وجوداستادحقیقی چیزی نیست جزسکوت محض.گفتگوی درونی اوخاموش است.هیچ سروصدای اضافی دردرون اونیست.درصورتی که شما نیزبتوانیدبااوساکت وارام باشید-البته این کاردرابتدامشکل است-به اواعتمادکنید،اورادوست بداریدودراین راه به اندازه کافی تلاش کنید.چیزی ازسکوت(رفتن به درون) اودرون شماریخته میشود.این سکوت همچون سیلابی جاری میشودوتمام زوایدراهمراه خودمیبرد.تنها باسکوت حقیقت درک میشودوگوشهای مابرای اولین بارخواهندشنید.چشمهامان برای اولین بارخواهنددیدومتوجه میشویم چه نعماتی راازدست داده ایم.مادائماًدرحال ازدست دادن لحظات هستیم،زیراحساسیت کافی برای درک نعمت نهفته دراین لحظات رانداریم.تنهاباحساس وپذیرابودن است که چنین قابلیتی درماپدیدار میکند.تازمان که کشف نکنیدماهیت حقیقی شماچیست زندگ خودراهدرداده اید.نقل ازکتاب:خداحقیقتی دروجود انسان.اثروین دایر
آخرین ویرایش:
.gif "گل :gol:")