راه حل اين مشكل بزرگ
وقتى علم و صنعت و اختراع و اكتشاف نمى تواند در برابر مفاسد و گرفتاريهاى اخلاقى ، سدّى ايجاد نمايد و قدرت و توانايى آن را ندارد كه آسايش روحى و معنوى بشر را تاءمين كند، پس چه كار بايد كرد؟ و به كجا بايد پناه برد؟
به نظر ما بشر امروز احتياج مبرم و نياز شديد به يك انقلاب اخلاقى دارد، تا همانطورى كه با انقلاب صنعتى خود، مشكل صنعت را حلّ كرده مشكل اخلاق را هم بر طرف نمايد. جامعه بشرى تا چراغ فروزان ايمان و فضيلت و مشعل درخشان اخلاق و معنويتى را كه از سرچشمه وحى و تعاليم آسمانى الهام گرفته اند، فرا راه خود نگيرد و حلّ مشكلات اجتماعى و روانى خود را از تعاليم عاليه پيامبران و سفيران الهى استمداد و كمك نجويد، هيچ وقت و به هيچ عنوان روى سعادت خوشبختى را نخواهد ديد. تنها عقيده به خدا و پيروى از اصول حياتبخش مكتب پيامبران است كه مى تواند به اين همه تشتّت ، اضطراب ، ترس ، وحشت ، قتل و كشتارى كه بر جوامع بشرى حكومت دارد سكون و آرامش بخشيده ، دنياى نوينى بر اساس عدل و صلح و اخوت و برادرى بر روى جهان باز نمايد. ايمان به خدا مايه آرامش بشر و موجب تسلّى قلوب و افكار مضطرب است ، كسى كه ايمان ندارد در زندگى روزمرّه فاقد پشتوانه و تكيه گاه معنوى است و در هر حال در لبه سقوط و پرتگاه هلاكت مى باشد.
آيا مى توان قبول كرد كه چنين مشكل بزرگى - كه اگر حلّ نشود، نتيجه اش سرگشتگى و بلكه تباهى و فناى نوع انسان است - در كار باشد و دستگاه عظيم و منظّم خلقت كه همواره شاهكارهاى خود را در زمينه احتياجها و نيازمنديها بروز مى دهد، اين خلاء را بپذيرد و اين نيازمندى را نديده بگيرد و از افق مافوق تدابير انسانى ؛ يعنى افق وحى به وسيله افراد پاك و آماده براى اشراقات غيبى ، او را هدايت و راهنمايى نكند؟! هرگز، هرگز.
