلم زهرا عذارم نرسيد​

​