براساس آيات قرآني، مساله معاد كلي و عمومي بوده و تمام موجودات و از جمله انسان به سوي خداوند متعال بازخواهندگشت [ روم، آيه 11 ؛ عنكبوت، آيات 19 و 20 ؛ يونس، آيه 34 ؛ انشقاق،آيات 12 - 6 ]
اما چگونگي اين معاد، براساس آيات و روايات هم جسماني است و هم روحاني.
يعني هم جسم انسان و هم روح آدمي به سوي خدا بازخواهد گشت و در محضر او حاضر خواهد شد.
از اين رو پس از مرگ نه جسم آدمي معدوم مي شود و نه روح وي.
آيات قرآن به اين حقيقت اشاره دارند كه انسان به عنوان يك موجود و قطعه اي از هستي هيچ گاه معدوم نگشته، بلكه متحول و متبدل شده و براساس حركتي كه از آغاز پيدايش داشت، نتيجه آن راخواهد يافت.
به اين آيات دقت كنيد : او لم يرالانسان انا خلقناه من نطفه فاذا هو خصيم مبين و ضرب لنا مثلا" و نسي خلقه قال من يحي العظام و هي رميم قل يحيها الذي انشاها اول مره و هو بكل خلق عليم الذي جعل لكم من الشجر الاخضر نارا" فاذا انتم منه توقدون اوليس الذي خلق السموات والارض بقادر علي ان يخلق مثلهم بلي و هو الخلاق العليم انماامره اذا اراد شييا" ان يقول له كن فيكون.
مگر آدمي ندانسته است كه ما او رااز نطفه اي آفريده ايم، پس بناگاه وي ستيزه جويي آشكار شده است و براي مامثلي آورد و آفرينش خود را فراموش كرد، گفت : چه كسي اين استخوان ها راكه چنين پوسيده است زندگي مي بخشد؟ بگو : همان كسي كه نخستين بار آن را پديد آورد و اوست كه به هرگونه آفرينشي داناست همو كه برايتان دردرخت سبز فام اخگر كه از آن [ چون نيازتان افتد ] آتش مي افروزيد، آياكسي كه آسمان ها و زمين را آفريده توانا نيست كه [ باز ] مانند آنها رابيافريند؟ آري اوست آفريننده دانا چون به چيزي اراده فرمايد كارش اين بس كه مي گويد : باش پس [ بي درنگ ] موجود مي شود ، يس، آيات 82- 77 .
اين آيه به روشني حكايت دارد كه جسم انسان نيز معاد خواهدداشت، از اين رو در پاسخ به آنان كه منكر معاد بوده و با لحن و انكار واستبعاد مي گويند كه چه كسي به استخوان هاي پوسيده حيات مي بخشد و آن را در قيامت زنده مي كند؟ مي فرمايد آن كه ابتدايا" استخوان ها را به وجودآورده و به آنها حيات داده، استخوان هاي پوسيده را زنده مي كند، رجوع کنيد به : حج، آيات 6 - 5 ؛ ق، آيات 11 - 9 .
اما چگونگي اين معاد، براساس آيات و روايات هم جسماني است و هم روحاني.
يعني هم جسم انسان و هم روح آدمي به سوي خدا بازخواهد گشت و در محضر او حاضر خواهد شد.
از اين رو پس از مرگ نه جسم آدمي معدوم مي شود و نه روح وي.
آيات قرآن به اين حقيقت اشاره دارند كه انسان به عنوان يك موجود و قطعه اي از هستي هيچ گاه معدوم نگشته، بلكه متحول و متبدل شده و براساس حركتي كه از آغاز پيدايش داشت، نتيجه آن راخواهد يافت.
به اين آيات دقت كنيد : او لم يرالانسان انا خلقناه من نطفه فاذا هو خصيم مبين و ضرب لنا مثلا" و نسي خلقه قال من يحي العظام و هي رميم قل يحيها الذي انشاها اول مره و هو بكل خلق عليم الذي جعل لكم من الشجر الاخضر نارا" فاذا انتم منه توقدون اوليس الذي خلق السموات والارض بقادر علي ان يخلق مثلهم بلي و هو الخلاق العليم انماامره اذا اراد شييا" ان يقول له كن فيكون.
مگر آدمي ندانسته است كه ما او رااز نطفه اي آفريده ايم، پس بناگاه وي ستيزه جويي آشكار شده است و براي مامثلي آورد و آفرينش خود را فراموش كرد، گفت : چه كسي اين استخوان ها راكه چنين پوسيده است زندگي مي بخشد؟ بگو : همان كسي كه نخستين بار آن را پديد آورد و اوست كه به هرگونه آفرينشي داناست همو كه برايتان دردرخت سبز فام اخگر كه از آن [ چون نيازتان افتد ] آتش مي افروزيد، آياكسي كه آسمان ها و زمين را آفريده توانا نيست كه [ باز ] مانند آنها رابيافريند؟ آري اوست آفريننده دانا چون به چيزي اراده فرمايد كارش اين بس كه مي گويد : باش پس [ بي درنگ ] موجود مي شود ، يس، آيات 82- 77 .
اين آيه به روشني حكايت دارد كه جسم انسان نيز معاد خواهدداشت، از اين رو در پاسخ به آنان كه منكر معاد بوده و با لحن و انكار واستبعاد مي گويند كه چه كسي به استخوان هاي پوسيده حيات مي بخشد و آن را در قيامت زنده مي كند؟ مي فرمايد آن كه ابتدايا" استخوان ها را به وجودآورده و به آنها حيات داده، استخوان هاي پوسيده را زنده مي كند، رجوع کنيد به : حج، آيات 6 - 5 ؛ ق، آيات 11 - 9 .