♦♦♦♦♦♦♦♦عصر ظهور در كلام امام باقر علیه ‏السلام♦♦♦♦♦♦♦♦

[*مریم*]

امامان معصوم علیهم‏السلام به جهت اهمیت مسئله مهدویت و غیبت دوازدهمین حجت الهى،

در فرصتهاى مناسب از عصر ظهور سخن گفته و شیعیان را با نشانه‏ها،

علائم و ویژگیهاى دولت كریمه حضرت قائم علیه‏السلام آشنا ساخته‏اند.


این آگاهیها و اطلاع‏رسانى آن ستارگان هدایت موجب شده است كه

اهل ایمان و منتظران حكومت عدل حضرت مهدى علیه‏السلام بیش از پیش امیدوار و دلبسته آن عصر گشته،

نسلهاى بعدى را نیز با این فرهنگ مأنوس كنند.​

 

[*مریم*]

امام باقر علیه السلام میفرماید: بر مردم زمانى مى‏آید كه امامشان از منظر آنان غایب مى‏شود.

خوشا به حال آنان ‏كه در آن زمان در امر [ولایت] ما اهلبیت ثابت‏قدم و استوار بمانند!

كمترین پاداشى كه به آنان مى‏رسد، این است كه خداى متعال خطابشان مى‏كند و مى‏فرماید: بندگان من!

شما به حجت پنهان من ایمان آوردید و غیب مرا تصدیق كردید. پس بر شما مژده باد كه بهترین پاداش من در انتظارتان است.


​

 

[*مریم*]

دلدادگان فرهنگ انتظار با همه مشكلات و گرفتاریهایى كه دشمنان برایشان فراهم مى‏آورند،

هرگز امید به رسیدن آن روز دیدنى و لذتبخش را از دست نمى‏دهند،

بلكه شوق و عشقشان بیشتر مى‏شود و زیر لب زمزمه مى‏كنند:


چه خوش باشد كه بعد از انتظارى


به امیدى رسد امیدوارى​

 

[*مریم*]

سخن از خصوصیات انقلاب جهانى آن یار سفر كرده، زمانى شیرین‏تر مى‏شود

كه امامان معصوم علیهم‏السلام ویژگیها و نشانه‏هاى عصر ظهور حضرت قائم آل محمد صلى‏ الله ‏علیه ‏و ‏آله

را برایمان توصیف كنند و بذر امید و آرزوى استقرار دولت كریمه امام زمان علیه‏السلام را

در دلهاى به انتظار نشسته‏مان شكوفا گردانند

تا رایحه دل‏انگیز دوران ظهور در روح و جسم انسانهاىِ خسته از ظلم و ناعدالتى و فتنه و فساد، حیاتى تازه ببخشد.​

 

[*مریم*]

اگر آن نائب رحمان ز درم باز آید


عمر بگذشته به پیرانه سرم باز آید


دارم امید خدایا كه كنى تأخیرى


در اجل تا به سرم تاج سرم باز آید


گر نثار قدم مهدى هادى نكنم


گوهر جان به چه كار دگرم باز آید


آن ‏كه فرق سر من خاك كف پاى وى است


پادشاهى كنم ار او به سرم باز آید


كوس نو دولتى از بام سعادت بزنم


گر ببینم كه شه دین ز درم باز آید


مى‏روم در طلبش كوى به كو دشت به دشت


شخصم ار باز نیاید خبرم باز آید


«فیض» نومید مشو در غم هجران و منال


شاید ار بشنود آه سحرم، باز آید​

 

[*مریم*]

منتظران مژده باد


امام باقر علیه‏السلام در گفتارى امیدآفرین و نشاط ‏بخش به منتظران حقیقى آن حضرت مژده مى‏دهد كه

«یَأْتِى عَلَى النّاسِ زَمانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ اِمامُهُمْ فَیاطُوبى لِلثّابِتِینَ عَلى اَمْرِنا فِى ذلِكَ الزَّمانِ اِنَّ اَدْنى ما یَكُونُ لَهُمْ مِنَ الثّوابِ اَنْ یُنادِیَهُمُ الْبارِى‏ءُ عَزَّ وَ جَلَّ عِبادِى آمَنْتُمْ بِسِرّى وَ صَدَّقْتُمْ بِغَیْبى فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوابِ مِنّى(1) ؛

بر مردم زمانى مى‏آید كه امامشان از منظر آنان غایب مى‏شود.
خوشا به حال آنان ‏كه در آن زمان در امر [ولایت] ما اهلبیت ثابت‏قدم و استوار بمانند!
كمترین پاداشى كه به آنان مى‏رسد، این است كه خداى متعال خطابشان مى‏كند و مى‏فرماید: بندگان من!
شما به حجت پنهان من ایمان آوردید و غیب مرا تصدیق كردید. پس بر شما مژده باد كه بهترین پاداش من در انتظارتان است.»​

