از نظر روانشناسی رو قبول دارم
شما دیالوگها رو هم دقت کنید
نقش آفرینیهااااا رو مقایسه کنید
هر فیلمی که میسازن بازیگراش با موفقیت اجرا میکنن طوری که فکر میکنی بهترین بازیگرشونه
ولی فیلم بعدی نقش اولها عوض میشن و هر کدوم بهتر از دیگری
توی فیلمها و سینمای ماااا واقعا چند تا داریم؟؟؟؟
بازیگری که توی نقشش بره خیلی کم داریم و همین باعث میشه مخاطب نتونه بپذیره
سردی بازیگر باعث میشه القا نشه مفهوم فیلم
گاهی متاسفانه بیننده میگه یخ کردم برم اصلا ...
سلام
بنظرم گفتتون بی منطق هست.
بنظر نمیرسه بازیگرای ایرانی چیزی کم داشته باشن.هدف فیلم ایرانی چی هست؟هر فیلمی آخرش به ی جا میخوره!جومونگ اگر پیشرفتی داشت تو فسریال های پخش شده علتش دیالوگ های زیبا هدفی زیبا جذابیت هیجان و بازیگران خوب بود یعنی تمام گزینه ها رو داشت برای بالا رفتن!
حالا میرسیم به یک فیلم ایرانی شما یکی مثال بزن که من دیدم!مثل ستایش!از دیدنش خوابم میگیره
یوسوف(باور کنید بی احترامی نمیکنم اما هر رقت میدیدم فکر میکردم دارم یکی از اثر های هنری چارلی چاپلینو نگاه میکنم از خنده روده بر میشدم مخصوصا با نوع حرف زدنشون)تا چند سال موردی بود برای خنده جوونا تو خیابون تیکه هاشون بانویی من بود
و و و و و و و و و...
از نظرم فیلم باید آوزنده باشه(مهمترین رکن)جذاب باشه هیجان داشته باشه و یکم بازتر باشه!!!
مثال:فیلم محمد(ص)فکر نکنم حتی 1 سوم فیلم تایتانیک مخاطب داشته باشه!فیلم تایتانیک یک فیلم با صحنه های نامناسب از نظر ما بود اما با همون صحنه ها هم هدفی رو به ما گوش زد میکرد حتی انقدر عمیق کار میکرد ه آدم با دیدن هون صحنه های به اصطلاح زشت گریه میکرد حداقل من که گریه میکردم
اما فیلم محمد (ص)10 مینه اولشو دیدم پای تلوزیون خوابیدم
دلیل ضعف دیگه فیلم های ایرانی دروغی بودن 90% داستان های فیلم هست.اتفاقاتی میوفته که ما اسمش رو معجزه میزاریم اما خوب 100% دروغ هست!مثال فیلم او یک فرشته بود یا همچین چیزی بنظر شما مسخره کردن 70 ملیون بینندش نبود؟؟؟
از ضعف دروغ هم بگذریم اتصال زیاد مباحث به مشکلات هست.باید مشکلات رو در قالب طنز بیان کرد مثل چارلی!اما تمام فیلم های ما 90 حدالق موضوع اجتماعی دارن و مشکلات اجتماع رو بیان میکنن و غمی تو دل آدم میشینه که آدم ترجیح میده نبینه!چارلی در آخرین گفته هاش بیان کرده بود هیچ وقت سعی نکنید حقیقت رو بصورت تلخ به نمایش بگذارید زیرا مردم دروغی شیرین را بیشتر میپسندند!
مشکل بعدی سینمایی درگیر جنسیت هست!همیشه بحث جنسیت ها در ایران متاسفانه بحث داغی هست و درگیری جنسیتی رواج داره.مثال:اگر خانمی در سینمای ایران مشهور بشه میگن که بدکاره بوده(بلان....شون و معذرت از جمع)اگر مشهور نشه زود خط میخوره.خوب کدوم؟مشهور شدن و بدکاره شدن؟یا بیکار شدن و سرد شدن هنر؟
مشکل بعدی بیننده هست.از بس که فیلم هایی با موضوعات کسل کننده دیدن خوب کشیده میشن به فیلم های جذاب با موضوعات جذاب بدون سانسور و بدون درگیری دینی.خودم شخصا شاکی میشم وقتی پای فیلمی بشینم که سمت تاریخ میره مخصوصا تاریخ اسلام.ما اسطوره هایی داریم که دنیا ازش نام میبره اما تاالان فکر نکنم کسی یک فیلم درباره این ها ساخته باشه.مثال کوروش.داریوش.دوره های ساسانی هخامنشیان شیرینو فرهاد رستم و سهراب و و و و و و و و و و
ترجیحا فیلمی ساخته میشه که نه مربوط به ایران هست نه جذاب و حتی اون هم از روی حقیقت نمیسازن بلکه 90 کذب هست.
البته نظر شخصی بندست!
