به انسان بودنت شک کن , اگر مستضعفی دیدی ولی از نان امروزت به او چیزی نبخشیدی !
به انسان بودنت شک کن , اگر مرگ مرا دیدی ولی قدر سری سوزن ز جای خود نجنبیدی ...
به انسان بودنت شک کن , اگر روزی جهان را پشت لبخند کسی دیدی ولی او را به لبخندی نبخشیدی
به انسان بودنت شک کن , اگر یادی نکردی از رفیقان در پس ایام و تنها لاف عاشق بودنت را بر زبان داری
به انسان بودنت شک کن , اگر مردی زنی یا بچه ای، درگوشه ای، به نان روز و شب محتاج، و تو در فکر رنگی بودن لنز دو چشمان سیاهت روزها هستی
....
ای بابا شاعر شدیم رفت!!!
لطفا نظر بدید ببینم چه جوریه! بداحه گفتما!!
excellent