[h=1]
[/h]
[/h]
اول از همه باید بدانید منظور از اعتماد به نفس، اعتماد به نفس واقعی است نه لاف های بیهوده و خود بزرگ بینی های مصنوعی. افرادی که فقط فیلم انسان های بی باک و با اعتماد به نفس را بازی می کنند، هیچ ویژگی خاصی برای الگو برداشتن ندارند.
اما انسان های واقعا معتمد به نفس ویژگی های والایی دارند که باید از آنها یاد بگیریم تا کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشیم. از جمله به موارد زیر باید اشاره کرد.
1. آنها نظرات خود را بیان می کنند، اما نه برای اینکه همیشه حق با آنها است برای اینکه از اشتباه کردن هراسی ندارند.
افراد خودنما و آنهایی که بی جهت به خود می نازند، با سروصدای زیاد کارهای خود را انجام می دهند و ادعاهای بیخود دارند و به نظرات دیگران نیز اهمیتی نمی دهند. آنها تصور می کنند عقل کل هستند و همیشه حق به جانب آنها است و می خواهند دیگران نیز به این باور برسند.
اما رفتارهای آنها به هیچ عنوان نشان از اعتمادبه نفس ندارد و فقط یک زورگوی باهوش هستند.
افرادی که اعتمادبه نفس واقعی دارند، از اینکه اشتباهات آنها مشخص شود ترسی ندارند و می دانند دانستن واقعیت بسیار بهتر از حق به جانب بودن است. هنگامی که متوجه می شوند در مساله ای اشتباه کرده اند، با احترام از حرف خود کوتاه می آیند و برای اثبات آن اصراری ندارند.
افرادی که اعتمادبه نفس واقعی دارند، قبول دارند که انسان جایزالخطاست، اما زورگوهای باهوش هرگز این تفکر را قبول نمی کنند.
2. آنها بیش از این که حرف بزنند، گوش می کنند.
گفته می شود، بی کمالی های انسان در سخن پیدا شود/ پسته بی مغز چون لب وا کند، رسوا شود. لاف زدن و خودنمایی نوعی نقاب برای عدم اعتمابه نفس آدم ها است. افرادی که اعتمادبه نفس واقعی دارند، در بیشتر مواقع سکوت اختیار می کنند و بسیار متواضع و بی ادعا هستند. آنها به افکار خود اشراف کامل دارند و می خواهند با طرز فکر شما آشنا شوند.
آنها سوال های استدلالی و خلاقانه می پرسند و به افراد دیگر اجازه می دهند تا تفکر و تعمق روی موضوع داشته باشند. به طور مثال، از شما در مورد کار، نحوه انجام آنها، علاقه مندی های شما به آن و اینکه چه چیزهایی از آن آموخته اید از شما می پرسند و در انتها نیز نظر خود را می گویند که اگر جای شما بودند چه رفتاری می داشتند.
افرادی که اعتماد به نفس واقعی دارند، مهارت و دانش بسیاری دارند اما هرگز به آن بسنده نمی کنند و همیشه تشنه یادگیری و به روزرسانی دانش خود هستند. این را خوب می دانند بهترین روش یادگیری، کمتر حرف زدن و بیشتر گوش دادن است.
به قول مادربزرگ ها، خدا به انسان یک زبان و دو گوش داده است. یعنی بیشتر از این که حرف بزنی باید گوش کنی.