هم نشینی با دوستان چه تاثیری بر شخصیت انسان دارد؟
بدون شک عامل سازنده شخصیت انسان ـ بعد از اراده، خواست و تصمیم او ـ امور مختلفى است که از اهم آنها همنشین، دوست و معاشر است؛ چرا که انسان خواه و ناخواه، تاثیرپذیر است، و بخش مهمى، از افکار و صفات اخلاقى خود را از طریق دوستانش مى گیرد، این حقیقت، هم از نظر علمى و هم از طریق تجربه و مشاهدات حسى به ثبوت رسیده است.
این تاثیرپذیرى، از نظر منطق اسلام تا آن حدّ است که در روایات اسلامى از پیامبر خدا حضرت سلیمان(علیه السلام) چنین نقل شده: «لاتَحْکُمُوا عَلَى رَجُل بِشَیْء حَتَّى تَنْظُرُوا اِلَى مَنْ یُصَاحِبُ، فَاِنَّمَا یُعْرَفُ الرَّجُلُ بِاَشْکَالِهِ وَ اَقْرَانِهِ وَ یُنْسَبُ اِلَى اَصْحَابِهِ وَ اَخْدَانِهِ»؛
(درباره کسى قضاوت نکنید، تا به دوستانش نظر بیفکنید؛ چرا که انسان به وسیله دوستان، یاران و رفقایش شناخته مى شود).(1)
امام امیرالمومنین على بن ابیطالب(علیه السلام) در گفتار گویاى خود، مى فرماید: « فَمَنِ اشْتَبَهَ عَلَیْکُمْ اَمْرُهُ وَ لَمْ تَعْرِفُوا دِینَهُ، فَانْظُرُوا اِلَى خُلَطائِهِ، فَاِنْ کَانُوا اَهْلَ دِینِ اللَّهِ فَهُوَ عَلى دِینِ اللَّهِ، وَ اِنْ کانُوا عَلى غَیْرِ دِینِ اللَّهِ فَلا حَظَّ لَهُ مِنْ دِینِ اللَّهِ»؛
(هر گاه وضع کسى بر شما مشتبه شد، و دین او را نشناختید، به دوستانش نظر کنید، اگر اهل دین و آئین خدا باشند، او نیز پیرو آئین خدا است، و اگر بر آئین خدا نباشند، او نیز بهره اى از آئین حق ندارد).(2)
بدون شک عامل سازنده شخصیت انسان ـ بعد از اراده، خواست و تصمیم او ـ امور مختلفى است که از اهم آنها همنشین، دوست و معاشر است؛ چرا که انسان خواه و ناخواه، تاثیرپذیر است، و بخش مهمى، از افکار و صفات اخلاقى خود را از طریق دوستانش مى گیرد، این حقیقت، هم از نظر علمى و هم از طریق تجربه و مشاهدات حسى به ثبوت رسیده است.
این تاثیرپذیرى، از نظر منطق اسلام تا آن حدّ است که در روایات اسلامى از پیامبر خدا حضرت سلیمان(علیه السلام) چنین نقل شده: «لاتَحْکُمُوا عَلَى رَجُل بِشَیْء حَتَّى تَنْظُرُوا اِلَى مَنْ یُصَاحِبُ، فَاِنَّمَا یُعْرَفُ الرَّجُلُ بِاَشْکَالِهِ وَ اَقْرَانِهِ وَ یُنْسَبُ اِلَى اَصْحَابِهِ وَ اَخْدَانِهِ»؛
(درباره کسى قضاوت نکنید، تا به دوستانش نظر بیفکنید؛ چرا که انسان به وسیله دوستان، یاران و رفقایش شناخته مى شود).(1)
امام امیرالمومنین على بن ابیطالب(علیه السلام) در گفتار گویاى خود، مى فرماید: « فَمَنِ اشْتَبَهَ عَلَیْکُمْ اَمْرُهُ وَ لَمْ تَعْرِفُوا دِینَهُ، فَانْظُرُوا اِلَى خُلَطائِهِ، فَاِنْ کَانُوا اَهْلَ دِینِ اللَّهِ فَهُوَ عَلى دِینِ اللَّهِ، وَ اِنْ کانُوا عَلى غَیْرِ دِینِ اللَّهِ فَلا حَظَّ لَهُ مِنْ دِینِ اللَّهِ»؛
(هر گاه وضع کسى بر شما مشتبه شد، و دین او را نشناختید، به دوستانش نظر کنید، اگر اهل دین و آئین خدا باشند، او نیز پیرو آئین خدا است، و اگر بر آئین خدا نباشند، او نیز بهره اى از آئین حق ندارد).(2)