عطر زدن
به نظر می رسد که آراستگی ظاهری فقط مربوط به دیدنی هاست و گویا از نظر لغوی هم چنین معنیی از آن برداشت می شود. ولی شید بتوان استعمال بوی خوش را هم که در سراسر دنیا ریج است، نوعی زیبیی به حساب آورد. احادیث فراوانی هم در ین باب وارد شده است.
از امام رضا (علیه السلام) رویت شده: «الطَیبُ من أخلاق الأنبیاء[1]؛ خوشبو کردن، از اخلاق پیامبران است».
امام صادق علیه السلام فرموده است:
«کان رسول الله صل اله علیه و آله ینْقِقُ علی الطیب أَکْثَر مِمّا ینْقِقُ علی الطعام[2]؛ پیامبر اکرم صل اله علیه و آله بری بوی خوش، بیشتر از غذا هزینه می کرد».
پیامبر اسلامصل اله علیه و آله می فرمود:
«عطر زدن قلب را محکم می کند، زیرا به قلب آرامش می دهد».[3]
امام رضا (علیه السلام) نیز بر استفاده از بوی خوش تأکید کرده و فرموده است:
«بری مرد سزاوار نیست که استفادی هر روزه از بوی خوش را ترک کند پس اگر نتوانست، یک روز در میان و باز اگر نتوانست، در هر جمعه خود را خوشبو سازد و هایچ گاه ین عمل را رها نکند».[4]
همچنین امام صادقعلیه السلام دو رکعت نماز با بوی خوش را ، بهتر از هفتاد رکعت بدون بوی خوش دانسته است.[5]
--------------------------------------------
[1] . بحارالانوار، ج73، ص125؛ وسیل الشیعه، ج2، ص131؛ الکافی، ج6، ص490.
[2] . همان، ص510؛ مکارم الاخلاق، ج1،ص104.
[3] . همان.
[4] . بحارالانوار، ج73، ص140.
[5] . مکارم الاخلاق، ص42.