اندك زمانى پیش از ظهور آن بزرگوار در بین ایرانیان دو شخصیت با عنوان سید خراسانى، رهبر سیاسى و شعیب بن صالح رهبر نظامى ظاهر شده و ایرانیان تحت رهبرى این دو تن نقش مهمى را در حركت ظهور آن حضرت ایفا خواهند كرد. اما یاران یمنى وى، قیام و انقلاب آنان چند ماه پیش از ظهور حضرت بوده و ظاهراً ایشان در سامان بخشیدن به خلاء سیاسى كه در حجاز به وجود مىآید همكارى مىنماید. از جمله نشانههاى ظهور حادثهاى است كه میان دو حرم مكه و مدینه رخ مىدهد. در این هنگام نشانههاى ظهور حضرت مهدى (عج) آشكار شده و شاید بزرگترین نشانه آن، نداى آسمانى است كه به نام او در 23 ماه رمضان شنیده مىشود پس از این نداى آسمانى حضرت مهدى (عج) به طور سرى با برخى از یاران خود ارتباط برقرار مىنماید. درباره آن بزرگوار در سراسر گیتى سخن بسیار به میان آمده و نام وى زبانزد همگان گشته و محبتش در دلها جاى مىگیرد. دشمنان از حضور آن حضرت بیمناك شده و مىكوشند تا وى را یافته و از میان بردارند ازاینرو سپاهى وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمى كه دست یافته او را دستگیر و یا كشته و یا به زندان مىاندازند آن حضرت با برخى از یاران خود در مكه تماس گرفته تا این كه قیام خویش را در شب دهم محرم بعد از نماز مغرب و عشاء از حرم شریف مكى آغاز مىكند و پس از درگیرى بر مكه تسلط مىیابد.
در صبح روز دهم محرم حضرت مهدى (عج) پیام خود را به زبانهاى مختلف به تمام جهان ابلاغ مىكند و ملل دنیا را به یارى خویش دعوت كرده، اعلام مىدارد كه در مكه باقى خواهد ماند تا معجزهاى كه جد گرامىاش حضرت رسول (ص) وعده فرموده محقق شود و آن فرو رفتن لشكریان سفیانى به زمین است كه براى درهم شكستن حركت آن حضرت راهى مكه مىشوند به وقوع بپیوندد. آن حضرت پس از این معجزه با سپاه خود كه متشكل از ده و اندى هزار تن است از مكه رهسپار مدینه مىشود و پس از نبردى با نیروهاى دشمن مستقر در آنجا، مدینه را آزاد ساخته آنگاه با آزادسازى دو حرم مكه و مدینه فتح حجاز و تسلط بر منطقه خاتمه مىیابد. وى پس از پیروزى بر حجاز راهى جنوب ایران مىشود و در آنجا با سپاه ایران و تودههاى مردم آن سامان به رهبرى خراسانى و شعیب بن صالح برمىخورد. آنان با او بیعت كرده و با همرزمى یكدیگر با قواى دشمن در بصره به پیكار مىپردازند كه سرانجام به پیروزى بزرگ و آشكارى دست مىیابند. سپس امام (عج) وارد عراق گردیده واوضاع داخلى آنجا را پاكسازى مىكند و با درگیرى با بقایاى نیروهاى سفیانى و گروههاى متعدد شورش آنها را شكست داده و به قتل مىرساند. آنگاه عراق را مركز حكومت و كوفه را پایتخت خود قرار مىدهد و بدینسان یمن، حجاز، ایران، عراق و كشورهاى خلیجفارس یكپارچه تحت فرمانروایى آن حضرت درمىآید. بعد از آن جنگهایى با تركان و یهودیان صورت مىپذیرد كه در هر دو پیروزى از آن حضرت (عج) است. غربیان مسیحى از این وقایع سخت نگران شده و با حضرت اعلان جنگ مىكنند ولى ناگاه حضرت عیسى مسیح (ع) از آسمان به قدس شریف فرود آمده و با سخنان خویش جهان و به ویژه مسیحیان را مورد خطاب قرار مىدهد. فرود آمدن حضرت عیسى (ع) براى جهان علامت و نشانهاى است كه موجب شادى مسلمانان و ملتهاى مسیحى خواهد گردید. به نظر مىرسد كه حضرت مسیح (ع) میان حضرت مهدى (ع) و غربىها وساطت
نموده و قرارداد صلحى به مدت هفت سال میان دو طرف بسته مىشود. اما غربىها بعد از دو سال پیمان صلح را مىشكنند، لذا رومیان در یك هجوم ناگهانى با نزدیك به یك میلیون سرباز به سرزمین شام و فلسطین یورش مىآورند. نیروهاى اسلام رویاروى آنها قرار گرفته و حضرت مسیح (ع) موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدى (عج) اعلام داشته و پشت سر وى در قدس نماز مىگذارد. دراین جنگ مسلمانان پیروز مىشوند. سپس غرب توسط امام فتح مىگردد.