«« یک آیه ، یک درس »»
- نویسنده موضوع یار آقا
- تاریخ شروع
یک آیه،یک درس/خداوند از خودمان به ما داناتر است!
امروز آیه ای رو از قرآن آوردم که هم در مورد بخشش گناهان بزرگ است و هم در مورد داناتر بودن خود نسبت به ما.
الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَىٰ ﴿٣٢﴾
كسانى كه از گناهان بزرگ و زشت كارىها به استثناى لغزش هاى كوچك دورى مىكنند [مورد آمرزشاند] یقینا آمرزش پروردگارت فراگیر است . او به شما از هنگامى كه شما را از زمین به وجود آورد و از هنگامى كه در شكم مادرانتان جنین بودید داناتر است ؛ پس خودستایى نكنید . او به كسى كه پرهیزكارى پیشه كرده است آگاهتر است .
سوره نجم
كسانى كه از گناهان بزرگ و زشت كارىها به استثناى لغزش هاى كوچك دورى مىكنند [مورد آمرزشاند] یقینا آمرزش پروردگارت فراگیر است . او به شما از هنگامى كه شما را از زمین به وجود آورد و از هنگامى كه در شكم مادرانتان جنین بودید داناتر است ؛ پس خودستایى نكنید . او به كسى كه پرهیزكارى پیشه كرده است آگاهتر است .
سوره نجم
از پيغمبر اكرم راجع به اين آيه پرسيدند كه خدا ميفرمايد: «فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ» « سوره انعام آیه 125 » پس كسى را كه خدا بخواهد راهنمائى كند سينه اش را می گشايد از براى اسلام ، فرموده است در دلش نورى واقع می شود كه دلش را گشاده و پهناور می كند.
و فراست از خصوصيات مؤمنين است كه در دلش نورى درخشش می كند به واسطه آن حقايق را درك می كند و هر كس از محرمات چشم پوشى كند و نفسش را از شهوتها نگه دارد و دلش را با صفاى سرشتش و مواظبت خداى تعالى آباد كند و ظاهرش را پيرو كتاب الهى و سنت پيغمبر قرار دهد و در معده اش مال حرام وارد نكند و زبانش را از دروغ و غيبت و سخنان بيهوده نگه دارد هيچ گاه فراستش اشتباه نميكند.و سزاوار است براى كسى كه با راستگويان همنشينى ميكند با آنان با راستى و درستى معامله كند زيرا كه دلهايشان كارآگاهان دلهاست و سزاوار است كه با آنان باشد چنانچه خداى تعالى ميفرمايد «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ» « سوره توبه آیه 120 » اى كسانى كه ايمان آورديد از خدا بپرهيزيد و با راستگويان باشيد يعنى آنان كه راستگوئیشان معلوم است و ايشان آل محمّد صلّى اللَّه عليهم می باشند.
و دليل بر اينكه اينان راستگويانند فرمايش خداى تعالى است كه ميفرمايد: «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً» « سوره احزاب آیه 33 » همانا خدا اراده می فرمايد كه از شما آل پيغمبر پليدى را ببرد و شما را پاك و پاكيزه نمايد و دروغ هم يكى از پليديهاست. ارشاد القلوب جلد 1 صفحه 315
و فراست از خصوصيات مؤمنين است كه در دلش نورى درخشش می كند به واسطه آن حقايق را درك می كند و هر كس از محرمات چشم پوشى كند و نفسش را از شهوتها نگه دارد و دلش را با صفاى سرشتش و مواظبت خداى تعالى آباد كند و ظاهرش را پيرو كتاب الهى و سنت پيغمبر قرار دهد و در معده اش مال حرام وارد نكند و زبانش را از دروغ و غيبت و سخنان بيهوده نگه دارد هيچ گاه فراستش اشتباه نميكند.و سزاوار است براى كسى كه با راستگويان همنشينى ميكند با آنان با راستى و درستى معامله كند زيرا كه دلهايشان كارآگاهان دلهاست و سزاوار است كه با آنان باشد چنانچه خداى تعالى ميفرمايد «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ» « سوره توبه آیه 120 » اى كسانى كه ايمان آورديد از خدا بپرهيزيد و با راستگويان باشيد يعنى آنان كه راستگوئیشان معلوم است و ايشان آل محمّد صلّى اللَّه عليهم می باشند.
