روياي زيباي مردن
خواب دیدم ،خواب این که مرده ام
خواب دیدم خسته وافسرده ام
روی من خروارها از خاک بود
وای قبر من چه وحشتناک بود
تا،میان گور رفتم دل گرفت
قبرکن، سنگ لحد راگل گرفت
بالش زیرسرم ازسنگ بود
غرق وحشت،سوت وکور وتنگ بود
خسته بودم هیچکس یارم نشد
زان میان یک تن خریدارم نشد
هرکه آمدپیش ، حرفی راند ورفت
سوره حمدی برایم خواند ورفت
نه شفیقی، نه رفیقی، نه کسی
ترس وبود و وحشت ودلواپسی
آمدند از راه ، نزدم دو ملک
تیره شد درپیش چشمانم فلک
یک ملک گفتا ، بگو نام توچیست
آن یکی فریاد زد ، رب توکیست
درمیان عمر خود کن جستجو
کارهای نیک وزشتت را بگو
گفتا ، عمر خود کردی تباه
نامه اعمال توگشته سیاه
ما که ماموران حق داوریم
لیک تورا سوی جهنم می بریم
دیگر انجا ، عذرخواهی دیر بود
دست وپایم بسته درزنجیر بود
نا امید ازهرکجا ودل فکار
می کشیدندم به خفت سوی نار
ناگهان الطاف حق آغاز شد
ازجنان درهای رحمت باز شد
مردی آمد از تبار آسمان
نورپیشانی اش فوق کهکشان
چشمهایش زندگانی می سرود
درد را از قلب آدم می زدود.
گیسوانش شط پرجوش وخروش
در رکابش قدسیان حلقه به گوش
درقدوم آن نگار ، مه جبین
از جلال حضرت عشق آفرین
دو ملک ، سر را به زیر انداختند
بال خود را فرش راهش ساختند
غرق حیرت داشتند این زمزمه
آمده اینجا حسین فاطمه
صاحب روز قیامت آمده
گوئیا بهر شفاعت آمده
سوی من آمد، مرا شرمنده کرد
مهربانانه به رویم خنده کرد
گفت آزادش کنید این بنده را
خانه آبادش کنید این بنده را
این که اینجا این چنین تنها شده
کام او با تربت من واشده
سینه چاک آل زهرا بوده است
چای ریز مجلس ما بوده است
اسم من راز ونیازش بوده است
خاک من مهر نمازش بوده است
بارها لعن امیه کرده است
خویش را نذر رقیه کرده است
تا که دنیا بوده از من دم زده
اوغذای روضه ام را هم زده
این که درپیش شما گردید بد
جسم وجانش بوی روضه میدهد
حرمت من را بدنیا پاس داشت
ارتباطی تنگ با عباس داشت
گریه کرده چون برای اکبرم
باخود ، اورا نزد زهرا میبرم
هرچه باشد او برایم بنده است
اوبسوزد، صاحبش شرمنده است
درمرامم نیست اوتنها شود
باعث خوشحالی اعداء شود
درقیامت عطر وبویش می دهم
پیش مردم آبرویش میدهم
باز بالاتر به روز سرنوشت
میشود همسایه من دربهشت
آری آری هرکه پا بست من است
نامه اعمال او دست من است
خواب دیدم ،خواب این که مرده ام
خواب دیدم خسته وافسرده ام
روی من خروارها از خاک بود
وای قبر من چه وحشتناک بود
تا،میان گور رفتم دل گرفت
قبرکن، سنگ لحد راگل گرفت
بالش زیرسرم ازسنگ بود
غرق وحشت،سوت وکور وتنگ بود
خسته بودم هیچکس یارم نشد
زان میان یک تن خریدارم نشد
هرکه آمدپیش ، حرفی راند ورفت
سوره حمدی برایم خواند ورفت
نه شفیقی، نه رفیقی، نه کسی
ترس وبود و وحشت ودلواپسی
آمدند از راه ، نزدم دو ملک
تیره شد درپیش چشمانم فلک
یک ملک گفتا ، بگو نام توچیست
آن یکی فریاد زد ، رب توکیست
درمیان عمر خود کن جستجو
کارهای نیک وزشتت را بگو
گفتا ، عمر خود کردی تباه
نامه اعمال توگشته سیاه
ما که ماموران حق داوریم
لیک تورا سوی جهنم می بریم
دیگر انجا ، عذرخواهی دیر بود
دست وپایم بسته درزنجیر بود
نا امید ازهرکجا ودل فکار
می کشیدندم به خفت سوی نار
ناگهان الطاف حق آغاز شد
ازجنان درهای رحمت باز شد
مردی آمد از تبار آسمان
نورپیشانی اش فوق کهکشان
چشمهایش زندگانی می سرود
درد را از قلب آدم می زدود.
گیسوانش شط پرجوش وخروش
در رکابش قدسیان حلقه به گوش
درقدوم آن نگار ، مه جبین
از جلال حضرت عشق آفرین
دو ملک ، سر را به زیر انداختند
بال خود را فرش راهش ساختند
غرق حیرت داشتند این زمزمه
آمده اینجا حسین فاطمه
صاحب روز قیامت آمده
گوئیا بهر شفاعت آمده
سوی من آمد، مرا شرمنده کرد
مهربانانه به رویم خنده کرد
گفت آزادش کنید این بنده را
خانه آبادش کنید این بنده را
این که اینجا این چنین تنها شده
کام او با تربت من واشده
سینه چاک آل زهرا بوده است
چای ریز مجلس ما بوده است
اسم من راز ونیازش بوده است
خاک من مهر نمازش بوده است
بارها لعن امیه کرده است
خویش را نذر رقیه کرده است
تا که دنیا بوده از من دم زده
اوغذای روضه ام را هم زده
این که درپیش شما گردید بد
جسم وجانش بوی روضه میدهد
حرمت من را بدنیا پاس داشت
ارتباطی تنگ با عباس داشت
گریه کرده چون برای اکبرم
باخود ، اورا نزد زهرا میبرم
هرچه باشد او برایم بنده است
اوبسوزد، صاحبش شرمنده است
درمرامم نیست اوتنها شود
باعث خوشحالی اعداء شود
درقیامت عطر وبویش می دهم
پیش مردم آبرویش میدهم
باز بالاتر به روز سرنوشت
میشود همسایه من دربهشت
آری آری هرکه پا بست من است
نامه اعمال او دست من است
