خداي سبحان، وقتي احكام و دستورات الهي را بيان میكند، بعد می فرمايد: «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون» يعني اين اعمال را كه انجام داديد شايد متقي شويد، معلوم میشود تقوا تابع عمل صالح است، و چون عمل بدون معرفت حاصل نخواهد شد، پس تقوا به معرفت و عمل صالح وابسته است، قرآن میفرمايد: «خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بَقُوَّةٍ واذْكُرُوا ما فيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»[1] آنچه به سوي شما فرستاديم با قوت بگيريد و متذكر مطالب دورن آن باشيد، شايد متقي شويد.
يعني تقوا حاصل نمیشود مگر آنچه را خدا فرمود شما با قوت بگيريد، و مضامين و محتويات آن را متذكر باشيد تا فراموشتان نشود، پس تقوا تابع محكم گيري دستورات الهي است. يعني هم خوب بفهميد، و هم خوب عمل كنيد، تا تقوا حاصل شود، و چون تقوا حاصل شد، كرامت حاصل می شود، پس به ترتيب؛ اول معرفت و بعد عمل به دستورات و سوم حاصل آن دو، تقوا است و چهارم نتيجه تقوا است كه كرامت است.
يعني ريشه ی اصلي كرامت، معرفت است، و تا انسان آگاه و عالم نباشد، نه به دنبال عمل صالح میرود، نه كيفيت عمل را به حد اخلاص میرساند.
چون تقوا محور كرامت است، هرچه انسان متقيتر باشد، كريمتر است، و در حقيقت انسانهاي متعالي واقعي، انسانهايي هستند كه در تقوا پيشرفتهترند و نه در دنيا داري. و اين متعاليبودن افراد متقي، ممكن است براي اهل دنيا در خود دنيا ظاهر نباشد، ولي در قيامت براي همه ظاهر است.
لذا میفرمايد: «زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَيوةُ الدُّنْيا وَ يَسْخَرُونَ مِنَ الَّذينَ آمَنُوا، وَ الَّذينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ »[2] يعني براي كافران زندگي دنيايي زيبا جلوه كند و مؤمنين را مسخره ميكنند، آنهايي كه تقوا پيشه كنند، در قيامت برتر از اهل دنيايند.
.........
[1] - سوره ی اعراف، آيه ی 171.
[2] - سوره ی بقره، آيه ی 212.
يعني تقوا حاصل نمیشود مگر آنچه را خدا فرمود شما با قوت بگيريد، و مضامين و محتويات آن را متذكر باشيد تا فراموشتان نشود، پس تقوا تابع محكم گيري دستورات الهي است. يعني هم خوب بفهميد، و هم خوب عمل كنيد، تا تقوا حاصل شود، و چون تقوا حاصل شد، كرامت حاصل می شود، پس به ترتيب؛ اول معرفت و بعد عمل به دستورات و سوم حاصل آن دو، تقوا است و چهارم نتيجه تقوا است كه كرامت است.
يعني ريشه ی اصلي كرامت، معرفت است، و تا انسان آگاه و عالم نباشد، نه به دنبال عمل صالح میرود، نه كيفيت عمل را به حد اخلاص میرساند.
چون تقوا محور كرامت است، هرچه انسان متقيتر باشد، كريمتر است، و در حقيقت انسانهاي متعالي واقعي، انسانهايي هستند كه در تقوا پيشرفتهترند و نه در دنيا داري. و اين متعاليبودن افراد متقي، ممكن است براي اهل دنيا در خود دنيا ظاهر نباشد، ولي در قيامت براي همه ظاهر است.
لذا میفرمايد: «زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الْحَيوةُ الدُّنْيا وَ يَسْخَرُونَ مِنَ الَّذينَ آمَنُوا، وَ الَّذينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ »[2] يعني براي كافران زندگي دنيايي زيبا جلوه كند و مؤمنين را مسخره ميكنند، آنهايي كه تقوا پيشه كنند، در قيامت برتر از اهل دنيايند.
.........
[1] - سوره ی اعراف، آيه ی 171.
[2] - سوره ی بقره، آيه ی 212.