اولین و آخرین ادبِ عزاداری !

نورا

کاربر ویژه
"کاربر *ویژه*"
[h=2]شکر نعمت عزا[/h]
یكی از آداب عزاداری سرور شهیدان علیه السلام كه كمی عجیب نیز به نظر می رسد و البته برای شروع به عزا نیز مناسب است شكر بر توفیق این امر مهم و حمد بر مصیبت آن جناب است آن طور كه در دعا یا ذكر سجده زیارت عاشورا نیز بدان اشاره شده است:
« اللهم لك الحمد حمد الشاكرین لك علی مصابهم ، الحمد لله علی عظیم رزیتی »

خدایا حمد، فقط سزاوار توست، آن هم حمد كسانی كه شكرگزار تواند، به خاطر مصیبت دیدن اهل بیت :S (31):، ستایش مخصوص خداست به خاطر مصیبت و ناراحتی بزرگ من از این ناحیه !!



جا دارد در این ایام كه به عزاداری پرداخته می شود و این جمله از زیارت عاشورا كه در محافل زیاد تكرار می شود مورد تأمل و بازخوانی قرار گیرد .


باید دانست كه هر چه از جانب خدا بر اهل بیت :S (31): جاری شد جز خیر آنان و شیعیان آنها نبود «هر آن چه از دوست رسد نیكوست » و بر همین منوال بود كه حضرت زینب كبری علیهاالسلام در جواب ابن زیاد ملعون، فرمود : « ما رأیت إلا جمیلا » (2) من از جانب خداوند جز زیبایی ندیدم !! و معلوم است كه زیبایی كه از جانب خداوند دریافت می شود مستحق حمد و شكر است.
 

نورا

کاربر ویژه
"کاربر *ویژه*"

كار از این نیز بالاتر است وقتی كه آن بانوی مكرمه بدن قطعه قطعه برادر را به بغل می گیرد و رو به آسمان می نماید، می فرماید : « اللهم تقبل منا هذا القربان »(3) یعنی نه تنها از خداوند طلبكار نیست بلكه از خدا درخواست می كند كه برادرش را كه قربانی راه خدا می داند ، خداوند قبول كند و چرا این گونه نباشد وقتی كه خود اهل بیت :S (31): فرموده اند:

« از امر مۆمن تعجب می كنیم چرا كه خدا هیچ قضایی برای او در نظر نمی گیرد مگر این كه برای او خیر است اگر با قیچی قطعه قطعه شود برای او خیر است و اگر مالك شرق و غرب عالم نیز شود برای او خیر است »(4) .


و خیری كه از طرف خدا رسد استحقاق شكر و حمد را دارد چه خیر از نوع قطعه قطعه شدن و چه از نوع دوم !!


 

نورا

کاربر ویژه
"کاربر *ویژه*"

حتی در آن هنگام كه انسان گناهی را مرتكب می شود علاوه بر وظیفه توبه انسان یك شكر نیز به خدا بدهكار می شود چرا كه درست است كه گناه ، خرج كردن و مصرف نعمت و نیروی الهی در راه شرّ می باشد و از این جهت كه نباید در راه شرّ مصرف می نموده باید توبه كند لكن از این جهت كه بالآخره نعمتی را خرج نموده و مصرف كرده شكر آن نعمت به جای خود باقی است

چنانچه در كلام فقها نیز شبیه این مسأله یافت می شود در آن جا كه می فرمایند اگر كسی درآمد سال خود را در موردی خرج كند كه خارج از شئونات است یا مثلا خرج كار حرام كند و یا اسراف كند علاوه بر اینكه مرتكب حرام شده باید خمس آن را نیز بپردازد

و باقی نماندن آن مال تا سر سال خمسی باعث سقوط وظیفه خمس نمی شود و به این حقیقت در دعای كمیل نیز اشاره شده است آنجا كه بعد از اعتراف به گناه و مغلوب هوای نفسانی شدن ، باید بگوییم :


« فلك الحمد علی فی جمیع ذلك » (5).
 

نورا

کاربر ویژه
"کاربر *ویژه*"


فلذا در روایت صحیحه ای از امام رضا علیه السلام نیز وارد شده كه خداوند خطاب به انسان می فرماید :
« و بنعمتی قویت علی معصیتی ... و أنت أولی بسیئاتك منی » (6).


یعنی ای فرزند آدم تو با نعمت و قدرتی كه من به تو داده بودم قدرت گناه كردن را پیدا كردی [مبادا برای خود حتی در گناه كردن نیرو و قدرتی خیال كنی چرا كه لا حول و لا قوة إلا بالله ] و گناهان تو اگر چه از این جهت كه نیروی آن را من به تو دادم، به من منتسب است لكن زشتی آن گناهان به تو سزاوارتر است [چرا كه آنها را با اراده پلید خود واقع ساختی ] .!!!


پس معلوم شد كه اصل استفاده از نعمت وظیفه شكر را بر گردن انسان می نهد گرچه مصرف بد آن وظیفه توبه را بر عهده می آورد !!


خلاصه این كه تمام فجایعی كه دشمنان اهل بیت :S (31): بر آنها روا داشتند جز خیر برای آنها و شیعیانشان به دنبال نداشت به همین خاطر اهل بیت علیهم السلام و شیعیان ، خدا را شكر گزارند حتی به خاطر مصیبت عظیم فاجعه عاشورا كه بر آسمانها و زمین سنگینی می كند !!


این است توحید حقیقی كه از مكتب اهل بیت :S (31): می آموزیم !!!
 

نورا

کاربر ویژه
"کاربر *ویژه*"
پی نوشت ها:
1-صف/8 .
2- امالی صدوق ص229 .
3- مقتل مقرم ص307 .
4- كافی ج2 ص 62 .
5- مصباح المتهجد شیخ طوسی ص 846 ، شایان ذكر است كه در بعضی از كتابچه ها كه در آن دعای كمیل است و در دست مردم دیده می شود به جای كلمه حمد كلمه «حجة» است كه اشتباه می باشد چرا كه در منبع اصلی این دعا كه كتاب مصباح شیخ طوسی می باشد همان كلمه حمد است كه در متن آوردیم .
6- كافی ج1 ص52 .
حمید حاج علی

مدرس حوزه علمیه

 
بالا