ஜ۩۞۩ஜآسیـــــب شناســــــــــــی عزاداری در ماه محـــــــــــرم ஜ۩۞۩ஜ

[ناجی دلها]

همیشه در هر امری عده ای افراط و تفریط دارند در امر عزاداری نیز این افراط وتفریط بسیار دیده می شود
یک عده دورتر از اصل ایستاده اند و نمیرسند وگاهی اصل را رها میکنند و عده ای نیز آنقدر از اصل پیشی میگیرند که به قول معروف آش را به دهان همه شور میکنند . عده ای که برای ترویج آیین عاشورا به هر عملی دست میزنند در حقیقت علم و آگاهی ندارند که با اصل نهضت چه میکنند
و عده ای نیز خسته از راه کل آیین عزاداری را رها کرده و کنار میگذارند .
اگر در این امر گذاریم عرصه به دست هر کسی بیفتد و نااهلان خدایی ناکرده گرداننده مجالس باشند معلوم نیست کار را به کجا بکشانند.

 

[ناجی دلها]

حجاب بانوان عاشورایی و رعایت شئون اینقدر بالا بود که حتی مراقب صدای خود نیز بودند
اینقدر در آن شرایط بحرانی از حجاب دفاع کردند که قهرمانان حجاب تاریخ کمترین عنوان برای ایستادگی آن بانوان بزرگوار است
حضرت زینب علیها السلام نه تنها خود مراقب حجاب خود بودند بلکه در این امر هدایت گر دیگر بانوان و دختران حرم نیز بودند
بانوانی که با این شرایط وظیفه سیاسی خود را هم به خوبی انجام دادند درسی برای همیشه تاریخ به بانوان دادند
آنجا که بانوان دنباله قیام و نهضت را به دست میگرند با حفظ حجاب اسلامی ورعایت منزلت یک بانوی مسلمان ...
چگونه می توان این درس بزرگ را نادیده گرفت؟
آیا اختلاط زنان در مراسم های عزاداری و دسته های هیئت ها با مردان نشانی از درک نهضت عاشورا وقیام دارد؟
آیا جوابی دارند در مقابل همه ی درسهایی که باید از حوادث عاشورا و بعد از آن بگیرند؟

 

[ناجی دلها]

یکی از این آسیب ها قمه زنی هست
در حال حاضر قمه زنی بهانه ای شده که یگانگان ومخالفان عزاداریهای ماه محرم را زیر سوال ببرند
و به یتعقل وبی تفکر بودن عزاداریها تاکید کنند
خود قمه زنی ریشه ی تاریخی اش به زمان صفویه میرسد و عده ای هم گفته اند به زمان قاجاریه
چیزی که هست ممنوعیت قمه زنی در جمع است چرا که تصویر شیعیان را مخدوش میکند
سخنی قابل تامل از رهبر معظم انقلا در این باره را در اینجا می آوریم تا مشخص شود قمه زنی چه جایگاهی دارد
رهبر معظم انقلاب درباره تاریخچه ورود قمهزنی به ایران میفرمایند: وقتی کمونیستها بر منطقه آذربایجان شوروی سابق مسلط شدند، همه آثار اسلامی را از آنجا محو کردند، فقط یک چیز را اجازه دادند و آن قمه زدن بود

 

[ناجی دلها]

ادله ای که برای جواز قمه زنی به کار برده شده این موارد هست



۱- افسانه سر به محمل کوبیدن حضرت زینب(س)
۲- جزع برای امام حسین(ع)
۳- مواسات و همدردی با امام حسین(ع)
۴-احیای امر مذهب
۵-استدلال به فرازی از زیارت ناحیه مقدسه
۶-امام سجاد و کوبیدن سر به دیوار

هر کدام از این موارد را مورد بررسی قرار میدهیم

 

[ناجی دلها]

افسانه سر به محمل کوبیدن حضرت زینب(س):


قمه زنان به این روایت دروغ استناد کرده و میگویند: اگر قمه زنی و سر شکافتن در عاشورا و عزای سیدالشهدا جایز نیست، پس چرا حضرت زینب(س) سرش را به چوب محمل کوفت و سر و صورت خود را آغشته به خون کرد.

