حساسترين سخن در آخرين لحظه زندگى
ابوبصير مى گويد:
پس از وفات امام صادق(عليه السلام) من به خانه آن حضرت رفتم تا به همسرش (حميده) تسليت بگويم.
وقتى آن بانو مرا ديد گريست من هم گريه كردم.
سپس گفت:
اى ابوبصير! اگر در لحظات آخر عمر امام در كنارش بودى قضيه عجيبى را مشاهده مى كردى.
گفتم: چه قضيه اى؟
گفت: دقايق آخر عمر امام بود كه ناگهان چشمان مباركش را باز كرد و فرمود: همين الان تمام خويشان و نزديكان مرا حاضر كنيد!
ما همه را جمع كرديم. به طوری كه كسى از خويشان و نزديكان امام باقى نماند.
حضرت نگاهى به آنان كرد و فرمود:
كسانى كه نماز را سبك مى شمارند، هرگز شفاعت ما به آنان نخواهد رسيد.
بحارالانوار: ج 6، ص 154 - ج 44، ص 297
ابوبصير مى گويد:
پس از وفات امام صادق(عليه السلام) من به خانه آن حضرت رفتم تا به همسرش (حميده) تسليت بگويم.
وقتى آن بانو مرا ديد گريست من هم گريه كردم.
سپس گفت:
اى ابوبصير! اگر در لحظات آخر عمر امام در كنارش بودى قضيه عجيبى را مشاهده مى كردى.
گفتم: چه قضيه اى؟
گفت: دقايق آخر عمر امام بود كه ناگهان چشمان مباركش را باز كرد و فرمود: همين الان تمام خويشان و نزديكان مرا حاضر كنيد!
ما همه را جمع كرديم. به طوری كه كسى از خويشان و نزديكان امام باقى نماند.
حضرت نگاهى به آنان كرد و فرمود:
كسانى كه نماز را سبك مى شمارند، هرگز شفاعت ما به آنان نخواهد رسيد.
بحارالانوار: ج 6، ص 154 - ج 44، ص 297