[h=3]مشخصات[/h]درختچه ای نسبتا بلند که ارتفاع 5 متر دارد. برگ های همیشه سبز، براق و متقابلی دارد. گل های آن به رنگ سفید درخشان و به طور گروهی فشرده در کناره برگ ها، ظاهر می شود. میوه آن که دانه های قهوه را می دهد، به رنگ قرمز تیره است که در زمان رسیدن معمولاً حاوی دو عدد دانه قهوه بوده و از یک طرف محدب و از طرف دیگر صاف می باشد. در امتداد طولی دانه یک شیار دیده می شود. هر یک از دانه ها از یک پوست نازک سفید پوشیده شده و هر دو عدد دانه که در یک میوه قرار دارند، از یک ماده نرم گوشتی شیرین احاطه شده اند که روی آن را نیز یک غشای نازک به رنگ قرمز تیره پوشانده است که همان غشای خارجی قرمز تیره میوه می باشد. درخت قهوه دارای گونه های متعددی است که معروف ترین آنها از نظر کیفیت و خواص، قهوه عربی است و در حبشه، سودان و اغلب مناطق آفریقای استوایی به حالت وحشی و خودرو وجود دارد. در عربستان در ناحیه یمن و اطراف مکه کاشته و پرورش داده می شود. در حال حاضر کشت و پرورش این گونه در سایر مناطق دنیا از جمله برزیل، ونزوئلا، جزایر آنتیل، هند و مناطق دیگر دنیا معمول است و گونه های دیگر قهوه نیز هستند که بومی سیرالئون، نیجریه، گابن، کنگو، ماداگاسکار و ساحل عاج بوده و در این مناطق نیز کاشته می شوند.قهوه یک نوشیدنی محرک است که از دانه های رسیده و خشک و بو داده و آسیاب شده و گاهی از برگ های جوان بو داده آن به دست می آید.دانه قهوه در حالت تازگی دارای رنگ کمی سبز یا مایل به زرد است و دارای بوی ملایم مخصوص قهوه است. ابتدا طعم آن ملایم است ولی به تدریج که آب آن از دست می رود، گس می شود و پس از بو دادن، دارای بوی قوی معروف و خاص قهوه می گردد. درخت قهوه عربی در شرایط اقلیمی استوایی و حاره خوب رشد می کند و ثمر موفقی دارد. قهوه کشت شده در این اقلیم، اگر کمی در ارتفاع کاشته شده باشد، خیلی بهتر از کشت در ارتفاع سطح دریا می شود. تکثیر قهوه از طریق کاشت بذر آن صورت می گیرد. به این ترتیب که ابتدا در خزانه کاشته می شود که دارای سایه است و پس از اینکه نهال رشد کافی نمود، به محل اصلی منتقل شده و به فواصل 2 تا 5 متر کاشته می شود. درخت قهوه معمولاً از سال های سوم و چهارم شروع به ثمر دادن می نماید.