تصريح (رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم )به امامت امام جواد عليه السلام
در ديد شيعه امامت جايگاه خاص خودش را دارد واز طريق خودش شناخته ميشود،1. بايد تصريح ونصي از طرف پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم وامامن پيشين وارد بشود،2.اهليت وشايستگي كه از خود امام سراغ داريم
وهر دوي اينها در امام جواد عليه السلام بود،هرچند كه سن ايشان كم بوده است
اما مورد اول از چند جهت نص بوده است
...فَقَالَتْ هَذَا اللَّوْحُ أَهْدَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى رَسُولِهِ ص فِيهِ اسْمُ أَبِي وَ اسْمُ بَعْلِي وَ اسْمُ ابْنَيَّ وَ أَسْمَاءُ الْأَوْصِيَاءِ مِنْ وُلْدِي فَأَعْطَانِيهِ أَبِي ع لِيَسُرَّنِي بِذَلِك...
اين لوح را خداى عز و جل براى پيغمبر خود هديه فرستاده است و در او اسم پدرم و اسم شوهرم و اسم دو فرزندم و اسماء اوصياء از فرزندان من ثبت است و بجهت مژدگانى اين را پدرم بمن عطا فرموده است
حديث طولاني است ،تا به اينجا ميرسد كه در آن لوح نوشته شده :
...إِنَّ الْمُكَذِّبَ بِالثَّامِنِ مُكَذِّبٌ بِكُلِّ أَوْلِيَائِي وَ عَلِيٌّ وَلِيِّي وَ نَاصِرِي وَ مَنْ أَصْنَعُ عَلَيْهِ أَعْبَاءَ الْنُّبُوَّةِ وَ أَمْنَحُهُ بِالاضْطِلَاعِ يَقْتُلُهُ عِفْرِيتٌ مُسْتَكْبِرٌ يُدْفَنُ بِالْمَدِينَةِ الَّتِي بَنَاهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ إِلَى جَنْبِ شَرِّ خَلْقِي حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأُقِرَّنَّ عَيْنَيْهِ بِمُحَمَّدٍ ابْنِهِ وَ خَلِيفَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ فَهُوَ وَارِثُ عِلْمِي وَ مَعْدِنُ حُكْمِي وَ مَوْضِعُ سِرِّي وَ حُجَّتِي عَلَى خَلْقِي جَعَلْتُ الْجَنَّةَ مَثْوَاهُ وَ شَفَّعْتُهُ فِي سَبْعِينَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ كُلُّهُمْ قَدِ اسْتَوْجَبُوا النَّارَ وَ أَخْتِمُ بِالسَّعَادَةِ ...
كسى كه هشتمين را تكذيب كند همه اولياءم را تكذيب كرده است، و علىّ، ولىّ و ناصر من است، او كسى است كه بار نبوّت را بر دوش او مىگذارم و قدرت و توانمندى به او مىدهم، خبيثى متكبّر او را به قتل مىرساند و در شهرى كه بنده صالح آن را بنا نهاده است در كنار بدترين خلق من، دفن خواهد شد، به حقّ مىگويم: او را به جانشين و فرزندش محمّد، خوشحال خواهم كرد، او وارث علم من و معدن حكمت و محلّ اسرار من است، و حجّت منبر مردم مىباشد، بهشت را جايگاه او قرار دادم و شفاعت او را در هفتاد نفر از خانوادهاش كه همگى مستحقّ عذاب دوزخ شدهاند قبول نمودم، و امر فرزندش علىّ را كه ولىّ و ناصر من و گواه در ميان خلق مىباشد و امين وحى من است، ختم به خير و سعادت مىكنم،
يا در روايت ديگر دارد رسول خدا صلي الله عليه وآله :....
...وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رَكَّبَ فِي صُلْبِهِ نُطْفَةً مُبَارَكَةً طَيِّبَةً زَكِيَّةً رَضِيَّةً مَرْضِيَّةً وَ سَمَّاهَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ فَهُوَ شَفِيعُ شِيعَتِهِ وَ وَارِثُ عِلْمِ جَدِّهِ لَهُ عَلَامَةٌ بَيِّنَةٌ وَ حُجَّةٌ ظَاهِرَةٌ إِذَا وُلِدَ يَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ يَقُولُ فِي دُعَائِهِ ....
خداوند در صلب او نطفهاى پر بركت، پاك و پاكيزه و پسنديده قرار داده و او را محمّد بن علىّ ناميده است، او شفيع شيعيان خود و وارث علم جدّش مىباشد و داراى علامت و حجّتى ظاهر و آشكار است. زمانى كه متولّد شود مىگويد:
«لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ»صلى اللَّه عليه و آله و سلّم، و در دعايش مىگويد:«يا من لا شبيه له و لا مثال- تا آخر دعاى متن»(يعنى: اى كه هيچ مثل و مانندى ندارى تو همان خدايى هستى كه معبودى و خالقى جز تو وجود ندارد، تو مخلوقين را فنا مىكنى و خود باقى هستى، تو از نافرمانها درمىگذرى و رضايت خاطر تو در آمرزش است) هر كس كه اين دعا را بخواند محمّد بن علىّ عليهما السّلام در روز قيامت شفيع اوخواهد بود.
