خبرگزاری شبستان: تبلیغ دوستی حضرت علی (ع) برای پیامبر (ص) خطری نداشت که خدا بفرماید: «والله یعصمک من الناس» به عبارت دیگر آیا اعلام نکردن دوستی حضرت علی (ع) می‌توانست برای جان پیامبر (ص) خطرآفرین باشد؟!
خبرگزاری شبستان: به مناسبت فرا رسیدن عید سعید غدیر با حجت الاسلام سید علیرضا حسینی، دکترای علم حقوق و کارشناس کلام پیرامون القای یکی از شبهات وهابیت در خصوص حدیث غدیر خم به گفتگو نشسته ایم؛ گفتگوی ما با این استاد حوزه و دانشگاه و مولف کتاب های "گامی به سوی اتحاد"،"صحابه در مکتب تشیع"، "سنت در اوج غربت"،" ماجرای بیعت" و "نقد و بررسی سب و لعن" از نظرتان می گذرد:
اصل تردید و إن قلت در حدیث غدیر از چه جریانی ناشی می شود و آیا اهل سنت بر اتقان و وثوق این حدیث صحه می گذارند یا خیر؟
جریان غدیر جریانی است که تمام علمای اهل سنت و تشیع اعتراف دارند که این موضوع تحقق پیدا کرده و کمتر کسی پیدا شده در صدور این حدیث از جانب پیامبر (ص) تردید کند. شاید تنها کسی که این ادعا را کرده ابن تیمیه است یکی از افرادی که وهابیت از ایده های او پیروی می کنند. حال آنکه برخی از علمای اهل سنت مانند ذهبی می گوید من کتابی در باب این حدیث نوشته ام و علامه امینی (ره) در کتاب الغدیر خود 110 سند عمدتا از اهل سنت نقل کرده و شصت کتاب معرفی و از 110 صحابی و 80 تابعی این حدیث را نقل کرده و این جای تردید نمی گذارد، در عین حال می بینیم با مکابره و زورگویی این حرف را ابن تیمیه بیان کرده و وهابیت هم دنباله رو او در این زمینه هستند.
جریان حدیث غدیر و واقعه غدیر نصب امیرمومنان (ع) به امامت و خلافت نبود؛ بلکه اعلام این نصب بود و گرنه از یوم الانذار از وقتی که پیامبر (ص) مامور شدند که رسالت خود را ابلاغ کنند از همان زمان اعلام کردند هر کس اولین نفر باشد که به من ایمان آورد، وصی و خلیفه من است و علی (ع) آوردند، در واقع اعلام خلافت امیرالمومنین علی (ع) از همان اول بعثت پیامبر (ص) است اما جریان غدیر اعلام عمومی است برای همگان که بعدها انکار نشود و کسی نتواند در آن تردید کند. اما وهابیت به دلیل آنکه در اصل حدیث غدیر نمی توانستند تردید کنند در دلالت آن شبهه ایجاد کردند و گفتند مولا به معنای دوست هم هست لذا پیامبر (ص) فرمودند: هر کس دوست من است، علی (ع) هم دوست او است.
از آنجا که قرآن، منبع مشترک و قطعی و جزمی برای تمامی مسلمانان است، آیا می توان ادله ای بر صحت ماجرای غدیر و دلالت نکردن کلمه مولی بر معنای دوست از این منبع مشترک اقامه کرد؟
بله، قطعا؛ ببینید در ماجرای غدیر خم تنها این جمله (من کنت مولاه فهذا علی مولاه) صادر نشده بلکه قبل و بعد آن نیز مطالبی پیامبر (ص) فرمودند که مقصود ایشان را به وضوح نشان می دهد.
اما باز گردیم به ادله قرآنی؛ برای اعلام ولایت علی(ع) خدا به رسول (ص) ابلاغ کرده:" يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ؛ ای پيامبر! آنچه را از پروردگارت بر تو نازل شده است به مردم برسان، اگر چنين نکنی امر رسالت او را ادا نکرده ای خدا تو را از مردم حفظ می کند، که خدا مردم کافر را هدايت نمی کند" (مائده، آیه 67)
در این آیه شریفه قرائن زیادی است که قضیه، دوستی به تنهایی نبود.
این قرائن را ذکر بفرمایید.
نخست آن که اگر پیامبر (ص) این امر را نمی رسانند یعنی رسالت الهی را نرسانده اند این یعنی این ابلاغ برابر است با کل رسالت پیامبر اسلام (ص) پس نمی تواند مساله فقط دوستی حضرت علی (ع) باشد.
قرینه دومی که در این آیه است، ضمن خود آیه قرار دارد: "و الله یعصمک الناس"؛ خدا تو را از مردم نگاه می دارد.
آنچه که برخی از مسلمانان نسبت به آن حساس بودند مساله جانشینی و خلافت پیامبر (ص) بود که ممکن بود به واسطه آن به ایشان آسیب برسد به دلیل آن که امید داشتند بعد از ایشان آنها به مقام و خلافت برسند اما تبلیغ دوستی حضرت علی (ع) برای ایشان خطری نداشت که خدا بفرماید: "والله یعصمک من الناس" به عبارت دیگر آیا اعلام کردن دوستی حضرت علی (ع) می توانست برای جان پیامبر (ص) خطرآفرین باشد که خداوند آیه نازل کند خدا تو را از مردم نگاه می دارد!
