*** از سانتریفیوژ بیشتر بدانیم ***

~(neda)~

کاربر فعال
"بازنشسته"
طي سال هاي گذشته و همزمان با پيشرفت هايي كه در زمينه استفاده از انرژي هسته اي صورت گرفته است ، مجموعه اي از مفاهيم و عبارات نيز وارد زبان روزمره فارسي شده كه اگر چه بارها در رسانه ها شنيده مي شوند‌،اما برخي از آنها در اذهان مردم شفافيت چنداني ندارند. يكي از اين عبارات "سانتريفيوژ" است.
سانتريفيوژ انواع و اقسام مختلفي داشته و استفاده از آن در بحث توليد انرژي هسته اي تنها يكي از موارد كاربردي آن است . شايد ساده ترين نوع استفاده از اين تكنيك ، ريختن سبزي هاي شسته شده در سبدي مخصوص و چرخاندن آن با استفاده از دستگيره و خارج نمودن آب اضافي از آنها باشد.

سانتريفيوژ به هر دستگاهي گفته مي شود كه با سرعت زيادي به دور خود چرخيده و در همين حال با استفاده از نيروي گريز از مركز ايجاد شده ، مواد درون خود را نيز به بيرون پرتاب مي كند. بررسي اين فرايند در نوع خود كار ساده اي است . آزمايشي ساده مي تواند بسياري از علامت ها پرسش ها را از ميان بردارد . سطل آبي را برداشته و در حالي كه تا نيمه پر از آب است ، با سرعت به دور خود چرخانده و پس از چند دور پرتاب كنيد.

به خوبي ديده مي شود كه به واسطه نيروي گريز از مركز ايجاد شده ، آب درون سطل از آن بيرون نمي ريزد. اين امر ، پايه و اساس سيستم هاي سانتريفيوژ به حساب مي آيد .
در يك سانتريفيوژ واقعي نيز فرايند مشاهبي روي مي دهد . به واسطه چرخش بسيار سريع محفظه اي به دور خو د، هر آن چه در درون آن وجود دارد به سمت بيرون تحت فشار قرار مي گيرد . اين دستگاه مي تواند در بر گيرنده هر ماده اي باشد ، از نمونه هاي خوني گرفته تا مواد شيميايي مختلف از اين رو نمونه هاي آن بسيار متنوع است . به عنوان مثال ناسا داراي سانتريفيوژ عظيمي است كه از آن براي قرار دادن فضا نوردان در معرض نيروهاي شديد استفاده مي شود. نيروي گريز از مركز توليد شده در اين سانتريفيوژ مي تواند شبيه سازي بسيار مناسبي از نيروي گرانشي باشد كه در زمان پرتاب فضاپيماها بر بدن هوا نوردان وارد مي شود.


سانتريفيوژ لازم اصلي غني سازي اورانيوم


در فرايند توليد سوخت هسته اي و استفاده از آن در نيروگاه ها ، كه با هدف توليد انرژي نظير الكتريسته صورت مي گيرد ، سانتريفيوژها نقش اساسي را در غني سازي اورانيوم ايفا مي كنند، به طوري كه در صورت نبود آنها عملا مانع بزرگي بر سر راه غني سازي اورانيوم به وجود مي آيد .

پس از كه سنگ معدن اورانيوم از معادن استخراج شد ، آسياب شده و به شكل پودر در مي آيد .بر اساس برآوردهاي صورت گرفته از هر تن سنگ معدن اورانيوم بالغ بر 140 كيلوگرم اورانيوم طبيعي حاصل مي شود كه فقط مي توان حدود يك كيلوگرم اورانيوم خالص 235 به دست آورد ، يعني در مجموع يك كيلوگرم اورانيوم خالص از هر هزار كيلوگرم سنگ معدن اورانيوم. در ادامه ، اسيد سولفوريك به مواد افزوده شده و پس از طيشدن چند مرحله ديگر ، اكسيد اورانيوم با اسيد سولفوريك تركيب مي شود و در نهايت سولفات اورانيل حاصل مي شود و در آخر با افزودن حلال هاي مخصوصي به سولفات اورانيل ، ماده جامدي به نام كيك زرد به وجود مي آيد كه شامل 70 درصد اورانيوم بوده و داراي خواص پرتوزايي (راديواكتيويته ) است . براي غني سازي اورانيوم ، بايد ابتدا كيك زرد را با اتم فلوئور تركيب كرد و به صورت گاز هگزافلورايد اورانيوم درآورد. از اينجا به بعد است كه غني سازي اورانيوم به واسطه استفاده از فناوري سانتريفيوژي كامل مي شود.
البته روش هاي مختلفي براي اين كار وجود دارد ، اما بررسي ها نشان داده اند كه استفاده از سانتريفيوژ بهترين و موثرترين روش براي غني سازي اورانيوم است .
 

