چند توصيه به افرادي که در مواجهه بامشکلات خودشان را زود مي بازند
«اي بابا! چه قدر من بدبخت و بد شانسم. شدم مثل آهن ربا(!) و فقط مشکلات را به خودم جذب مي کنم! صبح که لاستيک موتورم پنچر شد، سر کار هم که همکارم مرخصي بود و آسفالت شدم، حالا هم که اومدم خونه چون خانمم حوصله درست کردن ناهار نداشته، غذا نداريم و ...»
همان طور که واضح است، مرور اين جملات در ذهن نتيجهاي جز عصبانيت شديد و راه انداختن دعوا با دوست و آشنا نخواهد داشت. همه ما در زندگي مان با چالش ها و مشکلاتي مواجه مي شويم و تنها تفاوت مان با يکديگر، شيوه مواجهه مان با اين چالش ها و مشکلات است. صبور بودن يا تاب آوري بالا يعني اين که در برابر چالش ها و مشکلات زندگي تصميمات و رفتارهاي غير منطقي از خودمان نشان ندهيم.
علم روان شناسي مثبت گرا به جاي پرداختن به ناهنجاري ها و اختلال ها، بر توجه بيشتر به توانمندي ها و استعدادهاي انسان تاکيد دارد. اين رويکرد مثبت گرا هدف نهايي خود را شناسايي شيوه هايي براي حل مشکل مي داند که بهتر زيستن و شادکامي انسان را در پي دارد.