كيست مهدي؟؟؟؟؟؟؟
- نویسنده موضوع ضحا
- تاریخ شروع
پاسخ : كيست مهدي؟؟؟؟؟؟؟
ای نگاهت دوای هـــــر دردی
آرزو می كنم كه بـــــــرگردی
كاش من باخبر شـــوم روزی
لحظه ای بر دلم گــــذر كردی
زنده ام من به عشق دیدارت
بسته جانم به روی زیبــــایت
منتـــــظر مانده چشم گریانم
پس كجایی؟ دلم به قربــانت
مثل مهتاب و آسمان هستی
آفتابی ، تو مهربـــان هستی
با تو معنای عشق كامل شد
یار و مولای عاشقان هستی
جمعه ها دل كه بیقرارت شد
تا سحر چشم انتـــظارت شد
اشكها ریختم شبـــــــانگاهان
چون امیدم به نوبــــهارت شد
ای كه بر درد و غم دوا هستی
نور عشقی و با وفـــا هستی
بی تو طاقت ندارد این دل بیا
صبر تا كی كنم؟ كجا هستی؟
ای نگاهت دوای هـــــر دردی
آرزو می كنم كه بـــــــرگردی
كاش من باخبر شـــوم روزی
لحظه ای بر دلم گــــذر كردی
زنده ام من به عشق دیدارت
بسته جانم به روی زیبــــایت
منتـــــظر مانده چشم گریانم
پس كجایی؟ دلم به قربــانت
مثل مهتاب و آسمان هستی
آفتابی ، تو مهربـــان هستی
با تو معنای عشق كامل شد
یار و مولای عاشقان هستی
جمعه ها دل كه بیقرارت شد
تا سحر چشم انتـــظارت شد
اشكها ریختم شبـــــــانگاهان
چون امیدم به نوبــــهارت شد
ای كه بر درد و غم دوا هستی
نور عشقی و با وفـــا هستی
بی تو طاقت ندارد این دل بیا
صبر تا كی كنم؟ كجا هستی؟
اللهم عجل لولیک الفرج
پاسخ : كيست مهدي؟؟؟؟؟؟؟
دعــا كـنـیـد رسـد آن زمــان كـه یـار بـیاید
خـزان بـاغ جهــان را ز نـو، بـهار بـیاید
دعــا كـنـیـد، دعـــایی كـه آفتاب درخشان
بـه سرپـرستــی گلـهای روزگار بـیاید
زند به گُرده شب زخم، گام تـوسن عزمش
چو از فراز زمان، مهر شب شكار بیاید
هــزار اخـتـر تـابنـده در سپهـر دو دستش
هــزار مهــر منیرش به كولهبار، بیاید
قـیـامـتـی كند از قـامتش، بیا كه تو گویی
مـعـاد رویـِش انـسـان دریـن دیار بیاید
دمـد بـه گلشن گیتی، بلوغ صبح رهایی
بـهار خنـده زنـد، گل به شاخسار بیاید
اگـر زمـوج پـرآشوب عـشـق، نـوح زمانه
به ساحلی كه مرا باشد، انتظار، بیاید
هـزار اختر نور از فلك ز شوق و ز شادی
بـرا دیـــدن آن یــار گـلـــعـــزار بــیــاید
جمــال را بـنـمـایــد اگـر ز پـرده غـیـبـت
قــرار بــــر دل یـــاران بــیقـــرار بیاید
كتاب عشق گشایید و «ان یكاد» بخوانید
دعــا كنــیـد كـه آن یـار غمگسار بیاید
دعــا كـنـیـد رسـد آن زمــان كـه یـار بـیاید
خـزان بـاغ جهــان را ز نـو، بـهار بـیاید
دعــا كـنـیـد، دعـــایی كـه آفتاب درخشان
بـه سرپـرستــی گلـهای روزگار بـیاید
زند به گُرده شب زخم، گام تـوسن عزمش
چو از فراز زمان، مهر شب شكار بیاید
هــزار اخـتـر تـابنـده در سپهـر دو دستش
هــزار مهــر منیرش به كولهبار، بیاید
قـیـامـتـی كند از قـامتش، بیا كه تو گویی
مـعـاد رویـِش انـسـان دریـن دیار بیاید
دمـد بـه گلشن گیتی، بلوغ صبح رهایی
بـهار خنـده زنـد، گل به شاخسار بیاید
اگـر زمـوج پـرآشوب عـشـق، نـوح زمانه
به ساحلی كه مرا باشد، انتظار، بیاید
هـزار اختر نور از فلك ز شوق و ز شادی
بـرا دیـــدن آن یــار گـلـــعـــزار بــیــاید
جمــال را بـنـمـایــد اگـر ز پـرده غـیـبـت
قــرار بــــر دل یـــاران بــیقـــرار بیاید
كتاب عشق گشایید و «ان یكاد» بخوانید
دعــا كنــیـد كـه آن یـار غمگسار بیاید
پاسخ : كيست مهدي؟؟؟؟؟؟؟
دل را زبیخودى سر از خود رمیدن است
جان را هواى از قفس تن پریدن است
خورشید من برآى كه وقت دمیدن است
دل را زبیخودى سر از خود رمیدن است
جان را هواى از قفس تن پریدن است
از بیم مرگ نیست كه سر دهم فغان
بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است
بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است
دستم نمىرسد كه دل از سینه بركنم
بارى علاج شوق، گریبان دریدن است
بارى علاج شوق، گریبان دریدن است
شامم سیه تر است زگیسوى سركشت
خورشید من برآى كه وقت دمیدن است
خورشید من برآى كه وقت دمیدن است
سوى تو اى خلاصه گلزار زندگى
مرغ نگه در آرزوى پر كشیدن است
مرغ نگه در آرزوى پر كشیدن است
بگرفته آب و رنگ ز فیض حضور تو
هر گل در این چمن كه سزاوار دیدن است
هر گل در این چمن كه سزاوار دیدن است
با اهل درد شرح غم خود نميكنم
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است
آن را كه لب به جام هوس گشت آشنا
روزى «امین» سزا لب حسرت گزیدن است
روزى «امین» سزا لب حسرت گزیدن است
پاسخ : كيست مهدي؟؟؟؟؟؟؟
همه هست آرزويم
[h=4][/h]
همه هست آرزويم كه ببينم از تو روئي
چه زيان ترا كه من هم برسم به آرزوئي
به كسي جمال خود را ننمودهاي و بينم
همه جا به هرزباني بُوَد از تو گفتگوئي
به ره تو بسكه نالم ز غم تو بسكه مويم
شدهام ز ناله نالي شدهام ز مويه موئي
همه را خوش آنكه مطرب بزند به تار چنگي
من از آن خوشم كه چنگيبزنم به تار موئي
چه شود كه راه يابد سوي آب تشنه كامي
چهشود كه كام جويد ز لب تو كامجوئي
شود اينكه از ترحمدمي اي سحاب رحمت
من خشك لب هم آخر ز تو تر كنم گلوئي
بشكست اگر دل من بفداي چشم مستت
سر خمّ مي سلامت شكند اگرسبوئي
همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا
تو قدمبه چشم من نه بنشين كنار جوئي
نه به باغ ره دهندم كه گلي به كامبويم
نه دماغ آنكه از گل شنوم به كام بوئي
نه وطن پرستي ازمن به وطن نموده يادي
نه زمن كسي به غربت بنمودهجستجوئي
زچه شيخ پاكدامن سوي مسجدم نخواند
رخ شيخ و سجده گاهي سر ما و خاك كوئي
چه زيان ترا كه من هم برسم به آرزوئي
به كسي جمال خود را ننمودهاي و بينم
همه جا به هرزباني بُوَد از تو گفتگوئي
به ره تو بسكه نالم ز غم تو بسكه مويم
شدهام ز ناله نالي شدهام ز مويه موئي
همه را خوش آنكه مطرب بزند به تار چنگي
من از آن خوشم كه چنگيبزنم به تار موئي
چه شود كه راه يابد سوي آب تشنه كامي
چهشود كه كام جويد ز لب تو كامجوئي
شود اينكه از ترحمدمي اي سحاب رحمت
من خشك لب هم آخر ز تو تر كنم گلوئي
بشكست اگر دل من بفداي چشم مستت
سر خمّ مي سلامت شكند اگرسبوئي
همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا
تو قدمبه چشم من نه بنشين كنار جوئي
نه به باغ ره دهندم كه گلي به كامبويم
نه دماغ آنكه از گل شنوم به كام بوئي
نه وطن پرستي ازمن به وطن نموده يادي
نه زمن كسي به غربت بنمودهجستجوئي
زچه شيخ پاكدامن سوي مسجدم نخواند
رخ شيخ و سجده گاهي سر ما و خاك كوئي
((عراقي))
پاسخ : كيست مهدي؟؟؟؟؟؟؟
اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است
دنیا برای از تو نوشتن، مرا کم است
دنیا برای از تو نوشتن، مرا کم است
اکسیر من! نه اینکه مرا شعر تازه نیست
من از تو مینویسم و این کیمیا کم است
من از تو مینویسم و این کیمیا کم است
سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست
در شعر من حقیقت یک ماجرا کم است
در شعر من حقیقت یک ماجرا کم است
تا این غزل شبیه غزلهای من شود
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است
گاهی تو را کنار خود احساس میکنم
اما چقدر دلخوشی خوابها کم است
اما چقدر دلخوشی خوابها کم است
خون هر آن غزل، که نگفتم بهپای توست
آیا هنوز آمدنت را بها کم است
آیا هنوز آمدنت را بها کم است
محمدعلی بهمنى