~(neda)~

کاربر فعال
"بازنشسته"
تاريخچه

غني سازي اورانيوم با استفاده از فناوري سانتريفيوژ براي نخستين بار حدود 40 سال پيش به وسيله مهندسي آلماني به نام "زيپه" صورت گرفت.
البته از آن زمان تا اكنون اين فناوري با تغييرات و پيشرفت هاي گوناگوني همراه بوده است . روش سانتريفيوژ در مقياس صنعتي ابتدا در هلند در دهه 60 ميلادي به كار گرفته شد . براي اين منظور توسعه مواد با استقامت و خواص ويژه و ساخت ياتاقان هاي پيشرفته براي سانتريفيوژهايي با سرعت دوراني زياد لازم بود. در آلمان و انگلستان نيز اين روش توسعه يافت و در سال 1970 سه كشور آلمان ، هلند و انگلستان شركت URENCO را براي توسعه اين فرايند و عرصه سرويس غني سازي به بازار بين المللي تشكيل داده اند.

اين فرايند در دهه 80 در كشورهاي آمريكا ، فرانسه ، ژاپن ، استراليا و چند كشور ديگر نيز به كار گرفته شد. البته بايد يادآوري كرد كه استفاده از سانتريفيوژ براي جداسازي مواد با جرم هاي ويژه مختلف از صد سال پيش شروع شده است ، ولي در آن زمان بحث غني سازي به هيچ وجه مطرح نبود. از سال 1919 ميلادي اين روش براي جداسازي ايزتوپ گازها استفاده شد . در جنگ جهاني دوم هم سانتريفيوژ براي غني سازي اورانيوم به كار رفت.


جدا از استفاده از اين فرايند در غني سازي هسته اي ، استفاده از آن براي دانشمندان علوم مختلف مزاياي قابل توجهي داشته است . دانشمندان مي توانند با استفاده از اين تكنيك ، به جداسازي مايعات و تفكيك آنها به ذرات سازنده آنها بپردازند و جالب اين است كه پس از توقف فرايند سانتريفيوژ ،ذرات جدا شده ديگر با يكديگر تركيب نمي شوند. يكي ديگر از موارد استفاده از سانتريفيوژ ، در مور پزشكي ، و تجزيه و تحليل نمونه هاي خوني است . زماني كه نمونه خوني در دستگاه سانتريفيوژ قرار مي گيرد ، دستگاه شروع به چرخش بسيار سريع كرده و در ادامه ، عناصر سازنده خون از يكديگر جدا مي شوند؛ طوري كه سلول هاي خوني در كف محفظه و سلول هاي پلاسما به بالاي محفظه مي روند.


امروزه استفاده از اين تكنيك در فعاليت هاي هسته اي به دليل پيچيدگي ها و دشواري هايي كه دارد ، فرايندي سخت و پر هزينه به حساب مي آيد و از اين تكنيك تنها برخي كشورها جهان مي توانند استفاده كنند، و معمولا فناوري آن به جهت مزاياي قابل توجهي كه به همراه دارد در دسترس ساير كشورها قرار نمي گيرد.
 

~(neda)~

کاربر فعال
"بازنشسته"
انواع سانتریفیوژ

انواع مختلفی از سانتريفيوژ ها طراحی و ساخته شده است.

