دلنوشته های دختران چادری:
راستش چادرو خیلی دوست داشتم.فقط خجالت می کشیدم سرم کنم.
احساس می کردم با چادر همه یه جور دیگه بهم نگاه می کنند.
با این حال ماه محرم و رمضان و … سرم می کردم.
یه روز برادرم کتابی راجع به حجاب آورد خونه.یادم نیست اسم کتاب چی بود.
شروع کردم به خوندنش.خیلی تکان دهنده بود.
مخصوصا یکی از جملاتش منو متحول کرد.
نوشته بود:
اگر نامحرمی کوچکترین عضوی از بدن دختر نامحرم را ببیند و به این علت منحرف شده
و به گناه بیفتد،دختر هم در گناه آن شخص شریک است و به همان میزان گناه هم برای دختر نوشته می شود.اگرچه هیچگاه،هیچ گناهی و هیچ انحرافی در زندگی اش انجام ندهد.
این جملات را بارها مرور می کردم و در ذهنم تحلیلش می کردم؛وقتی می دیدم با
بی حجابی و بدحجابی،گناه ناخواسته ی دیگری به کارنامه اعمالم اضافه خواهدشد
،عقلم حکم می کرد که به خودم ظلم نکنم و حجاب کامل را انتخاب کنم.
از آن روز به بعد با لطف و فضل خداوند هرگز چادرم را از سرم برنداشتم.