و دليل بر اينكه اينان راستگويانند فرمايش خداى تعالى است كه ميفرمايد: «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً» « سوره احزاب آیه 33 » همانا خدا اراده می فرمايد كه از شما آل پيغمبر پليدى را ببرد و شما را پاك و پاكيزه نمايد و دروغ هم يكى از پليديهاست. ارشاد القلوب جلد 1 صفحه 315
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَی نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا ۞
سوره احزاب ؛ آبه ۲۳
از مومنان مردانی هستند که به پیمانی که با خدا بسته بودند وفا کردند
بعضی بر سر پیمان خویش جان باختند و بعضی چشم به راهند و هیچ پیمان خود دگرگون نکرده اند.
سوره احزاب ؛ آبه ۲۳
از مومنان مردانی هستند که به پیمانی که با خدا بسته بودند وفا کردند
بعضی بر سر پیمان خویش جان باختند و بعضی چشم به راهند و هیچ پیمان خود دگرگون نکرده اند.
یک آیه،یک درس/آزمایش الهی چیست؟!
امروز آیه از قرآن را برای شما عزیزان آوردم که خداوند در آن وسیله های آزمایش در این دنیا را برای ما بازگو کرده است.
إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ
همانا اموال و اولاد شما وسيله آزمايشند و خداوند است كه پاداش بزرگ نزد او است (و به كسانى پاداش مىدهد كه در اين امتحان پيروز شوند).
تفسیر:دلبستگى و وابستگى به مال و فرزند، زمينه لغزش و انحراف است. لذا خداوند هشدار مىدهد. «انّما اموالكم و اولادكم فتنة»گذشتن از دلبستگى به مال و فرزند براى انجام وظايف الهى، كارى بزرگ است، لذا خداوند پاداش بزرگ مقرر كرده است. «اجر عظيم»
هر چه آزمايش كننده بزرگتر باشد، جايزهاش برجستهتر است، خداى عظيم پاداش عظيم مىدهد. «و اللّه عنده اجر عظيم»
توجه به پاداش بزرگ الهى، سبب نجات از وابستگى به اموال و اولاد است. «و اللّه عنده اجر عظيم»
إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ
همانا اموال و اولاد شما وسيله آزمايشند و خداوند است كه پاداش بزرگ نزد او است (و به كسانى پاداش مىدهد كه در اين امتحان پيروز شوند).
تفسیر:دلبستگى و وابستگى به مال و فرزند، زمينه لغزش و انحراف است. لذا خداوند هشدار مىدهد. «انّما اموالكم و اولادكم فتنة»گذشتن از دلبستگى به مال و فرزند براى انجام وظايف الهى، كارى بزرگ است، لذا خداوند پاداش بزرگ مقرر كرده است. «اجر عظيم»
هر چه آزمايش كننده بزرگتر باشد، جايزهاش برجستهتر است، خداى عظيم پاداش عظيم مىدهد. «و اللّه عنده اجر عظيم»
توجه به پاداش بزرگ الهى، سبب نجات از وابستگى به اموال و اولاد است. «و اللّه عنده اجر عظيم»
آيه شماره 26 از سوره مبارکه انفال
یادآوری روزهای سخت
وَاذْكُرُواْ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ
فَآوَاكُمْ وَأَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
و به ياد آوريد هنگامى را كه شما در زمين گروهى اندك و مستضعف بوديد مى ترسيديد مردم شما را بربايند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به يارى خود نيرومند گردانيد و از چيزهاى پاك به شما روزى داد باشد كه سپاسگزارى كنيد.
یادآورى روزهاى ناتوانى و روزهاى یارى خداوند، مایهى دور شدن از فتنههاست. «واتّقوا فتنة - واذكروا»
در ابتدا تعداد مسلمانان، بسیار كم بود. (كلمه «قلیل» به جاى «قلیلون»، تأكید بر كم بودن است)
مسلمانان در مكّه تا پیش از هجرت به مدینه، دائماً ترس و دلهره داشتند. «تخافون» (فعل مضارع، نشانهى استمرار است)
در راه حقّ، از كمى نفرات وناتوانى وآوارگى نهراسیم،
«واذكروا اذ انتم قلیل» كه یارى خداوند حتمى است. «فاواكم و ایّدكم...»
امنیّت «فاواكم»، توان رزمى و پیروزى «ایّدكم بنصره» و بهبود امكانات اقتصادى «رزقكم من الطیّبات»،
از نعمتهاى ویژه الهى مىباشد.