1- سانتريفيوژ افتراقی:
اغلب براي جدا كردن ارگان خاصي از مجموعه سلول ها براي بررسي قسمت خاصي از سلول هاي بدن مورد استفاده قرار مي گيرد.
2- سـانتـريفيـوژ ايـزوپيكنيـک: اغلـب بـراي جـدا كـردن نـوكلـوئيك اسيد ها مانند DNA مورد استفاده قرار مي گيرد.
3- سانتريفيوژ گراديان ساكاروز: اغلب براي تخليص ويروس هاي انولوپ دار يا ريبوزوم ها مورد استفاده قرار مي گيرد .
همچنين براي جداسازي ارگان خاصي از عصاره سلولي خام از اين نوع سانتريفيوژ استفاده مي شود.



انواع مختلفی از سانتريفيوژ آزمايشگاهی وجود دارد:
1- ميكرو سانتريفيوژ: دستگاهي است براي كار در حجم بين 2/0 تا 2 ميلي ليتر (ميكروتيوب ها) ساخته شده، حداكثر 96 لوله را مي توانند پشتيباني كنند ، طراحي كوچك و كاملي داشته و حداكثر 30000 گرم وزن دارند.
2- سانتريفيوژ بالينی يا كلينيكی: دستگاهي است براي كاربردهاي باليني مانند لوله هاي انتقال خون و داراي سرعت كمتري هستند.
3- سانتريفيوژ چند منظوره روميزی: دستگاهي براي كار با تيوب هاي بزرگ و داراي تنوع بسيار زيادي هستند.
4- سانتريفيوژ: STAND ALONE دستگاه هاي سنگين مانند اولترا سانتريفيوژ
بسياري از سانتريفيوژ ها داراي سيستم خنك كننده يا بدون سيستم خنك كننده هستند.

 

~(neda)~

کاربر فعال
"بازنشسته"
طراحی

سانتريفيوژ آزمايشگاهي در شيمي ، زيست شناسي و بيوشيمي براي جداسازي مواد جامد ازمايع در يك سوسپانسيون مورد استفاده قرار مي گيرد. مواد جامد مي تواند تـركيبـات غيـر محلـول ، بيـومـولكـول هـا ، ارگـان هـاي سلـولـي يـا سلـول كامل باشد. سانتريفيوژ‌ها از نظر سرعت و ظرفيت بسيار متنوع هستند. سانتريفيوژ ها معمولا داراي روتوري هستند كه در آن 2، 4، 6 يا چاه هاي بسيار زياد هستند كه در آن ها لوله هاي آزمايش قرار مي گيرد. زماني كه يك سوسپانسيون در يك دستگاه سانتريفيوژ قرار مي‌گيرد ، مواد جامد در ته لوله آزمايش ته نشين مي شوند و باعث ايجاد يك ديواره مخلوطي مي شود. اين ديواره باعث مي شود تا مايع رويي به آساني از سوسپانسيون جدا شود.

به طور كلی دو نوع روتور وجود دارد:
‌روتور با زاويه ثابت:
اين روتور ها محكم و كوچك هستند و معمولا از آلومينيوم ساخته مي شوند. در آن‌ها چاهك هايي با زاويه ثابت (براي نمونه با زاويه 45 درجه) تعبيه شده است كه محل قرار گيري تيوب هاي نمونه است. ‌روتور چرخشی يا روتور افقی: روتور شبيه صليب است و به آن سطل هم گفته مي‌شود. در اين سطل تيوب هاي مختلفي مي تواند سانتريفيوژ شود .

‌روتور توسط درب روتور بسته مي شود. روتور در داخل چمبري قرار دارد كه توسط درب فلـزي سـانتـريفيوژ پشتيباني مي شود. درب باز مانع از چرخش موتور روتور مي‌شود. در زمان سانتريفيوژ درب قفل مي شود درب بسته باعث حفاظت فرد در برابر برخورد با روتور مي شود كه با سرعت بسيار بالا در حال حركت است . محفظه روتور و درب روتور طوري طراحي شده اند كه در صورت شكستن لوله ها حتي در حداكثر سرعت ، هيچ خطري فرد آزمايش كننده را تهديد نمي كند. قبل از سانتريفيوژ ، بايد لوله‌هاي موجود در روتور با استفاده از بلانك يا ساير نمونه ها بالانس شود. با توجه به اهميت اين موضوع امروزه سانترفيوژ ها به حس گر تشخيص عدم تعادل خودكار مجهز شده اند.

