●●● ابیات ناب شروع شده با حرف ر●●●

[زهرا]

سلام
دوستان همانطور که از نام تاپیک مشخصه ابیاتی که با حرف ر آغاز میشن با همراهیتون در اینجا قرار میدیم
لطفا در هر پست بیش از سه بیت قرار بدید...
منتظر ابیات زیباتون هستیم

​

 

[زهرا]

راز درون پرده ز رندان مست پرس
کاین حال نیست زاهد عالی مقام را
حافظ

رسم عاشق نیست با یک دل دو دلبر داشتن
یا زجانان یا زجان باید که دل برداشتن
حافظ

روزگارست که گه عزت دهد گه خاردارد
چرخ بازیگر از این بازیچه ها بسیار دارد

راه پنهانی میخانه نداند همه کس
جز من و زاهد و شیخ و دوسه رسوای دگر
حافظ

​

 

[زهرا]

راز ی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
​

با دوست بگوییم که او محرم راز است​

حافظ​

​

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار ​

کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش​

حافظ​

​

رواق منظر چشم من آشیانه توست​

کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست​

حافظ​

​

راستی گویم به سروی ماند این بالای تو ​

در عبارت می نیاید چهره ی زیبای تو ​

​

 

[زهرا]

رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس
​

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت​

حافظ​

​

روزی گرت غمی برسد تنگدل مباش​

روشکر کن مبادا که بد بدتر شود​

سعدی​

​

روز محشر که سر از خاک لحد برداریم​

نام نیکویتو نقش است به پیشانی ما​

ضمیری اصفهانی​

​

روز ماه رمضان زلف میفشان که فقیه ​

می خورد روزه ی خود را به گمانی که شب است​

شاطر عباس صبوحی​

​

روزی که میگرفتند پیمان ز نسل آدم ​

عشق از میان ذرات در جستجوی ما بود​

غبار همدانی

​

 

[زهرا]

​

راهی بزن که آهی بر ساز ان توان زد
شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد
​

روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست
​

***
روز و شب خوابم نمی آید به چشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
(حافظ)
​

روز تویی،روزه تویی،حاصل دریوزه تویی
آب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرا​

***

روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای انکه چون تو پاک نیست
(مولوی)

​

 

[زهرا]

رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود
رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود
***


روزی که گل آدم و حوا بسرشتند
بر نام حسین ابن علی گریه نوشتند
فرمود نبی در صفت گریه کنانش
والله که این طایفه از اهل بهشتند

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خواست
و اندر طلب طعمه پر و بال بیاراست
***

رقیب گر هنر هم دزدد از من من نخواهد شد
به گلخن گر چه گل هم بشکفد گلشن نخواهد شد
استاد شهریار

​

 

[زهرا]

روح من نیز به دنبال تو گیرد پرواز
دگر از صحبت این دلشده سیر آمده است
استاد شهریار
​

رندم و شهره به شوریدگی و شیدایی
شیوه ام چشم چرانی و قدح پیمایی​

استاد شهریار​

رود از دیده چو با یاد منش اشک ندامت
لاله از خاکم و از کالبدم ناله برآید
استاد شهریار​

روزه ی هجر شکستیم و هلال ابرویی
منظر افروز شب عید وصالی کردیماستاد شهریار
​

 

[زهرا]

روی در کعبه ی این کاخ کبود آمده ایم
چون کواکب به طواف و به درود آمده ایم

استاد شهریار



راه دل عشاق زد آن چشم خماری
پیداست از این شیوه که مست است شرابت
***
روز روشن به خود از عشق تو کردم چو شب تار
به امیدی که تو هم شمع شب تار من آئی

​

 

[زهرا]

راه پنهانی میخانه نداند همه کس
جز من و زاهد و شیخ و دوسه رسوای دگر***
رنج ما را که توان بُرد به یک گوشه ی چشم
شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی
***
رحم آر بر دل من،کز مهر روی خوبت
شد شخص ناتوانم باریک چون هلالی
***

روزها رفت که دست من مسکین نگرفت
زلف شمشاد قدی ساعد سیم اندامی
***
روزه هرچند که مهمان عزیز است ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی
​

 

[زهرا]

روشن از پرتوی رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست

***
روز وصل دوستداران یاد باد
یادباد آن روزگاران یاد باد
***
راز حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
***
***
راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد***

رسم عاشق کشی و شیوه ی شهر آشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود
***
رهرو منزل عشقیم و زسرحد عدم
تا با قلیم وجود این همه را آمده ایم
***
​