یادآورى روزهاى ضعف و مقایسه آن با روزهاى پیروزى، مایهى شكرگزارى و عشق و توكّل به خداوند است.
«واذكروا... لعلّكم تشكرون»
در سایهى ایمان، خداوند به گروه اندكِ ضعیفِ هراسناك، عزّت و قدرت و مكنت مىبخشد.
یادآوری روزهای سخت
وَاذْكُرُواْ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ
فَآوَاكُمْ وَأَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
و به ياد آوريد هنگامى را كه شما در زمين گروهى اندك و مستضعف بوديد مى ترسيديد مردم شما را بربايند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به يارى خود نيرومند گردانيد و از چيزهاى پاك به شما روزى داد باشد كه سپاسگزارى كنيد.
یادآورى روزهاى ناتوانى و روزهاى یارى خداوند، مایهى دور شدن از فتنههاست. «واتّقوا فتنة - واذكروا»
در ابتدا تعداد مسلمانان، بسیار كم بود. (كلمه «قلیل» به جاى «قلیلون»، تأكید بر كم بودن است)
مسلمانان در مكّه تا پیش از هجرت به مدینه، دائماً ترس و دلهره داشتند. «تخافون» (فعل مضارع، نشانهى استمرار است)
در راه حقّ، از كمى نفرات وناتوانى وآوارگى نهراسیم،
«واذكروا اذ انتم قلیل» كه یارى خداوند حتمى است. «فاواكم و ایّدكم...»
امنیّت «فاواكم»، توان رزمى و پیروزى «ایّدكم بنصره» و بهبود امكانات اقتصادى «رزقكم من الطیّبات»،
از نعمتهاى ویژه الهى مىباشد.
یادآورى روزهاى ضعف و مقایسه آن با روزهاى پیروزى، مایهى شكرگزارى و عشق و توكّل به خداوند است.
«واذكروا... لعلّكم تشكرون»
در سایهى ایمان، خداوند به گروه اندكِ ضعیفِ هراسناك، عزّت و قدرت و مكنت مىبخشد.
یک آیه یک درس/روزی رسان خداوند است!
امروز آیه ای برای شما عزیزان آورده ایم که درباره روزی رساندن خداوند متعال به بنده اش است.
وَكَأَيِّن مِن دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُهَا وَإِيَّاكُمْ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
و چه بسا جنبندهاى كه نمىتواند روزى خود را تأمين كند، خداست كه به او و به شما روزى مىدهد و اوست شنواى دانا.
تفسیر: صبر و توكّل، دو نمونهى روشن از عمل صالح است. «عملوا الصّالحات... الّذين صبروا و... يتوكّلون»
ربوبيّت خداوند، زمينهى توكّل بر اوست. «على ربّهم يتوكّلون»
فشارهاى روحى و مشكلات زندگى از موانع راه نيكوكاران است، كه بايد با صبر و توكّل آنها را برطرف كرد. «صبروا - يتوكّلون»
رمز موفقيّت و سعادت در چهار چيز است:
الف: ايمان و انگيزه. «آمنوا»
ب: كار و كوشش. «عملوا»
ج: استمرار و استقامت. «صبروا»
د: توكّل بر خدا، در برابر وسوسهها و نگرانىها. «على ربّهم يتوكّلون»
توكّل بر خداوند، بايد همراه بكارگيرى تمام توان و استقامت درونى باشد. («صبروا» خبر از گذشته است كه آنان تمام توان خود را قبلاً به كار گرفتهاند و «يتوكّلون» خبر از آينده مىدهد، يعنى در برابر خطرات و حوادث آينده و پيشبينى نشده، بر خداوند توكّل مىنمايند.)
وَكَأَيِّن مِن دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُهَا وَإِيَّاكُمْ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
و چه بسا جنبندهاى كه نمىتواند روزى خود را تأمين كند، خداست كه به او و به شما روزى مىدهد و اوست شنواى دانا.
