براى روشن شدن اين مسأله، بايد به مطالب زير توجه كرد:
يكم. هدف انسان در كارهايش، رسيدن به كمال يا رفع نقص است؛ براى مثال غذا مىخورد تا رفع گرسنگى و نياز بدن كند؛ لباس مىپوشد تا خود را از سرما و گرما حفظ كند؛ ازدواج مىكند براى ارضاى نيازى كه در اين باره احساس مىنمايد. عبادت مىكند تا به كمال نهايى و قرب الهى برسد و خدمت به خلق خدا مىكند، تا كمالات عالى را كسب كند. اما خداوند، هيچ نقصى ندارد تا با افعالش، آن را برطرف سازد و كمالى را فاقد نيست، تا براى رسيدن به آن بكوشد.
دوم. هدفمندى هميشه با نياز همراه نيست؛ بلكه به هر ميزان موجودى كاملتر و بىنيازتر باشد به رفع نياز ديگران بيشتر اقدام مىكند و اين از ويژگىها و نشانههاى موجود كامل و مهربان است. خداوند مهربان نيز در جستجوى نفعى براى خود نيست؛ بلكه مهمترين هدف او، خير رساندن به ديگران و ايجاد زمينه رشد و كمال براى موجودات است.