[h=1]مهمترین کلید برای ورود به بهشت![/h]
در سوره معارج (معارج / 34- 22)، صفاتی از صفات مۆمنین را برمی شمرد که یکی از آنها هم نماز است و در انتهای این صفات میفرماید: «اولئک فی جنّات مکرمون»(معارج / 35) این گروه باعظمت در باغ های بهشتی گرامی داشته میشوند.
[h=2]
[/h][h=2]چگونه نماز بخوانیم؟[/h] برای اینكه مسافران در بیابانها گم نشوند و صحیح و سالم به مقصد برسند، دولت جاده و راه هایی تعیین میكند و در آن تابلوها و علامتهایی میزند، پلیس راه میگذارد، تا سرعت ماشینها را كنترل كند. اگر این كارها انجام نمیشد، مسافران راه را گم كرده و هر كس به سویی میرفت و به زحمت میافتاد.
خداوند نیز اگر راه بندگی و نماز را از طریق پیامبران و رهبران آسمانی، برای رشد و کمال مردم تعیین نمیکرد، هر كس به راهی میرفت و خداوند را آنگونه كه خود خیال میكرد، ستایش مینمود.
خداوند برای آنكه همهی مردم در یك راه مستقیم و سالم حركت كنند، راه نماز را همراه با علامتها و دستوراتی به ما یاد داده است؛
اوّل: دستور داد با وضو و طهارت و با نظافت و نشاط با خدا گفتگو كنند.
دوّم: خداوند واجبات نماز را در حدود 20 كلمه قرار داد، كه فراگیری آن برای همه سان باشد. این كلمات هم معنا دارد و هم قالب و هنگ.
سوّم: دستور داد كه همهی مردم به یك سو نماز بخوانند، تا دلها و فكرها پراكنده نشود.
چهارم: دستور داد كه همهی مردم در نماز با یك زبان با خدا سخن بگویند. همانگونه كه تمام خلبانهای دنیا با فرودگاه هر كشوری باید به زبان انگلیسی گفتگو كنند.
در نماز با لباس پاك به سوی مكه میایستیم و به زبان عربی با خدا سخن میگوییم.
اولین كلمهی نماز، «الله اكبر» است. یعنی خدا بزرگتر است؛ بزرگتر از فكر و خیال ما. بزرگتر از دیدنیها و شنیدنیها. كسی كه خدا را بزرگ یافت، همه چیز نزد او كوچك میشود.
شما زمین فوتبالی را در نظر بگیرید، تا مادامی كه ما در زمین باشیم این زمین نزد ما بسیار بزرگ است. ولی اگر سوار هواپیما شویم و پرواز كنیم و از بالا نگاه کنیم، این زمین نزد ما كوچك و کوچکتر میشود. هرچه هواپیما بالاتر میرود، زمین كوچكتر میشود. انسان میتواند به قدری پرواز كند كه تمام زمین در چشم او به قدر یك نخود شود. ری، هر چه ایمان ما به خداوند بیشتر شود و خدا را بزرگتر بیابیم، قدرتهایی مثل مریكا نزد ما كوچكتر میشود.
در دعا نیز میخوانیم: «چون خداوند در دل مسلمانان بزرگ است، چیزهای دیگر نزد آنان كوچك است.»(بحارالأنوار، جلد 64، صفحه315)
[h=2]نماز؛ یکی از کلیدهای بهشت[/h] در سوره معارج (معارج / 34- 22)، صفاتی از صفات مۆمنین را برمی شمرد که یکی از آنها هم نماز است و در انتهای این صفات میفرماید: «اولئک فی جنّات مکرمون» (معارج / 35) این گروه باعظمت در باغ های بهشتی گرامی داشته میشوند.
در این آیات که نُه صفت را ذکر میکند اول آنها با نماز شروع میشود «الذین هم علی صلاتهم دائمون» و آخر آنها هم با نماز تمام میشود. «والّذین هم علی صلاتهم یحافظون» کسانی که دائماً نماز میخوانند و کسانی که بر نمازشان محافظت میکنند و به این ترتیب آغاز اعمال خیر نماز است و آن هم مداومت بر نماز و پایان آنها نیز نماز است.
با حفظ آداب و شرایط و خصوصیات آن، آداب و شرایطی که هم ظاهر نماز را از فساد و بطلان حفظ میکند هم روح نماز را که حضور قلب است تقویت مینماید، و هم موانعی را که سد راه قبول آن است هم چون خوردن مال حرام، نوشیدن شراب، غیبت و امثال آن، از بین میبرد و از نظر برنامه زمانی هم نخستین چیزی که بر انسان بالغ واجب میشود نماز است و آخرین چیزی هم که تا پایان عمر همراه اوست، نماز است؛ و نکته حائز اهمیت این است که محافظت انسان نسبت به نماز طرفینی است، هم او باید نماز را از فساد و خلل حفظ کند و هم نماز انسان را از تباهی و فساد محافظت میکند چرا که خود قرآن میفرماید: «اِنّ الصّلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر»(عنکبوت/45)
روایتی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نیز مۆید گفتارمان خواهد بود، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) میفرماید: «من حافظ علیها کانت له نوراً و برهاناً و نجاهً یوم القیامه»(تفسیر روح البیان، ج 10، ص 167) هر کس نماز خود را محافظت کند، نماز برای او مایه نور و روشنایی و آگاهی و نجات در روز قیامت است.
تبیان
در سوره معارج (معارج / 34- 22)، صفاتی از صفات مۆمنین را برمی شمرد که یکی از آنها هم نماز است و در انتهای این صفات میفرماید: «اولئک فی جنّات مکرمون»(معارج / 35) این گروه باعظمت در باغ های بهشتی گرامی داشته میشوند.
