در لحظات احتضار بهتر است که زبان به ذکر خدا مشغول باشد. ممکن است سوال شود که انسان در آن هنگام آنقدر متحیر است که نمی داند چه کند؟ شبیه این سوال را از پیغمبر اکرم کردند، پیامبر اکرم(ص) در جمع تعدادی از اصحاب بود که فرمود به شخصی که در شرف موت است شهادتین را تلقین کنید و اگر کسی آخرین کلام زبان او لااله الا الله باشد، داخل بهشت می شود. شخصی گفت در زمان سکرات موت ما آنقدر گیج و متحیر هستیم که حواس ما نیست این کلمات را بگوییم و این حرف ها را بزنیم. همان موقع جبرائیل نازل شد و به پیامبر اکرم(ص) فرمود: الان که در صحت و سلامتی هستید، زبان شما باز و حواس شما جمع است، کلمه ی لا اله الا الله را بگویید. سعدی در این باره می گوید:
کنونت که چشم است اشکی ببار
| زبان در دهان است عذری بیار
|
کنون بایدت عذر تقصیر گفت
| نه چون نفس ناطق زگفتن بخفت
|
در کلمات و دعاهای معصومین به استعداد موت یعنی آمادگی برای مرگ اینقدر اشاره شده است. امام سجاد(ع) یک دعای بسیار زیبایی دارد، تقاضای من این است که افراد این دعای زیبا را که کوتاه هم است ضبط کرده و حفظ کنند و در سجده ها و یا قنوت های خود بخوانند. دعا این است: خدایا من از تو می خواهم تعلق و چسبندگی من به دنیا را کم کنی، به آن سرای ابدیت رو کنم و توجه من بیشتر به عالم ابدی باشد. خدایا آماده شوم برای مرگ قبل از فرا رسیدن آن.