آیا در بهشت و جهنم شناخت افراد و شخصیت ها ممکن است؟
پاسخ اجمالی
در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که ناظر به گفت و گوی بین اهل بهشت و جهنم بوده، اجمالاً خبر از امکان اطلاع اهل بهشت از حال جهنمیان و عاقبت اشخاص در جهنم می دهد.
پاسخ تفصیلی
در قرآن کریم آیاتی است که ناظر به گفت و گوی بین اهل بهشت و جهنم بوده، اجمالا خبر از امکان اطلاع اهل بهشت از حال جهنمیان و عاقبت اشخاص در جهنم می دهد. همچنین مردان اعراف بر اهل بهشت و جهنم اشراف داشته و همه را به سیمایشان می شناسند. در روایات بسیاری اشاره شده است که مردان اعراف به طور خاص امامان معصوم هستند و به طور عام انسان های برگزیده ای هستند که در جایگاهی بعد ائمه قرار داشته و احاطه وجودی بر بهشت و جهنم و اهل آن دارند.
در این جا ترجمه برخی از این آیات را نقل می کنیم:
1. آیه 50-57 سوره صافات:
«در بهشت برخی به برخی دیگر رو می کنند و از هم سوال می کنند. یکی از آن ها می گوید: همانا من دوستی داشتم که به من می گفت آیا تو تصدیق می کنی . آیا بعد از اینکه مُردیم و خاک شدیم باز خواست خواهیم شد. (فرد بهشتی) گوید: آیا شما اطلاعی ازحال او دارید. آنگاه اطلاع یابد پس او را در وسط جهنم بیند. به او گوید به خدا که نزدیک بود من را به ضلالت افکنی. اگر رحمت خدا نبود من هم از حاضران (در جهنم) بودم» [1] .
2- آیه 38- 50 سوره مدثّر
«هرکسی رهین اعمال خویش است مگر اصحاب یمین که در بهشت هایی پرس و جو میکنند، از حال مجرمان. (از آنان) می پرسند: چه چیزی شما را به عذاب سوق داد. گویند ما از نمازگزاران نبودیم و مستمندان را اطعام نمی کردیم و بااهل باطل به بطالت و بیهوده گوئی می گذراندیم و روز قیامت را دروغ می پنداشتیم تا آن که یقین بر ما فرارسید. پس شفاعت شفاعت کنندگان سودی به حال آنان ندارد . چه شده است که آنان از یادآوری و تذکر گریزانند؛ همچون گورخران وحشی که از شیر فرار می کنند» [2] .
3- آیه 44-51 سوره اعراف
و آنگاه بهشتیان دوزخیان را ندا کنند که آنچه پیامبران از مقامات بهشتى به ما وعده دادند، ما به حق و حقیقت یافتیم. آیا شما نیز بدانچه از عذاب دوزخ وعده دادند به حقیقت رسیدید؟ گویند بلى ما هم به سزاى خود رسیدیم و آنگاه میان آنها منادیى ندا کند که لعنت خدا بر ستمکاران باد.آنان که بندگان خدا را از راه باز مىدارند و راه کج را مىطلبند ،آنها به قیامت ایمان ندارند.
و میان این دو گروه (بهشتیان و دوزخیان) حایلی است [از سرشت نیک و بد که مانع دیدار آن دو گروه از یکدیگر نیست ولى مانع رسیدن آنها به یکدیگر است].و بر اعراف مردانى هستند که هر یک از آن دو دسته را به سیمایشان مىشناسند و اهل بهشت را ندا کرده گویند: سلام بر شما باد. در حالى که آنان هنوز داخل بهشت نشدهاند، لیکن آرزوى دخول آن را دارند.
چون نظر آنها (اهل اعراف) بر اهل دوزخ افتد گویند پروردگارا منزل ما را با این ستمکاران به یک جاى قرار مده،
و اهل اعراف مردانى را که آنها را به سیمایشان مىشناسند آواز دهند و گویند: دیدید که جمع مال و جاه و آنچه بر آن فخر و تکبّر مىکردید به حال شما اصلا سودمند نبود آیا مقام آن گروه از مؤمنان را که سوگند یاد مىکردید که خدا آنان را مشمول عنایت و رحمت خود نمىگرداند، مىبینید؟
و اهل دوزخ، بهشتیان را آواز کنند که ما را از آبهاى گوارا و از نعمتهاى بهشتى که خدا روزى شما کرده است بهرهمند سازید. آنها پاسخ دهند که خدا اینها را بر کافران حرام کرده است.
آنان که دین خدا را به افسوس و بازیچه گرفته، متاع حیات دنیا آنها را فریفت و غافل کرد، امروز هم ما آنها را به رحمت در نظر نمىآوریم چنانکه آنان دیدار این چنین روزى را به خاطر نمىآوردند. و آیات ما را، انکار کردند». [3]
[1] الصافات، 5-57.
[2] المدثر، 38-50.
[3] الاعراف،44-51؛ ترجمه بیان السعاده، نرم افزار جامع التفاسیر.
