اول سلام به مهدی فاطمه بعد سلام به شما دوستان
ابو عبد اللَّه محمّد بن شاذان بن احمد بن عثمان پرواذى مىگويد: ابو على محمّد بن محمّد بن حرث بن سفيان حافظ سمرقندى از صالح بن سعيد ترمذى از عبد المنعم بن ادريس از پدرش، از وهب بن منبه نقل نموده كه حضرت ادريس عليه السّلام مردى بلند قامت بوده كه شكمش درشت وسينهاش فراخ و جسدش كم مو ولى سرش موى انبوه داشت، يكى از دو گوشش بزرگتر از ديگرى و سينه اش نازك و صدايش ظريف و قدمهايش در وقت راه رفتن كوچك و نزديك هم بود. «1» و سرّ ناميدنش به ادريس اين بود كه بسيار حكمتهاى الهى و سنن و احكام دينى و اسلامى را تدريس نمود.
او بارزترين و شاخصترين افراد طائفه اش محسوب مى شود، وى در عظمت خداى عزّ و جلّ انديشيد و سپس فرمود: اين آسمانها و زمينها و مخلوقات بزرگ و خورشيد و ماه و ستارگان و ابر و باران و اين همه اشياء ديگر كه موجود مىباشند پروردگارى داشته كه تدبير آنها به دست با كفايت او بوده و با قدرتش آنها را اصلاح مىفرمايد، پس مرا با او چه كار و چطور حقّ عبادتش را ادا كنم؟
______________________________
(1)- چنين به نظر مىرسد كه روايت مذكور ضعيف باشد زيرا به اعتقاد ما انبياء نبايد عيب خلقى و جسمى داشته باشند و به نظر مىرسد كه خصوصيت مزبور عيب محسوب شود و همين معنا موجب وهن در روايت و عدم اعتماد بر آن مىگردد.