قلب انسان همچون الت موسیقی است.موسیقی بلقوه عظیمی دران ارمیده است،منتظرلحظه مناسب است تانواخته شود،ابرازوجودکند،اهنگین شود،به سماع برخیزد.واین لحظه فرانمیرسدمگرباجاری شدن عشق.انسان عاری ازعشق هیچگاه نخواهددانست که چه موسیقی شکوهمندی دردرون قلبش جای دارد فقط ازطریق عشق واقعی بیدار میشود.او همچون واسطه ای ست که وجودان راضروری میکند.
