[h=1]همسایه ،نزدیک اما دور ؟[/h]
ملاحظات اخلاقی در زندگی با همسایه و رعایت حقوقی _که به تفصیل در هیچ کتابی نوشته نشده است ،اما وجدان ما آن را درک می کند_، جزء آداب همسایه داری است. آدابی که "با استناد به روایت پیامبر خدا که فرمودند هر که همسایه از شر او در امان نباشد مسلمان نیست ،" رعایتش از لحاظ شرع و اخلاق، اجباری است.
از لحاظ قانون مدنی هم آزار همسایه جرم محسوب می شود. قانون مدنی در دفاع از حقوق همسایه می گوید: کسی نمیتواند در ملک خودش تصرفی کند که مستلزم ضرر رساندن به همسایهها شود... (ماده 132).
البته امروزه تکنولوژی توانسته است تا حدودی به دفع آزار احتمالی همسایه کمک کند (مثل استفاده از عایق صدا در ساختمان) ،اما اولا همه، توان استفاده از این امکانات را ندارند ثانیا این امکانات هنوز در جهت ایجاد یک منزل کاملا آرام و دور از مزاحمت بسیار ناقص و ناکافیند. هنوز هم لزوما باید مشکلات زندگی مشترک شده با همسایه را با ملاحظات اخلافی و انسانیت حل کرد.
کافی است وقتی که ساعت یک نیمه شب دریل را در دست گرفته ایم تا دیوار را برای نصب یک وسیله سوراخ کنیم، خودمان را جای همسایه ای که پشت این دیوار به خواب رفته ، تصور کنیم.
اگر خدایی ناکرده کسی گرفتار آزار همسایه شد، به زودی خواهد فهمید که از شر همسایه بد فقط باید به خدا پناه برد. نه 110، نه قانون، نه هیچ دستگاه اختراع شده ای نمی تواند شر همسایه بی ملاحظه را به کلی کم کند. هنوز هم بسیاری از تماسهای پلیس 110 برای رفع مشکلات همسایگی است .
وقتی نقش همسایه در آرامش و رفاه زندگی در نظر گرفته شود، ترجیح خانه ی بدی که همسایگان خوب دارد به خانه ی خوبی که همسایگان مردم آزاری دارد، منطقی به نظر می رسد .
تعریف همسایه خوب محدود به همسایه ی بی آزار نیست، همسایه خوب می تواند حتی بیشتر از یک دوست مفید باشد
چه بسا مسافرتهایی که همسایه آن را با نگهبانی از خانه و زندگی برای شیرینتر کرده، یا شری که به دلیل نزدیکی و هم جواری دور نموده است، در حالیکه دوستان و آشنایان با تمام ارادتشان چندان تاثیری در این امور نمی توانند داشته باشند.
خانم محترم، آقای عزیز، چهار دیواری وقتی اختیاری است که در بیابانی بنا شده باشد. چهاردیواری هایی که به هم چسبیده اند ضرب المثل دیگری دارند. شاید پاتو بیشتر از گلیمت دراز نکن یا یه چیزی تو این مایه ها ...
ملاحظات اخلاقی در زندگی با همسایه و رعایت حقوقی _که به تفصیل در هیچ کتابی نوشته نشده است ،اما وجدان ما آن را درک می کند_، جزء آداب همسایه داری است. آدابی که "با استناد به روایت پیامبر خدا که فرمودند هر که همسایه از شر او در امان نباشد مسلمان نیست ،" رعایتش از لحاظ شرع و اخلاق، اجباری است.
از لحاظ قانون مدنی هم آزار همسایه جرم محسوب می شود. قانون مدنی در دفاع از حقوق همسایه می گوید: کسی نمیتواند در ملک خودش تصرفی کند که مستلزم ضرر رساندن به همسایهها شود... (ماده 132).
البته امروزه تکنولوژی توانسته است تا حدودی به دفع آزار احتمالی همسایه کمک کند (مثل استفاده از عایق صدا در ساختمان) ،اما اولا همه، توان استفاده از این امکانات را ندارند ثانیا این امکانات هنوز در جهت ایجاد یک منزل کاملا آرام و دور از مزاحمت بسیار ناقص و ناکافیند. هنوز هم لزوما باید مشکلات زندگی مشترک شده با همسایه را با ملاحظات اخلافی و انسانیت حل کرد.
کافی است وقتی که ساعت یک نیمه شب دریل را در دست گرفته ایم تا دیوار را برای نصب یک وسیله سوراخ کنیم، خودمان را جای همسایه ای که پشت این دیوار به خواب رفته ، تصور کنیم.
اگر خدایی ناکرده کسی گرفتار آزار همسایه شد، به زودی خواهد فهمید که از شر همسایه بد فقط باید به خدا پناه برد. نه 110، نه قانون، نه هیچ دستگاه اختراع شده ای نمی تواند شر همسایه بی ملاحظه را به کلی کم کند. هنوز هم بسیاری از تماسهای پلیس 110 برای رفع مشکلات همسایگی است .
وقتی نقش همسایه در آرامش و رفاه زندگی در نظر گرفته شود، ترجیح خانه ی بدی که همسایگان خوب دارد به خانه ی خوبی که همسایگان مردم آزاری دارد، منطقی به نظر می رسد .
تعریف همسایه خوب محدود به همسایه ی بی آزار نیست، همسایه خوب می تواند حتی بیشتر از یک دوست مفید باشد
چه بسا مسافرتهایی که همسایه آن را با نگهبانی از خانه و زندگی برای شیرینتر کرده، یا شری که به دلیل نزدیکی و هم جواری دور نموده است، در حالیکه دوستان و آشنایان با تمام ارادتشان چندان تاثیری در این امور نمی توانند داشته باشند.