بسياري از سانتريفيوژ ها داراي سيستم خنك كننده يا بدون سيستم خنك كننده هستند. شركت هاي مختلفي با برند هاي مختلف انواع سانتريفيوژها را روانه بازار مي‌كنند كه از مهمترين آن ها مي توان به Eppendorf , Thermo-Heraeus , Thermo-Sorvall, Hettich, Beckmann-Coulter يا Sigma اشاره كرد.
 

~(neda)~

کاربر فعال
"بازنشسته"
سانتریفوژ دستگاهی است که با استفاده از نیروی گریز از مرکز می تواند موادی با چگالی های مختلف را از هم جدا کند.

سانتریفوژ معمولی دارای محفظه ای بنام روتور یا سر است که با موتور کار می کند . روتور ها دارای انواع مختلفی هستند ولی انواعی که معمولا در آزمایشگاه ها مورد استفاده قرار می گیردبه دو دسته تقسیم می شود: دسته اول روتور هایی که در آنها لوله محتوی مایع محکم در یک زاویه ثابت نگاه داشته می شود و به همین جهت آنها را روتورهای با زاویه ثابت می گویند. دسته دوم آنهایی هستند که لوله هایشان در محفظه های فلزی قرار دارند و با چرخش روتور به خارج تاب خورده وبه صورت افقی قرار می گیرندو به این ترتیب مایع و مواد معلق درون این لوله ها در معرض نیروی گریز از مرکز واقع می شوند.این روتور ها را روتور با محفظه آویزان می گویند.

وقتی جسمی با شتاب می چرخد ،از لحاظ فنی ،نیروی مرکزگرا سبب حرکت جسم در مسیر دایره ای با شعاع ثابت می شود و این نیرو دائما جسم را به طرف مرکز دایره چرخش می کشاند.هنگامی که سرعت ثابت است، این نیرو فقط سبب تغییر جهت حرکت می شود.از طرفی جسم نیز با نیرویی به نام مرکز گریز در مقابل تغییر جهت حرکت به سمت خارج کشیده می شود که اندازه آن مساوی نیروی مرکزگر است و موجب گرایش جسم به فرار از مسیر منحنی الخط دایره چرخش در راستای مستقیم و مماس بر دایره می شود.

centrifuge_2011.05.02_373699.jpg


دستگاه های سانتریفوژبه دو دسته تقسیم می شود:

)اولتراسانتریفوژ ultra centrifuge )

(سرعت بالا high speed)

دسته دوم خود شامل دو دسته اند : اولترا سانتریفوژهای تحلیلی و تهیه ای

از نوع تحلیلی معمولا برای تعیین وزن مولکولی مواد و اولتراسانتریفوژ تهیه ای جهت جداسازی اجزا مختلف یاخته استفاده می شود.

معمولا به سانتریفوژی که با سرعت بالاتر از 20000 دور در دقیقه بچرخد، اولتراسانتریفوژ می گویند.

نوع دیگر سانتریفوژ بنام کلینیکی یا پزشکی هم وجود دارد که به آسانی روی میز قرار می گیرد و حداکثر قدرت سانتریفوژ آن تا 2000 است.

از آنجا که اصطکاک با هوا ،گرمای قابل ملاحظه ای ایجاد می کند ، اغلب سانتریفوژ ها مجهز به دستگاه سرد کننده یا یخچال هستند.