تفسیر: صبر و توكّل، دو نمونهى روشن از عمل صالح است. «عملوا الصّالحات... الّذين صبروا و... يتوكّلون»
ربوبيّت خداوند، زمينهى توكّل بر اوست. «على ربّهم يتوكّلون»
فشارهاى روحى و مشكلات زندگى از موانع راه نيكوكاران است، كه بايد با صبر و توكّل آنها را برطرف كرد. «صبروا - يتوكّلون»
رمز موفقيّت و سعادت در چهار چيز است:
الف: ايمان و انگيزه. «آمنوا»
ب: كار و كوشش. «عملوا»
ج: استمرار و استقامت. «صبروا»
د: توكّل بر خدا، در برابر وسوسهها و نگرانىها. «على ربّهم يتوكّلون»
توكّل بر خداوند، بايد همراه بكارگيرى تمام توان و استقامت درونى باشد. («صبروا» خبر از گذشته است كه آنان تمام توان خود را قبلاً به كار گرفتهاند و «يتوكّلون» خبر از آينده مىدهد، يعنى در برابر خطرات و حوادث آينده و پيشبينى نشده، بر خداوند توكّل مىنمايند.)
وَ ما مِنْ دابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلّا عَلَی اللّهِ رِزْقُها وَ
یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فی کِتابٍ مُبینٍ
و هیچ جنبندهاى در زمین نیست مگر [اینکه] روزیش بر عهده خداست،
و [او] قرارگاه و محل مُردنش را مىداند.
همه [اینها] در کتابى روشن [ثبت] است.
یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فی کِتابٍ مُبینٍ
و هیچ جنبندهاى در زمین نیست مگر [اینکه] روزیش بر عهده خداست،
و [او] قرارگاه و محل مُردنش را مىداند.
همه [اینها] در کتابى روشن [ثبت] است.
سوره هود آیه 6
آيه شماره 60 از سوره مبارکه یونس
رحمت خدا در قیامت
وَمَا ظَنُّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَشْكُرُونَ
و كسانى كه بر خدا دروغ مىبندند روز رستاخيز چه گمان دارند در حقيقتخدا بر مردم داراى بخشش است ولى بيشترشان سپاسگزارى نمىكنند.
افترا بستن به خداوند، مجازات دارد. نباید به مهلت دادن خدا در دنیا مغرور شویم و از دادگاه قیامت غفلت كنیم.
«وما ظنّ الذین...»
تحریم نعمتهاى حلال الهى، هم محرومیّت دنیوى دارد، هم شرمندگى و عقوبت در قیامت.
«ما ظنّ الّذین یفترون...یوم القیامة»
در بهرهمندى از نعمتهاى الهى، نه افراط باید كرد، نه تفریط. نه غرق شدن در شهوتها و مادیّات، نه پرهیز از نعمتها ومحروم بودن از كامیابىهاى حلال.
«اللّه لذو فضل على الناس»
نعمتها، فضل خداست نه طلب ما، پس باید سپاسگذار باشیم.
«اللّه لذو فضل... لایشكرون»
تحریم حلالهاى الهى، نوعى ناسپاسى است. «لایشكرون»
رحمت خدا در قیامت
وَمَا ظَنُّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَشْكُرُونَ
و كسانى كه بر خدا دروغ مىبندند روز رستاخيز چه گمان دارند در حقيقتخدا بر مردم داراى بخشش است ولى بيشترشان سپاسگزارى نمىكنند.
افترا بستن به خداوند، مجازات دارد. نباید به مهلت دادن خدا در دنیا مغرور شویم و از دادگاه قیامت غفلت كنیم.
«وما ظنّ الذین...»
تحریم نعمتهاى حلال الهى، هم محرومیّت دنیوى دارد، هم شرمندگى و عقوبت در قیامت.
«ما ظنّ الّذین یفترون...یوم القیامة»
در بهرهمندى از نعمتهاى الهى، نه افراط باید كرد، نه تفریط. نه غرق شدن در شهوتها و مادیّات، نه پرهیز از نعمتها ومحروم بودن از كامیابىهاى حلال.
«اللّه لذو فضل على الناس»
نعمتها، فضل خداست نه طلب ما، پس باید سپاسگذار باشیم.
«اللّه لذو فضل... لایشكرون»
تحریم حلالهاى الهى، نوعى ناسپاسى است. «لایشكرون»
آيه شماره 38 از سوره مبارکه یوسف
توحید و رحمت الهی وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَآئِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَن نُّشْرِكَ بِاللّهِ مِن شَيْءٍ ذَلِكَ مِن فَضْلِ اللّهِ عَلَيْنَا
وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ
و آيين پدرانم ابراهيم و اسحاق و يعقوب را پيروى نمودهام براى ما سزاوار نيست كه چيزى را شريك خدا كنيم اين از
عنايتخدا بر ما و بر مردم است ولى بيشتر مردم سپاسگزارى نمىكنند
رسیدن به حقّ، در گرو شناخت باطل و ترك آن است. «تركتُ ملّة قوم لا یؤمنون و اتّبعتُ ملّة...»
