قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ «لَيَحْزُنُكَ» الَّذي يَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ «لا يُكَذِّبُونَكَ» وَ لكِنَّ الظَّالِمينَ «بِآياتِ اللَّهِ» يَجْحَدُونَ (33)
به يقين مىدانيم كه آنچه مىگويند تو را سخت غمگين مىكند در واقع آنان تو را تكذيب نمىكنند ولى ستمكاران آيات خدا را انكار مىكنند (33)
النحل-37
حرص پيامبر اكرم براى هدايت افراد
إِنْ «تَحْرِصْ» عَلى هُداهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يَهْدي مَنْ يُضِلُّ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرينَ (37)
اگر [چه] بر هدايت آنان حرص ورزى ولى خدا كسى را كه فرو گذاشته است هدايت نمىكند و براى ايشان يارىكنندگانى نيست (37)
[h=2] الشعراء-3 [/h] اندوه شديد پيامبر براى روگرداندن مردم از خداوند
«لَعَلَّكَ» «باخِعٌ» «نَفْسَكَ» أَلاَّ يَكُونُوا مُؤْمِنينَ (3)
شايد تو از اينكه [مشركان] ايمان نمى آورند جان خود را تباه سازى (3)
[h=2] الكهف -6 [/h] اندوه شديد پيامبر اكرم از گمراهي مردم
«فَلَعَلَّكَ» «باخِعٌ» «نَفْسَكَ» عَلى آثارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَديثِ «أَسَفاً» (6)
شايد اگر به اين سخن ايمان نياورند تو جان خود را از اندوه در پيگيرى [كار]شان تباه كنى (6)
[h=2] فاطر-8 [/h] نهی شدن پیامبر(ص) از اندوه و حسرت خوردن برای مردم
أَ فَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ «فَلا تَذْهَبْ» «نَفْسُكَ» عَلَيْهِمْ «حَسَراتٍ» إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِما يَصْنَعُونَ (8)
آيا آن كس كه زشتى كردارش براى او آراسته شده و آن را زيبا مىبيند [مانند مؤمن نيكوكار است] خداست كه هر كه را بخواهد بىراه مى گذارد و هر كه را بخواهد هدايت مى كند پس مبادا به سبب حسرت ها[ى گوناگون] بر آنان جانت [از كف] برود قطعا خدا به آنچه مى كنند داناست (8)
[h=2] الأنعام-35 [/h] سنگيني رويگرداني كفار از دين بر پيامبر
وَ إِنْ كانَ كَبُرَ «عَلَيْكَ» إِعْراضُهُمْ فَإِنِ «اسْتَطَعْتَ» «أَنْ تَبْتَغِيَ» نَفَقاً فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّماً فِي السَّماءِ «فَتَأْتِيَهُمْ» بِآيَةٍ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدى «فَلا تَكُونَنَّ» مِنَ الْجاهِلينَ (35)
و اگر اعراض كردن آنان [از قرآن] بر تو گران است اگر مى توانى نقبى در زمين يا نردبانى در آسمان بجويى تا معجزهاى [ديگر] برايشان بياورى [پس چنين كن] و اگر خدا مى خواست قطعا آنان را بر هدايت گرد مى آورد پس زنهار از نادانان مباش (35)
اى پيامبر كسانى كه در كفر شتاب مى ورزند تو را غمگين نسازند [چه] از آنانكه با زبان خود گفتند ايمان آورديم و حال آنكه دلهايشان ايمان نياورده بود و [چه] از يهوديان [آنان] كه [به سخنان تو] گوش مى سپارند [تا بهانه اى] براى تكذيب [تو بيابند] و براى گروهى ديگر كه [خود] نزد تو نيامده اند خبرچينى [=جاسوسى] مى كنند كلمات را از جاهاى خود دگرگون مى كنند [و] مى گويند اگر اين [حكم] به شما داده شد آن را بپذيريد و اگر آن به شما داده نشد پس دورى كنيد و هر كه را خدا بخواهد به فتنه درافكند هرگز در برابر خدا براى او از دست تو چيزى بر نمىآيد اينانند كه خدا نخواسته دلهايشان را پاك گرداند در دنيا براى آنان رسوايى و در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود (41) پذيرا و شنواى دروغ هستند [و] بسيار مال حرام مى خورند پس اگر نزد تو آمدند [يا] ميان آنان داورى كن يا از ايشان روى برتاب و اگر از آنان روى برتابى هرگز زيانى به تو نخواهند رسانيد و اگر داورى مى كنى پس به عدالت در ميانشان حكم كن كه خداوند دادگران را دوست مى دارد (42)
به يقين مىدانيم كه آنچه مى گويند تو را سخت غمگين مى كند در واقع آنان تو را تكذيب نمى كنند ولى ستمكاران آيات خدا را انكار مى كنند (33) و پيش از تو نيز پيامبرانى تكذيب شدند ولى بر آنچه تكذيب شدند و آزار ديدند شكيبايى كردند تا يارى ما به آنان رسيد و براى كلمات خدا هيچ تغييردهنده اى نيست و مسلما اخبار پيامبران به تو رسيده است (34) و اگر اعراض كردن آنان [از قرآن] بر تو گران است اگر مى توانى نقبى در زمين يا نردبانى در آسمان بجويى تا معجزه اى [ديگر] برايشان بياورى [پس چنين كن] و اگر خدا مى خواست قطعا آنان را بر هدايت گرد مىآورد پس زنهار از نادانان مباش (35)
[h=2] آلعمران-176 [/h] حزن و اندوه پيامبر (ص) درپي مشاهده كفر گروهي از مردم
وَ «لا يَحْزُنْكَ» الَّذينَ يُسارِعُونَ فِي الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً يُريدُ اللَّهُ أَلاَّ يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظيمٌ (176)
و كسانى كه در كفر مى كوشند تو را اندوهگين نسازند كه آنان هرگز به خدا هيچ زيانى نمى رسانند خداوند مى خواهد در آخرت براى آنان بهره اى قرار ندهد و براى ايشان عذابى بزرگ است (176)
[h=2] الحجر-97 _ 99 [/h] رنجش و دلتنگي پيامبر اكرم از بدگوئي هاى مشركان
وَ لَقَدْ نَعْلَمُ «أَنَّكَ» يَضيقُ «صَدْرُكَ» بِما يَقُولُونَ (97) «فَسَبِّحْ» بِحَمْدِ «رَبِّكَ» وَ «كُنْ» مِنَ «السَّاجِدينَ» (98) وَ «اعْبُدْ» «رَبَّكَ» حَتَّى «يَأْتِيَكَ» الْيَقينُ (99)
و قطعا مى دانيم كه سينه تو از آنچه مى گويند تنگ مى شود (97) پس با ستايش پروردگارت تسبيح گوى و از سجده كنندگان باش (98) و پروردگارت را پرستش كن تا اينكه مرگ تو فرا رسد (99)