نکات مهم هنگام کار با دستگاه

1-حفظ توازن دستگاه هنگام چرخش

به این ترتیب که وقتی لوله محتوی مایع را جهت سانتریفوژ درون یکی از محفظه های روتور قرار می دهیم، باید لوله دیگری را نیز که کاملا هم وزن این لوله باشد در محفظه روبرویی آن درون روتور بگذاریم. هرگاه کوچکترین اختلافی در وزن محتویات محفظه های روبروی هم وجود داشته باشد، هنگام چرخش روتور و شروع عمل سانتریفوژ تکانهای شدیدی در دستگاه ایجاد می شود و در صورتیکه عدم توازن زیاد باشد، در سرعت های های بالا به کنده شدن روتور از دستگاه منجر خواهد شد.

2- وقتی روتور را داخل دستگاه قرار می دهیم ،باید محور روتور کاملا روی محور دستگاه جا بیفتد و در مورد مورد برخی دستگاهها کاملا به آن پیچ شود ،در غیر اینصورت این خطر وجود دارد که موقع چرخش روتور از جا کنده شود.

3- باید دقت کرد که بدنه روتور و سایر قسمتهای آن تا جایی که ممکن است ضربه نخورند، زیرا وجود کمترین خراش در روتور سبب ایجاد عدم توازن و در نتیجه اختلال در عمل آن می شود. برای جلوگیری از این صدمات باید از قرار دادن روتور روی سطوح سخت و ناهموار خودداری کرد.
 

~(neda)~

کاربر فعال
"بازنشسته"
آشنایی با سانتریفوژهای هسته ای - Introduction to nuclear centrifuges
اولین سانتریفوژ صنعتی دنیا بیش از نیم قرن پیش توسط یك دانشمند آلمانی به نام زیپه اختراع شد و به طور عملیاتی مورد استفاده قرار گرفت. البته تكنولوژی آن با سانتریفوژهای امروزی فرق زیادی داشت، ولی اصول كار آن فرقی با سانتریفوژهای امروزی نداشت.
در صنعت سوخت هستهای، این وسیله نقشی اساسی دارد جهت جدا كردن ایزوتوپهای اورانیوم235 و اورانیوم238در گاز هگزافلوراید اورانیوم(UF6) از سانتریفوژ استفاده میشود. البته روشهای متعددی مانند جداسازی ایزوتوپی الكترومغناطیسی، پخش دیفوزیون گازی، دیفوزیون گرمایی، فرآیندهای آئرودینامیكی، جداسازی ایزوتوپی لیزری، تبادل یونی و فرایند جداسازی پلاسمایی وجود دارد ولی در بیش از 95درصد صنعت هستهای جهان، اورانیوم به وسیله یكی از دو روش سانتریفوژ گازی و پخش گازی جدا شده و غنی میشود.

سانتریفیوژ دستگاه استوانهای شكلی است كه درست مثل توربین هواپیما پرههایی در وسط آن وجود دارد. این پرهها به طور متوسط در هر ثانیه 1000 دور میزنند. در نتیجه این چرخش، اورانیوم سنگین روی دیواره آخرین سانتریفوژ قرار میگیرد و اورانیوم235در كنار آن مینشیند. باید هزاران سانتریفوژ در كنار هم قرار گیرند تا بتوان با كمك مجموعه آنها اورانیوم را غنی كرد ایران در فرآیند كاربردی غنیسازی از روش سانتریفوژ گازی استفاده میكند.
در روش پخش گازی، هگزافلوراید اورانیوم تحت فشار از میان یك سری دیافراگمها یا غشاهای متخلخل عبور كرده و از آنجایی كه اورانیوم 235 سبكتر از اورانیوم 238 میباشد آنها سریعتر حركت كرده و امكان كمی بیشتری برای عبور از سوراخهای موجود در غشا را دارند.

گاز UF6 كه از طریق غشا پخش میشود اندكی غنی بوده ضمن اینكه آنچه نمیتواند گذر كند از اورانیوم 235 تهی است.
در روش پخش گازی دوران سریع ماده سبب میشود تا ایزوتوپهای سنگینتر به طرف دیواره خارجی حركت كنند. عامل جداسازی در این روش به تفاوت جرمی ایزوتوپهایی كه باید جداسازی شوند بستگی دارد در غنیسازی اورانیوم با روش سانتریفوژ گازی، از تعداد زیادی سیلندر دوار كه به صورت موازی و متوالی كنار هم قرار داده شدهاند استفاده میشود.
دستگاههای سانتریفیوژ به صورت آبشاری یا كاسكد(سیستم غنیسازی دنبالهای) به هم مرتبط هستند این دوران باعث ایجاد یك نیروی گریز از مركز میشود، به طوری كه مولكولهای گازی سنگینتر به طرف خارج سیلندر حركت كرده و مولكولهای گازی سبكتر در قسمت مركزی(محورگردنده) جمع میشوند.