 

[*مریم*]

امام باقر علیه السلام فرمود: مطمئنا بدان! اگر من آن روزگاران را درك كنم،
جانم را براى فداكارى در ركاب حضرت صاحب الامر علیه‏السلام تقدیم مى‏دارم.
آن ‏گاه امام باقر علیه‏السلام ادامه داد: «خداوند متعال به خاطر ارج‏گذارى به چنین منتظران راستینى به آنان مى‏فرماید:
شما مردان و زنان، بندگان حقیقى من هستید. رفتار نیك و شایسته‏تان را مى‏پذیرم و از كردار ناپسندتان عفو مى‏كنم و
به خاطر شما سایر گنهكاران را مى‏آمرزم و بندگانم را به خاطر شما با باران رحمت خود سیراب و از آنان بلا را دفع مى‏كنم.
اى عزیزترین بندگان من! اگر شما نبودید، عذاب دردناك خود را به مردم نافرمان نازل مى‏كردم.»(2)​

 

[*مریم*]

یاران وفادار


پیشواى پنجم علیه‏السلام در توصیف یاران حضرت مهدى علیه‏السلام كه در زمان غیبت،
خود را براى شركت در قیام جهانى آن حضرت آماده مى‏كنند، به ابو خالد كابلى فرمود:
«من به گروهى مى‏نگرم كه در آستانه ظهور از طرف مشرق زمین به پا مى‏خیزند.
آنان به دنبال طلب حق و ایجاد حكومت الهى تلاش مى‏كنند.
بارها از متولیان حكومت اجراء حق را خواستار مى‏شوند، امّا با بى‏اعتنایى مسئولین مواجه مى‏شوند.
وقتى كه وضع را چنین ببینند، شمشیرهاى خود را به دوش مى‏نهند و با اقتدار و قاطعیت تمام در انجام خواسته‏شان اصرار مى‏ورزند تا این كه سردمداران حكومت نمى‏پذیرند و آن حق طلبانِ ثابت قدم،
ناگزیر به قیام و انقلاب مى‏گردند و كسى نمى‏تواند جلوگیرشان شود.
این حق‏جویان وقتى كه حكومت را به دست گرفتند، آن را به غیر از صاحب الامر علیه‏السلام به كس دیگرى نمى‏سپارند. كشته‏هاى اینها همه از شهیدان راه حق محسوب مى‏شوند.»​

 

[*مریم*]

در اینجا امام باقر علیه‏السلام به ابو خالد كابلى جمله‏اى زیبا فرمود

كه مى‏تواند نصب العین همه منتظران لحظات ظهور باشد.

آن حضرت فرمود:

«اَما اِنِّى لَوْ اَدْرَكْتُ ذلِكَ لاَءَسْتَبْقَیْتُ نَفْسى لِصاحِبِ هذَا الاْءَمْرِ(3) ؛ مطمئنا بدان!
اگر من آن روزگاران را درك كنم، جانم را براى فداكارى در ركاب حضرت صاحب الامر علیه‏السلام تقدیم مى‏دارم.»

امام در مورد یاران امام زمان علیه السلام فرمود: به خدا سوگند!

313 نفر یاران مهدى علیه‏السلام مى‏آیند كه پنجاه نفر از آنان زن مى‏باشند و

بدون هیچ‏گونه وعده قبلى در شهر مكه گرد هم جمع مى‏شوند.​

 

[*مریم*]

امام پنجم علیه‏السلام در مورد استقامت و استوارى یاران حضرت مهدى علیه‏السلام به آیه‏اى از قرآن استناد كرد

و در تفسیر آیه «فَاِذا جاءَ وَعْدُ اُوْلهُما بَعَثْنا عَلَیْكُمَ عِبادا لَنا اُولى بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ كانَ وَعْدا مَفْعُولاً»(4) ؛

«هنگامى كه نخستین وعده فرا رسد، گروهى از بندگان پیكارجوىِ خود را بر ضد شما برمى‏انگیزیم

[تا شما را سخت درهم كوبند و براى به دست آوردن مجرمان] خانه‏ها را جستجو مى‏كنند و این وعده‏اى است قطعى.»

فرمود: «این بندگان پیكارجو و مقاوم كه به طرفدارى از حق به پا مى‏خیزند، همان حضرت قائم و یاران وفادار او هستند.»(5)


​