قاریان و خوانندگان قرآن، سه دسته اند:
1. مردی که قرآن را می خواند و آنرا سرمایه کسب دنیوی قرار داده، و بواسطه آن از ملوک و حکام پیوسه جیره می خورد، و با خواندن و درس آن لقمه نانی تهیه کرده،
عیش و بساط خود را گسترده است. و به دارا بودن آن بر مردم بلند منشی و بلند پروازی می کند.
2. مردی که حرف و کلمات و اعراب و معنایش را هم می داندف و لیکن حدود و قوانین و مضامین آنرا ضایع کرده است،
و همچون تیرهایی که به قدر وشکل و وزن هم می تراشد و پهلوی هم می چیند تا برای موقع تیراندازی به کار آید، اینها هم حروف و آیات و تجوید و وقوف و مخارج و سائر جهات ظاهری را کاملا مرتب ومنظم می نمایند.
خداوند امثال اینگونه افراد را در میان حاملین و پاسداران قرآن زیاد نکند!
3. و مردی است که قرآن را می خواند و دوای حاصل از آنرا، چون مرهمی بر روی درد دلش می گذارد، شبهای تار با قران سر و کار دارد و با تفکر در آن بیداری می کشد،
و روزهای گرم را با آن به سر می برد، و در هنگام سجده ها و نمازهایش قرآن را تلاوت می کند، و بدین جهت پهلو از رختخواب بر کنار می دارد.
بواسطه این افراد می باشد که خداوند عزوجل نوبت حکومت و ولایت را از دست دشمنان می گیرد و به مؤمنان می دهد، و به واسطه این افراد می باشد که خداوند عزوجل باران رحمت خود را از آسمان فرود می آورد.
سوگند به خدا که این دسته در میان قاریان قرآن، نایاب تر ازاکسیر هستند.)
منبع:
الکافی، ج 2، ص 627.