گاز به داخل یك سری لولههای خلأ وارد شده كه هر یك شامل یك گردنده با بیش از دو متر طول و قطر 15تا20سانتیمتر هستند. گردندهها با سرعت بالای 50000 تا 70000 دور در دقیقه، مولكولهای سنگینتر حاوی اورانیوم 238 در لبه خارجی سیلندر متمركز میشوند. افزایش اورانیوم 235 نیز در مركز وجود دارد. جهت جداسازی بالاتر نیاز به سانتریفوژهای با سرعت بالاتر و استفاده از تعداد بیشتری از آنها است.
باید یادآور شد كه به دلیل سرعتهای دوران بسیار بالا، طراحی آنها و همچنین مواد استفاده شده در آنها از نظر متالوژی پیچیده بوده و دقت بالایی را طلب میكند. گاز UF6 خورنده بوده، بنابراین باید تمام اجزایی كه با این ماده در تماسند مقاوم در برابر خوردگی باشند .
جهت بالا بردن ظرفیت جداسازی سانتریفوژها باید طول گردنده و سرعت دیواره گردنده افزایش یابد. برای ساخت گردندهها از آلیاژهای آلومینیوم، فولاد ماراژین، تیتانیوم و یا تركیباتی كه با برخی شیشههای خاص تقویت شده كه با نام فیبرهای كربنی معروف هستند،استفاده میشود؛ البته متداولترین ماده در حال حاضر، فولاد ماراژین است یك سانتریفوژ مدرن از زمان راهاندازی، به مدت بیش از 10سال میتواند بدون نگهداری به كار خود ادامه دهد.

از مراكز مهم غنیسازی اورانیوم كه از روش پخش گازی استفاده میكنند در اروپا میتوان به گروناو(Gronau) آلمان و یورنكو كه متشكل از شركتهای انگلیسی، آلمانی و هلندی هستند نام برد كه مكان آن در capenhurst بریتانیا میباشد.
روسیه هم به عنوان یك غول صنعتی در این زمینه از چهار مركز كه چهل درصد ظرفیت جهان را تولید میكند از همین شیوه پخش گازی استفاده میكند. آمریكا هم تكنولوژی سانتریفوژ گازی را در آینده نزدیك جایگزین تكنولوژی سانتریفوژهای پخش گاز قدیمی میكند زیرا این روش نسبت به روش قدیمی به انرژی كمتری برای رسیدن به جداسازی مشابه نیاز دارد.
ژاپن، چین، برزیل، پاكستان و شاید كره شمالی هم جهت غنیسازی اورانیوم از چنین روشی استفاده میكنند. به طور كلی مجموعه آبشارهای بزرگ سانتریفوژ گازی كه در كشورهای فرانسه، آلمان، بریتانیا و چین مورد استفاده قرار میگیرند برای تولید اورانیومی است كه برای مصرف داخلی و نیز صادرات است، اما در ژاپن تولید آن فقط جهت مصرف داخلی است.

باتوجه به این آمار میتوان دریافت كه در حال حاضر و آینده هم سانتریفوژهای گازی مهمترین نوع جهت غنیسازی اورانیوم در سطح جهان بوده و هر روز در جهت افزایش تكنولوژی و راندمان آن كار میشود؛ البته لازم به ذكر است كه روسیه این صنعت عظیم را به عنوان یادگاری ارزشمند از اتحادجماهیرشوروی سابق به ارث برده است و در حال حاضر تأمینكننده سوخت هستهای تعداد زیادی از راكتورهای قدرت دنیا بوده و از این نظر در دنیا پیش رو است.
 
بالا