رو کن ای اینه از چهره من که پر از درد و تباهی است دل و سینه من
◄◄◄مسابقه ی شعر متناسب با عـــــــکس◄◄◄ ( دوره دوم )
- نویسنده موضوع BARAN
- تاریخ شروع
چه بینی، چیست این؟ یا کیست این میآید؟
چه بینی؟ آب یا آتش؟
پریزادی است آتشفام و آبی پیرهن شاید؟
فکنده زورق از گلبرگها بر جاری مهتاب؟
اگر در خواب، یا بیدار
و گر بیدار، یا در خواب
گلی بر آب و... ما همراه گل، با آب
بسوی این دژ، این نزدیکترین ساحل
بسوی پل
روان بر آب
و بوی گل
و آب اما... چه آب از آبها؟
و اما آب..
*مهدی اخوان ثالث*
چه بینی؟ آب یا آتش؟
پریزادی است آتشفام و آبی پیرهن شاید؟
فکنده زورق از گلبرگها بر جاری مهتاب؟
اگر در خواب، یا بیدار
و گر بیدار، یا در خواب
گلی بر آب و... ما همراه گل، با آب
بسوی این دژ، این نزدیکترین ساحل
بسوی پل
روان بر آب
و بوی گل
و آب اما... چه آب از آبها؟
و اما آب..
*مهدی اخوان ثالث*
مسابقه هوشی که نبوده !! شعر بوده !!!
دوستان معجزه زندگيند.
گاه در اوج غم و غصه و درد،
يادي از خنده و يا لبخندي
گرهي از دل پردرد تو را وا بكند،
مرهم زخم تو پيدا بكند.
گرچه شايد،
حتي،
نه تو او را ديدي
و نه اميد به ديدارش هست.
ولي از بوي خوش پاكي و زيبايي او
که در این نزدیکی است،
دل طوفان زده ات گرم شود.
و تو خود ميبيني
غرق شادي شده اي.
همه، شادي شده اي.
پس تو هم باور كن
دوستان معجزه زندگيند.
گاه در اوج غم و غصه و درد،
يادي از خنده و يا لبخندي
گرهي از دل پردرد تو را وا بكند،
مرهم زخم تو پيدا بكند.
گرچه شايد،
حتي،
نه تو او را ديدي
و نه اميد به ديدارش هست.
ولي از بوي خوش پاكي و زيبايي او
که در این نزدیکی است،
دل طوفان زده ات گرم شود.
و تو خود ميبيني
غرق شادي شده اي.
همه، شادي شده اي.
پس تو هم باور كن
دوستان معجزه زندگيند.
زندگـــی زیبـاســـت چشمـی بـاز کـن
گردشـــی در کوچــه باغ راز کن
هر که عشقش در تماشا نقش بست
عینک بدبینی خود را شکسـت
من مـیـــان جســـمها جــان دیـــدهام
درد را افکنـــده درمـان دیـــدهام
دیــــدهام بــر شـــاخهها احـســـاســها
میتپــد دل در شمیــــم یاسها
زنــدگــی موسـیـقـی گنـجشـکهاست
زندگی باغ تماشـــای خداســت
گـــر تـــو را نــور یـقیــــن پیــــــدا شود
میتواند زشــت هم زیبا شــود
| ای پیک پیخجسته که داری نشان دوست | با ما مگو بجز سخن دل نشان دوست | |
| حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود | یا از دهان آنکه شنید از دهان دوست | |
| ای یار آشنا، علم کاروان کجاست | تا سر نهیم بر قدم ساربان دوست | |
| گر زر فدای دوست کنند اهل روزگار | ما سر فدای پای رسالت رسان دوست | |
| دردا و حسرتا! که عنانم ز دست رفت | دستم نمیرسد که بگیرم عنان دوست | |
| رنجور عشق دوست چنانم که هرکه دید | رحمت کند، مگر دل نامهربان دوست | |
| گر دوست بنده را بکشد یا بپرورد | تسلیم ازآن بنده و فرمان ازآن دوست | |
| گر آستین دوست بیفتد به دست من | چندان که زندهام سر من و آستان دوست | |
| بیحسرت از جهان نرود هیچ کس بهدر | الا شهید عشق، به تیر از کمان دوست | |
| بعد از تو هیچ در دل سعدی گذر نکرد | وان کیست در جهان که بگیرد مکان دوست |
سعدی
