نهج البلاغه کتابی است فروتر از کلام خدا و فراتر از سخن بشر. کتابی که طراز فصاحت است این کتاب و پیرایه بلاغت.
عربیت را بها افزاید و دین و دنیا را به کار آید. نهج البلاغه دائره المعارفی از فرهنگ اسلامی است که خواست امام (ع) در آن تدریس علوم طبیعی و یا فهماندن نکته های فلسفی و یا تاریخی نیست.
سخنان مولا علی (ع) در طرح این مباحث همچون قرآن کریم است که به زبان موعظت از هر پدیده محسوس یا معقولی نمونه ای روشن و قابل درک در پیش چشم بیننده و شنونده قرار می دهد.
نهج البلاغه راهنمای گمراهان و چاره ی بیچارگان است. کسی که خواهان سعادت همیشگی است لازم باشد که این کتاب را سرمشق خود قرار دهد و از سخنان آن پند گرفته و به فرامینش عمل کند.
دیدگاه نهج البلاغه از لحاظ حدیث، ادب و تاریخ از عالی ترین درجه اعتبار و سندیت برخوردار می باشد و سخنان برگزیده باب مدینه العلم رسول الله (ص) ، امام علی بن ابیطالب (ع) به عنوان متقن و محکم ترین سخن بعد از کلام وحی و سخنان پیامبر(ص) می باشد.
امام علی(ع) :
روزگاری بر مردم خواهد آمد که از قرآن جز نشانی( قرآن خوانده میشود ولی به آن و دستوراتش عمل نمیشود )
و از اسلام جز نامی باقی نخواهد ماند.(مردم خود را مسلمان می نامند در صورتی که دورتر از همه کس به اسلام هستند )
مسجدهای آنان در آن روزگار آبادان اما از هدایت ویران است.
مسجد نشینان و سازندگان بناهای شکوهمند مساجد بدترین مردم زمین میباشند.
که کانون هر فتنه و جایگاه هرگونه خطاکاری اند.
هرکس از فتنه برکنار است او را به فتنه بازگردانند.
و هرکس که از فتنه عقب مانده او را به فتنه ها کشانند.
نهج البلاغه حکمت 369
عربیت را بها افزاید و دین و دنیا را به کار آید. نهج البلاغه دائره المعارفی از فرهنگ اسلامی است که خواست امام (ع) در آن تدریس علوم طبیعی و یا فهماندن نکته های فلسفی و یا تاریخی نیست.
سخنان مولا علی (ع) در طرح این مباحث همچون قرآن کریم است که به زبان موعظت از هر پدیده محسوس یا معقولی نمونه ای روشن و قابل درک در پیش چشم بیننده و شنونده قرار می دهد.
نهج البلاغه راهنمای گمراهان و چاره ی بیچارگان است. کسی که خواهان سعادت همیشگی است لازم باشد که این کتاب را سرمشق خود قرار دهد و از سخنان آن پند گرفته و به فرامینش عمل کند.
دیدگاه نهج البلاغه از لحاظ حدیث، ادب و تاریخ از عالی ترین درجه اعتبار و سندیت برخوردار می باشد و سخنان برگزیده باب مدینه العلم رسول الله (ص) ، امام علی بن ابیطالب (ع) به عنوان متقن و محکم ترین سخن بعد از کلام وحی و سخنان پیامبر(ص) می باشد.
امام علی(ع) :
روزگاری بر مردم خواهد آمد که از قرآن جز نشانی( قرآن خوانده میشود ولی به آن و دستوراتش عمل نمیشود )
و از اسلام جز نامی باقی نخواهد ماند.(مردم خود را مسلمان می نامند در صورتی که دورتر از همه کس به اسلام هستند )
مسجدهای آنان در آن روزگار آبادان اما از هدایت ویران است.
مسجد نشینان و سازندگان بناهای شکوهمند مساجد بدترین مردم زمین میباشند.
که کانون هر فتنه و جایگاه هرگونه خطاکاری اند.
هرکس از فتنه برکنار است او را به فتنه بازگردانند.
و هرکس که از فتنه عقب مانده او را به فتنه ها کشانند.
نهج البلاغه حکمت 369