اصل ماجرا چنین است که فردی به نام «مسلم جصاص(گچکار)» نقل میکند: به هنگامی که در حال بازسازی دروازه اصلی شهر کوفه بوده هیاهویی میشنود و به سمت هیاهو حرکت کرده و میبیند که اسرای واقعه عاشورا در کجاوه بودند و در این هنگام سر بریده امام حسین(ع) را بالای نیزه بردند که حضرت زینب با مشاهده سر بریده برادر، سر خود را از فرط ناراحتی به چوب محمل میکوبد، چنانچه خون از زیر مقنعه اش جاری شد و با چشم گریان اشعاری را قرائت کردند.

این مطلب برگرفته شده از کتابی به نام «نورالعین فی مشهد الحسین» است که نویسنده آن مشخص نیست و تنها به ابراهیم بن محمد نیشابوری اسفراینی نسبت داده میشود که شخصی اشعری مذهب و شافعی مسلک بود و بسیاری از علما در بی اعتبار بودن آن صحه گذاشته اند.
چنانچه محدث بزرگوار مرحوم شیخ عباس قمی صاحب مفاتیح الجنان بیان میکند که نسبت سر شکستن به حضرت زینب(س) بعید است، چون ایشان عقیله بنی هاشم و صاحب مقام رضا و تسلیم است ، وی سپس با استناد به کتابهای معتبر مینویسد که اصلاً محمل و هودجی در کار نبود تا آن حضرت سرش را به آن بکوبد.

 

[ناجی دلها]

جزع برای امام حسین(ع)

قمه زنان با استناد به این موضوع، قمه زنی را از مصادیق جزع و عزاداری میدانند؛ چون جزع و عزاداری برای امام حسین(ع) از شعائر الهی است، پس قمه زنی نیز به تبع آن جایز و حتی مستحب است.
ولی باید دانست که هر فعل و شیئی دارای تعریف و محدوده مشخصی است که این تعریف یا از ناحیه شرع مقدس معین شده و یا عقل و عرف برای آن محدوده معین میکند، در اینجا نیز باید محدوده عزاداری توسط شرع یا عقل معین شود.


امام خمینی(ره) در این باره چنین میگویند: در اینجا هم باید در خصوص عزاداری و مجالسی که به نام امام حسین(ع) بر پا میشود سخنی بگویم، ما و هیچ یک از دینداران نمی گوییم که با این مراسم، هر کسی هر کاری میکند خوب است، چه بسا علمای بزرگ و دانشمندان، بسیاری از این کارها را ناروا دانسته و از آن جلوگیری کرده اند.


بنابراین در مورد قمه زنی باید گفت که هیچ دلیل شرعی که بتوان با آن قمه زنی یا اعمال شبیه به آن را به عنوان عزاداری و جزع بر میشمرد، وجود ندارد، اما متأسفانه بعضی از طرفداران قمه زنی برای این که کار خود را توجیه کنند و وجهه شرعی به آن بدهند، دست به تحریفاتی در متون روایات نیز زده اند.

 

[ناجی دلها]

مواسات و همدردی با امام حسین(ع)

دلیل دیگر قمه زنان برای قمه زدن، این است که آنان عنوان میدارند که عمل ما نوعی مواسات و همدردی با امام حسین(ع) است، در جواب گفت، ابتدا باید تعریف و محدوده مشخصی برای مواسات مشخص کرد سپس حکم کرد که قمه زنی مصداق مواسات است یا نه؟
مواسات در لغت به معنای آن است که از آنچه داریم به طرف مقابل خویش بدهیم تا با او مساوی شویم، پس اطلاق مواسات بر قمهزنی از نظر معنای لغوی غلط است، در اینجا چیزی به امام حسین(ع) داده نشده است، زیرا انجام این امور یا به خاطر دنیای ایشان است که آن حضرت در دنیا نیستند و یا به خاطر آخرت آن حضرت است که ایشان در آخرت، به این کارها نیازی ندارند، پس اگر سیدالشهدا به خاطر نبرد در راه خدا متألم میشد، همدردی ما این است که ما هم به خاطر نبرد در راه خدا متألم شویم، زیرا معنای مشارکت همین است که در جای او قرار گیریم.