[h=2]
[/h][h=2]چگونه نماز بخوانیم؟[/h] برای اینكه مسافران در بیابانها گم نشوند و صحیح و سالم به مقصد برسند، دولت جاده و راه هایی تعیین میكند و در آن تابلوها و علامتهایی میزند، پلیس راه میگذارد، تا سرعت ماشینها را كنترل كند. اگر این كارها انجام نمیشد، مسافران راه را گم كرده و هر كس به سویی میرفت و به زحمت میافتاد.
خداوند نیز اگر راه بندگی و نماز را از طریق پیامبران و رهبران آسمانی، برای رشد و کمال مردم تعیین نمیکرد، هر كس به راهی میرفت و خداوند را آنگونه كه خود خیال میكرد، ستایش مینمود.
خداوند برای آنكه همهی مردم در یك راه مستقیم و سالم حركت كنند، راه نماز را همراه با علامتها و دستوراتی به ما یاد داده است؛
اوّل: دستور داد با وضو و طهارت و با نظافت و نشاط با خدا گفتگو كنند.
دوّم: خداوند واجبات نماز را در حدود 20 كلمه قرار داد، كه فراگیری آن برای همه سان باشد. این كلمات هم معنا دارد و هم قالب و هنگ.
سوّم: دستور داد كه همهی مردم به یك سو نماز بخوانند، تا دلها و فكرها پراكنده نشود.
چهارم: دستور داد كه همهی مردم در نماز با یك زبان با خدا سخن بگویند. همانگونه كه تمام خلبانهای دنیا با فرودگاه هر كشوری باید به زبان انگلیسی گفتگو كنند.
رسول خدا (صلی الله علیه وله) میفرماید: «من حافظ علیها کانت له نوراً و برهاناً و نجاهً یوم القیامه» هر کس نماز خود را محافظت کند، نماز برای او مایه نور و روشنایی و آگاهی و نجات در روز قیامت است
در نماز با لباس پاك به سوی مكه میایستیم و به زبان عربی با خدا سخن میگوییم.
اولین كلمهی نماز، «الله اكبر» است. یعنی خدا بزرگتر است؛ بزرگتر از فكر و خیال ما. بزرگتر از دیدنیها و شنیدنیها. كسی كه خدا را بزرگ یافت، همه چیز نزد او كوچك میشود.
شما زمین فوتبالی را در نظر بگیرید، تا مادامی كه ما در زمین باشیم این زمین نزد ما بسیار بزرگ است. ولی اگر سوار هواپیما شویم و پرواز كنیم و از بالا نگاه کنیم، این زمین نزد ما كوچك و کوچکتر میشود. هرچه هواپیما بالاتر میرود، زمین كوچكتر میشود. انسان میتواند به قدری پرواز كند كه تمام زمین در چشم او به قدر یك نخود شود. ری، هر چه ایمان ما به خداوند بیشتر شود و خدا را بزرگتر بیابیم، قدرتهایی مثل مریكا نزد ما كوچكتر میشود.
در دعا نیز میخوانیم: «چون خداوند در دل مسلمانان بزرگ است، چیزهای دیگر نزد آنان كوچك است.»(بحارالأنوار، جلد 64، صفحه315)
اولین كلمهی نماز، «الله اكبر» است. یعنی خدا بزرگتر است؛ بزرگتر از فكر و خیال ما. بزرگتر از دیدنیها و شنیدنیها. كسی كه خدا را بزرگ یافت، همه چیز نزد او كوچك میشود
[h=2]نماز؛ یکی از کلیدهای بهشت[/h] در سوره معارج (معارج / 34- 22)، صفاتی از صفات مۆمنین را برمی شمرد که یکی از آنها هم نماز است و در انتهای این صفات میفرماید: «اولئک فی جنّات مکرمون» (معارج / 35) این گروه باعظمت در باغ های بهشتی گرامی داشته میشوند.
در این آیات که نُه صفت را ذکر میکند اول آنها با نماز شروع میشود «الذین هم علی صلاتهم دائمون» و آخر آنها هم با نماز تمام میشود. «والّذین هم علی صلاتهم یحافظون» کسانی که دائماً نماز میخوانند و کسانی که بر نمازشان محافظت میکنند و به این ترتیب آغاز اعمال خیر نماز است و آن هم مداومت بر نماز و پایان آنها نیز نماز است.
با حفظ آداب و شرایط و خصوصیات آن، آداب و شرایطی که هم ظاهر نماز را از فساد و بطلان حفظ میکند هم روح نماز را که حضور قلب است تقویت مینماید، و هم موانعی را که سد راه قبول آن است هم چون خوردن مال حرام، نوشیدن شراب، غیبت و امثال آن، از بین میبرد و از نظر برنامه زمانی هم نخستین چیزی که بر انسان بالغ واجب میشود نماز است و آخرین چیزی هم که تا پایان عمر همراه اوست، نماز است؛ و نکته حائز اهمیت این است که محافظت انسان نسبت به نماز طرفینی است، هم او باید نماز را از فساد و خلل حفظ کند و هم نماز انسان را از تباهی و فساد محافظت میکند چرا که خود قرآن میفرماید: «اِنّ الصّلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر»(عنکبوت/45)
روایتی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نیز مۆید گفتارمان خواهد بود، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) میفرماید: «من حافظ علیها کانت له نوراً و برهاناً و نجاهً یوم القیامه»(تفسیر روح البیان، ج 10، ص 167) هر کس نماز خود را محافظت کند، نماز برای او مایه نور و روشنایی و آگاهی و نجات در روز قیامت است.
