عشق واقعی ملاقات مرگ وزندگیست.ملاقاتی درنقطۀ اوج.درغیراین صورت،به دنیامیایی،زندگی میکنی،ومیمیری-ولی درحقیقت مهمترین تجربۀ زندگی راازدست میدهی ،تجربه ای که باهیچ چیزجایگزین نمیشه.اری،حدفاصل مرگ وزندگی/(درک خدا)مرحله اول:حضوردرلحظه،زیراعشق تنها درلحظۀ حال ممکن است.زیادی فکرکردن(البته فکر مخرب)احساس رانابودمیکند.چنین انسانی کم کم فراموش میکندکه قلبی هم دارد.این ادم رفته رفته به جایی میرسدکه دران احساس حرفی برای گفتن ندارد.با گوش نکردن به ندای درون به مروراززندگی محومیشود.میلیونها نفرازاین قماش وجودداردکه نمیدانندندای درون یعنی چه؟برای انها قلب فقط درحکم یک تلمبه است وتمام تمرکزشان متوجه کله وبیرون است.البته مغز وسیلۀ خوبیست وادم به ان نیاز دارد.ولی مغز بایستی غلام انسان باشدنه سرور.اگر درحالت عکس شودانسان دیگربه شناخت واقعیه خدانمیرسدوچنین انسانی فقط زندگ میکندومیمیرد./
