■■■■■
در شب بیست و یكم، پس از آنکه شیر خدا، صدیق اکبر، فاروق اعظم، امیر جن و انس حضرت مولانا علی بن ابی طالب علیه السلام به سوی حق شتافت، آفاق آسمان متغیر گشت و زمین لرزید و صدای تسبیح و تقدیس فرشتگان شنیده شد.
امام حسن محتبی و امام حسین علیهما السلام مشغول غسل آن حضرت شدند.
بعد از غسل و كفن، حضرات علیهما السلام پشت سر تابوت را همانطور كه پدر گرامیشان فرموده بودند برداشته و جلوی تابوت خودش حركت می كرد {جلوی تابوت را جبرئیل و فرشتگان حمل می كردند.} تا در پشت كوفه {نجف} فرود آمد.
بعد از نماز بر آن حضرت، توسط امام مجتبی علیه السلام، مقداری از زیر تابوت را كندند و قبری آماده یافتند كه درون آن لوحی مسی یا سفالی بود و بر آن نوشته شده بود:
«بسم الله الرحمن الرحیم، این قبری است كه نوح پیامبر برای بنده صالح خدا علی بن ابی طالب علیه السلام حفر نموده است».
پیکر مطهر آن حضرت را دفن نمودند و حسب وصیت آن حضرت، قبر مطهرش را مخفی نمودند تا در زمان هارون بر همگان معلوم شد.
┘◄ ارشاد مفید: ج 1، ص 354 - 354 / اعلام الوری: ج 1، ص 395