پاسخ اجمالی
در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که ناظر به گفت و گوی بین اهل بهشت و جهنم بوده، اجمالاً خبر از امکان اطلاع اهل بهشت از حال جهنمیان و عاقبت اشخاص در جهنم می دهد.
پاسخ تفصیلی
در قرآن کریم آیاتی است که ناظر به گفت و گوی بین اهل بهشت و جهنم بوده، اجمالا خبر از امکان اطلاع اهل بهشت از حال جهنمیان و عاقبت اشخاص در جهنم می دهد. همچنین مردان اعراف بر اهل بهشت و جهنم اشراف داشته و همه را به سیمایشان می شناسند. در روایات بسیاری اشاره شده است که مردان اعراف به طور خاص امامان معصوم هستند و به طور عام انسان های برگزیده ای هستند که در جایگاهی بعد ائمه قرار داشته و احاطه وجودی بر بهشت و جهنم و اهل آن دارند.
در این جا ترجمه برخی از این آیات را نقل می کنیم:
1. آیه 50-57 سوره صافات:
«در بهشت برخی به برخی دیگر رو می کنند و از هم سوال می کنند. یکی از آن ها می گوید: همانا من دوستی داشتم که به من می گفت آیا تو تصدیق می کنی . آیا بعد از اینکه مُردیم و خاک شدیم باز خواست خواهیم شد. (فرد بهشتی) گوید: آیا شما اطلاعی ازحال او دارید. آنگاه اطلاع یابد پس او را در وسط جهنم بیند. به او گوید به خدا که نزدیک بود من را به ضلالت افکنی. اگر رحمت خدا نبود من هم از حاضران (در جهنم) بودم» [1] .
2- آیه 38- 50 سوره مدثّر
«هرکسی رهین اعمال خویش است مگر اصحاب یمین که در بهشت هایی پرس و جو میکنند، از حال مجرمان. (از آنان) می پرسند: چه چیزی شما را به عذاب سوق داد. گویند ما از نمازگزاران نبودیم و مستمندان را اطعام نمی کردیم و بااهل باطل به بطالت و بیهوده گوئی می گذراندیم و روز قیامت را دروغ می پنداشتیم تا آن که یقین بر ما فرارسید. پس شفاعت شفاعت کنندگان سودی به حال آنان ندارد . چه شده است که آنان از یادآوری و تذکر گریزانند؛ همچون گورخران وحشی که از شیر فرار می کنند» [2] .
3- آیه 44-51 سوره اعراف
و آنگاه بهشتیان دوزخیان را ندا کنند که آنچه پیامبران از مقامات بهشتى به ما وعده دادند، ما به حق و حقیقت یافتیم. آیا شما نیز بدانچه از عذاب دوزخ وعده دادند به حقیقت رسیدید؟ گویند بلى ما هم به سزاى خود رسیدیم و آنگاه میان آنها منادیى ندا کند که لعنت خدا بر ستمکاران باد.آنان که بندگان خدا را از راه باز مىدارند و راه کج را مىطلبند ،آنها به قیامت ایمان ندارند.
و میان این دو گروه (بهشتیان و دوزخیان) حایلی است [از سرشت نیک و بد که مانع دیدار آن دو گروه از یکدیگر نیست ولى مانع رسیدن آنها به یکدیگر است].و بر اعراف مردانى هستند که هر یک از آن دو دسته را به سیمایشان مىشناسند و اهل بهشت را ندا کرده گویند: سلام بر شما باد. در حالى که آنان هنوز داخل بهشت نشدهاند، لیکن آرزوى دخول آن را دارند.
چون نظر آنها (اهل اعراف) بر اهل دوزخ افتد گویند پروردگارا منزل ما را با این ستمکاران به یک جاى قرار مده،
و اهل اعراف مردانى را که آنها را به سیمایشان مىشناسند آواز دهند و گویند: دیدید که جمع مال و جاه و آنچه بر آن فخر و تکبّر مىکردید به حال شما اصلا سودمند نبود آیا مقام آن گروه از مؤمنان را که سوگند یاد مىکردید که خدا آنان را مشمول عنایت و رحمت خود نمىگرداند، مىبینید؟
و اهل دوزخ، بهشتیان را آواز کنند که ما را از آبهاى گوارا و از نعمتهاى بهشتى که خدا روزى شما کرده است بهرهمند سازید. آنها پاسخ دهند که خدا اینها را بر کافران حرام کرده است.
آنان که دین خدا را به افسوس و بازیچه گرفته، متاع حیات دنیا آنها را فریفت و غافل کرد، امروز هم ما آنها را به رحمت در نظر نمىآوریم چنانکه آنان دیدار این چنین روزى را به خاطر نمىآوردند. و آیات ما را، انکار کردند». [3]
[1] الصافات، 5-57.
[2] المدثر، 38-50.
[3] الاعراف،44-51؛ ترجمه بیان السعاده، نرم افزار جامع التفاسیر.