در ديد شيعه امامت جايگاه خاص خودش را دارد واز طريق خودش شناخته ميشود،1. بايد تصريح ونصي از طرف پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم وامامن پيشين وارد بشود،2.اهليت وشايستگي كه از خود امام سراغ داريم
وهر دوي اينها در امام جواد عليه السلام بود،هرچند كه سن ايشان كم بوده است
اما مورد اول از چند جهت نص بوده است
1.رسول خدا صلي الله عليه وآله
سخن جابر به امام باقر عليه السلام در مورد لوحي كه در دست فاطمه زهرا سلام الله عليه بود،كه جابر ميگويد پرسيدم اين لوح چيست؟
...فَقَالَتْ هَذَا اللَّوْحُ أَهْدَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى رَسُولِهِ ص فِيهِ اسْمُ أَبِي وَ اسْمُ بَعْلِي وَ اسْمُ ابْنَيَّ وَ أَسْمَاءُ الْأَوْصِيَاءِ مِنْ وُلْدِي فَأَعْطَانِيهِ أَبِي ع لِيَسُرَّنِي بِذَلِك...
اين لوح را خداى عز و جل براى پيغمبر خود هديه فرستاده است و در او اسم پدرم و اسم شوهرم و اسم دو فرزندم و اسماء اوصياء از فرزندان من ثبت است و بجهت مژدگانى اين را پدرم بمن عطا فرموده است
حديث طولاني است ،تا به اينجا ميرسد كه در آن لوح نوشته شده :
...إِنَّ الْمُكَذِّبَ بِالثَّامِنِ مُكَذِّبٌ بِكُلِّ أَوْلِيَائِي وَ عَلِيٌّ وَلِيِّي وَ نَاصِرِي وَ مَنْ أَصْنَعُ عَلَيْهِ أَعْبَاءَ الْنُّبُوَّةِ وَ أَمْنَحُهُ بِالاضْطِلَاعِ يَقْتُلُهُ عِفْرِيتٌ مُسْتَكْبِرٌ يُدْفَنُ بِالْمَدِينَةِ الَّتِي بَنَاهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ إِلَى جَنْبِ شَرِّ خَلْقِي حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأُقِرَّنَّ عَيْنَيْهِ بِمُحَمَّدٍ ابْنِهِ وَ خَلِيفَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ فَهُوَ وَارِثُ عِلْمِي وَ مَعْدِنُ حُكْمِي وَ مَوْضِعُ سِرِّي وَ حُجَّتِي عَلَى خَلْقِي جَعَلْتُ الْجَنَّةَ مَثْوَاهُ وَ شَفَّعْتُهُ فِي سَبْعِينَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ كُلُّهُمْ قَدِ اسْتَوْجَبُوا النَّارَ وَ أَخْتِمُ بِالسَّعَادَةِ ...
كسى كه هشتمين را تكذيب كند همه اولياءم را تكذيب كرده است، و علىّ، ولىّ و ناصر من است، او كسى است كه بار نبوّت را بر دوش او مىگذارم و قدرت و توانمندى به او مىدهم، خبيثى متكبّر او را به قتل مىرساند و در شهرى كه بنده صالح آن را بنا نهاده است در كنار بدترين خلق من، دفن خواهد شد، به حقّ مىگويم: او را به جانشين و فرزندش محمّد، خوشحال خواهم كرد، او وارث علم من و معدن حكمت و محلّ اسرار من است، و حجّت منبر مردم مىباشد، بهشت را جايگاه او قرار دادم و شفاعت او را در هفتاد نفر از خانوادهاش كه همگى مستحقّ عذاب دوزخ شدهاند قبول نمودم، و امر فرزندش علىّ را كه ولىّ و ناصر من و گواه در ميان خلق مىباشد و امين وحى من است، ختم به خير و سعادت مىكنم،
عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج1، ص: 42
...وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رَكَّبَ فِي صُلْبِهِ نُطْفَةً مُبَارَكَةً طَيِّبَةً زَكِيَّةً رَضِيَّةً مَرْضِيَّةً وَ سَمَّاهَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ فَهُوَ شَفِيعُ شِيعَتِهِ وَ وَارِثُ عِلْمِ جَدِّهِ لَهُ عَلَامَةٌ بَيِّنَةٌ وَ حُجَّةٌ ظَاهِرَةٌ إِذَا وُلِدَ يَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ يَقُولُ فِي دُعَائِهِ ....
خداوند در صلب او نطفهاى پر بركت، پاك و پاكيزه و پسنديده قرار داده و او را محمّد بن علىّ ناميده است، او شفيع شيعيان خود و وارث علم جدّش مىباشد و داراى علامت و حجّتى ظاهر و آشكار است. زمانى كه متولّد شود مىگويد:
«لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ»صلى اللَّه عليه و آله و سلّم، و در دعايش مىگويد:«يا من لا شبيه له و لا مثال- تا آخر دعاى متن»(يعنى: اى كه هيچ مثل و مانندى ندارى تو همان خدايى هستى كه معبودى و خالقى جز تو وجود ندارد، تو مخلوقين را فنا مىكنى و خود باقى هستى، تو از نافرمانها درمىگذرى و رضايت خاطر تو در آمرزش است) هر كس كه اين دعا را بخواند محمّد بن علىّ عليهما السّلام در روز قيامت شفيع اوخواهد بود.
عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج1، ص: 61