 

[ناجی دلها]

احیای امر مذهب

مدافعان قمه زنی ادعا میکنند که با قمه زنی پایه های دین را تقویت کرده و بدین وسیله تعداد علاقه مندان به مذهب تشیع را می توان افزایش داد، در جواب از این استدلال باید گفت:

باطل بودن این استدلال بسیار مشخص است، زیرا اصلی ترین دلیل حرمت قمه زنی موضوع موهن و تضعیف مذهب بودن آن است، به گونه ای که انجام آن چهره ای زشت و وحشیانه از اسلام در نظر غیر مسلمانان و حتی بعضی از مسلمانان بر جای میگذارد.

امام خمینی(ره) در این باره میگوید: شما می خواهید برای خدا کاری انجام دهید، در شرایطی که کاری به ضرر اسلام تمام شود، بهتر است که انجام نشود، مثلاً قمه زنی که موجب وهن اسلام میشود شما تا می توانید دستجات و سینه زنی را با شکوهتر انجام دهید.

 

[ناجی دلها]

استدلال به فرازی از زیارت ناحیه مقدسه

در قسمتی از زیارت منسوب به زیارت ناحیه مقدسه آمده است: «من صبح و عصر بر تو ندبه میکنم و به جای اشکها بر تو خون میگریم». بعضیها خواسته اند تا از این عبارت جواز قمه زنی و خونریزی را استفاده کرده و بگویند چون امام زمان(عج) حاضر است برای جد بزرگوارش خون گریه کند، پس ما نیز میتوانیم قمه زنی و خونریزی کنیم!

این گونه استدلالها یا از شدت تعصب آنهاست یا از روی قلت سواد، زیرا هر شخص غیر مغرضی با شنیدن این جملات متوجه میشود که خون گریه کردن امری است که عرفاً محال بوده و عملی نیست، پس اگر معنای کلام را آن گونه که قمه زنان معنی میکنند تصور کنیم، لازم می آید که نعوذبالله امام زمان(عج) در این کلمات دروغ گفته باشند، این گونه استعمالات ادبی که برای بیان شدت احساسات فرد به کار میرود در کلام فصحا به وفور یافت میشود و نباید آن را در غیر محل آن، معنی کرد.

 

[ناجی دلها]

امام سجاد و کوبیدن سر به دیوار

یکی دیگر از ادله مدافعان قمه زنی به نقل تاریخی است که آمده امام سجاد(ع) در عزای حسین به تمام قد بلند شده و سر را دیوار کوبید و… : «قام علی طوله و نطح الجدار بوجهه فکسر انفهه و شجّ رأسه و سال دمه علی صدره و خرّ مغشّیا علیه من شدة الحزن و البکاء»؛

تمام قد حضرت ایستاد و صورت خود را به دیوار منزل کوبید پس بینی آن حضرت و سر ایشان شکست و خونش بر صورت ایشان ریخت و از شدت حزن و گریه از هوش رفتند».
در پاسخ باید گفت:
محدث نوری(متوفای ۱۳۲۰ قمری) کتابی با نام «دار السلام» دارد، در این کتاب احادیث ضعیفی مطرح شده است و قابل اعتنا نیست، قضیه امام سجاد(ع) که نقل شده حدیث نبوده بلکه نقل تاریخی است و در کتابهای معتبر تاریخی نقل نشده است.

این گونه حرکات با مبانی اسلام و قرآن و عزاداری امام حسین(ع) منافات دارد و مصداق لطمه زدن به بدن است و حرام است، در نتیجه نمیتوان به چنین حدیثی که نه ریشه تاریخی دارد و نه در منابع حدیثی و تاریخی وجود دارد و نه با مبانی قرآن سازگاری دارد، استناد کرد.