خبرگزاری شبستان: به مناسبت فرا رسیدن عید سعید غدیر با حجت الاسلام سید علیرضا حسینی، دکترای علم حقوق و کارشناس کلام پیرامون القای یکی از شبهات وهابیت در خصوص حدیث غدیر خم به گفتگو نشسته ایم؛ گفتگوی ما با این استاد حوزه و دانشگاه و مولف کتاب های "گامی به سوی اتحاد"،"صحابه در مکتب تشیع"، "سنت در اوج غربت"،" ماجرای بیعت" و "نقد و بررسی سب و لعن" از نظرتان می گذرد:
اصل تردید و إن قلت در حدیث غدیر از چه جریانی ناشی می شود و آیا اهل سنت بر اتقان و وثوق این حدیث صحه می گذارند یا خیر؟
جریان غدیر جریانی است که تمام علمای اهل سنت و تشیع اعتراف دارند که این موضوع تحقق پیدا کرده و کمتر کسی پیدا شده در صدور این حدیث از جانب پیامبر (ص) تردید کند. شاید تنها کسی که این ادعا را کرده ابن تیمیه است یکی از افرادی که وهابیت از ایده های او پیروی می کنند. حال آنکه برخی از علمای اهل سنت مانند ذهبی می گوید من کتابی در باب این حدیث نوشته ام و علامه امینی (ره) در کتاب الغدیر خود 110 سند عمدتا از اهل سنت نقل کرده و شصت کتاب معرفی و از 110 صحابی و 80 تابعی این حدیث را نقل کرده و این جای تردید نمی گذارد، در عین حال می بینیم با مکابره و زورگویی این حرف را ابن تیمیه بیان کرده و وهابیت هم دنباله رو او در این زمینه هستند.
جریان حدیث غدیر و واقعه غدیر نصب امیرمومنان (ع) به امامت و خلافت نبود؛ بلکه اعلام این نصب بود و گرنه از یوم الانذار از وقتی که پیامبر (ص) مامور شدند که رسالت خود را ابلاغ کنند از همان زمان اعلام کردند هر کس اولین نفر باشد که به من ایمان آورد، وصی و خلیفه من است و علی (ع) آوردند، در واقع اعلام خلافت امیرالمومنین علی (ع) از همان اول بعثت پیامبر (ص) است اما جریان غدیر اعلام عمومی است برای همگان که بعدها انکار نشود و کسی نتواند در آن تردید کند. اما وهابیت به دلیل آنکه در اصل حدیث غدیر نمی توانستند تردید کنند در دلالت آن شبهه ایجاد کردند و گفتند مولا به معنای دوست هم هست لذا پیامبر (ص) فرمودند: هر کس دوست من است، علی (ع) هم دوست او است.
از آنجا که قرآن، منبع مشترک و قطعی و جزمی برای تمامی مسلمانان است، آیا می توان ادله ای بر صحت ماجرای غدیر و دلالت نکردن کلمه مولی بر معنای دوست از این منبع مشترک اقامه کرد؟
بله، قطعا؛ ببینید در ماجرای غدیر خم تنها این جمله (من کنت مولاه فهذا علی مولاه) صادر نشده بلکه قبل و بعد آن نیز مطالبی پیامبر (ص) فرمودند که مقصود ایشان را به وضوح نشان می دهد.
اما باز گردیم به ادله قرآنی؛ برای اعلام ولایت علی(ع) خدا به رسول (ص) ابلاغ کرده:" يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ؛ ای پيامبر! آنچه را از پروردگارت بر تو نازل شده است به مردم برسان، اگر چنين نکنی امر رسالت او را ادا نکرده ای خدا تو را از مردم حفظ می کند، که خدا مردم کافر را هدايت نمی کند" (مائده، آیه 67)
در این آیه شریفه قرائن زیادی است که قضیه، دوستی به تنهایی نبود.
این قرائن را ذکر بفرمایید.
نخست آن که اگر پیامبر (ص) این امر را نمی رسانند یعنی رسالت الهی را نرسانده اند این یعنی این ابلاغ برابر است با کل رسالت پیامبر اسلام (ص) پس نمی تواند مساله فقط دوستی حضرت علی (ع) باشد.
قرینه دومی که در این آیه است، ضمن خود آیه قرار دارد: "و الله یعصمک الناس"؛ خدا تو را از مردم نگاه می دارد.
آنچه که برخی از مسلمانان نسبت به آن حساس بودند مساله جانشینی و خلافت پیامبر (ص) بود که ممکن بود به واسطه آن به ایشان آسیب برسد به دلیل آن که امید داشتند بعد از ایشان آنها به مقام و خلافت برسند اما تبلیغ دوستی حضرت علی (ع) برای ایشان خطری نداشت که خدا بفرماید: "والله یعصمک من الناس" به عبارت دیگر آیا اعلام کردن دوستی حضرت علی (ع) می توانست برای جان پیامبر (ص) خطرآفرین باشد که خداوند آیه نازل کند خدا تو را از مردم نگاه می دارد!