قیصر روم برای یكی از خلفای بنی عباس ، در ضمن نامه ای نوشت : ما در كتاب انجیل دیده ایم كه هر كس از روی حقیقت سوره ای بخواند كه خالی از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام می كند، و آن هفت حرف عبارت است از: ث ، ج ، خ ، ز، ش ، ظ، ف ، ، ما هرچه بررسی كردیم چنین سوره ای را در كتابهای : تورات و زبور و انجیل نیافتیم ، آیا شما در كتاب آسمانی خود، چنین سواره ای را دیده اید؟ خلیفه عباسی ، دانشمندان را جمع كرد، و این مساله را با آنها در میان گذاشت ، آنها از جواب آن درماندند، سرانجام این سوال را از امام هادی (ع) پرسیدند، آن حضرت در پاسخ فرمود: آن سوره ، سوره حمد است ، كه این حروف هفتگانه در آن نیست.
پرسید: فلسفه نبودن این هفت حرف ، در این سوره ، چیست ؟ فرمود: حرف ث اشاره به ثبور(هلاكت) و حرف ج اشاره به جحیم (نام یكی از دركات دوزخ)، و حرف خ اشاره به خبیث(ناپاك)، و حرف ز اشاره به زقوم (غذای بسیار تلخ دوزخ) و حرف ش اشاره به شقاوت (بدبختی) و حرف (ظ) اشاره به ظلمت (تاریكی)، و حرف ف اشاره به آفت است خلیفه ، این پاسخ را برای قیصر روم نوشت ، قیصر پس از دریافت نامه ، بسیار خوشحال شد، و به اسلام گروید، و در حالی كه مسلمان بود از دنیا رفت.