جدّ انسان، در حكم پدر انسان است و «أب» به او نیز اطلاق شده است. «ملّة آبائى ابراهیم و اسحاق ویعقوب»
انبیا باید از خاندان پاك باشند. «آبائى ابراهیم و...»
پیامبران الهى از یك هدف برخوردارند. «ملّة آبائى ابراهیم واسحاق و...»
در كنار راههاى منفى، راه مثبت را نیز نشان دهیم. «تركتُ ملّة... واتّبعتُ ملّة...»
افتخار به پدران و پیروى از آنان در صورتى كه راه حقّ و توحید را پیموده باشند پسندیده و رواست. «واتّبعت ملّة آبائى...»*
پدران انبیا.gif "علیهم السلام :S (31):")
مشرك نبودهاند. «ما كان لنا ان نشرك»*
پرهیز از شرك و مبارزه با آن، پایه و اساس ادیان الهى است. «ما كان لنا ان نشرك»*
شرك، در تمام ابعادش (ذات، صفات و عبادت)، منفور است. «من شىء»
پرهیز از شرك و گرایش به توحید، توفیق الهى مىخواهد. «ذلك من فضل اللَّه»
تعالیم انبیا، نعمتى الهى و سزاوار شكر و سپاس است. «ذلك من فضل اللّه علینا... و لكنّ اكثر الناس لایشكرون»*
نبوّت و هدایت، توفیق وفضل الهى براى همه است. «علینا و على النّاس»
اكثریّت، معیار شناخت صحیح نیست. «اكثر النّاس لا یشكرون»
پشت كردن به راه انبیا، بزرگترین كفران نعمت است. «لایشكرون»
توحید و رحمت الهی وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَآئِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَن نُّشْرِكَ بِاللّهِ مِن شَيْءٍ ذَلِكَ مِن فَضْلِ اللّهِ عَلَيْنَا
وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ
و آيين پدرانم ابراهيم و اسحاق و يعقوب را پيروى نمودهام براى ما سزاوار نيست كه چيزى را شريك خدا كنيم اين از
عنايتخدا بر ما و بر مردم است ولى بيشتر مردم سپاسگزارى نمىكنند
رسیدن به حقّ، در گرو شناخت باطل و ترك آن است. «تركتُ ملّة قوم لا یؤمنون و اتّبعتُ ملّة...»
جدّ انسان، در حكم پدر انسان است و «أب» به او نیز اطلاق شده است. «ملّة آبائى ابراهیم و اسحاق ویعقوب»
انبیا باید از خاندان پاك باشند. «آبائى ابراهیم و...»
پیامبران الهى از یك هدف برخوردارند. «ملّة آبائى ابراهیم واسحاق و...»
در كنار راههاى منفى، راه مثبت را نیز نشان دهیم. «تركتُ ملّة... واتّبعتُ ملّة...»
افتخار به پدران و پیروى از آنان در صورتى كه راه حقّ و توحید را پیموده باشند پسندیده و رواست. «واتّبعت ملّة آبائى...»*
پدران انبیا
مشرك نبودهاند. «ما كان لنا ان نشرك»*پرهیز از شرك و مبارزه با آن، پایه و اساس ادیان الهى است. «ما كان لنا ان نشرك»*
شرك، در تمام ابعادش (ذات، صفات و عبادت)، منفور است. «من شىء»
پرهیز از شرك و گرایش به توحید، توفیق الهى مىخواهد. «ذلك من فضل اللَّه»
تعالیم انبیا، نعمتى الهى و سزاوار شكر و سپاس است. «ذلك من فضل اللّه علینا... و لكنّ اكثر الناس لایشكرون»*
نبوّت و هدایت، توفیق وفضل الهى براى همه است. «علینا و على النّاس»
اكثریّت، معیار شناخت صحیح نیست. «اكثر النّاس لا یشكرون»
پشت كردن به راه انبیا، بزرگترین كفران نعمت است. «لایشكرون»