امام سجاد ـ علیه السلام ـ در آن دوران اختناق، از سوی حاكمان اموی همواره تحت نظر بود و تمامی رفتار و آمد و شد حضرت را شدیداً تحت كنترل قرار میدادند و به تعریفی آن بزرگوار را خانه نشین كرده و در خانه ایشان را به روی شیعیان بسته بودند و نمیگذاشتند مردم به راحتی از معارف الهی امام ـ علیه السلام ـ استفاده نمایند.
در این هنگامه دردآلود، امام سجاد ـ علیه السلام ـ تنها سلاح برّنده و مؤثر خود در برابر سیل هجوم ظلم و تعدّی و انحراف حاكمان وقت را دعا و مناجات دانسته و رسالت الهی و نورانی خود را در قالب دعا متبلور ساخت. بیشك تأثیر دعا در آن شرائط زمانی حتی از جهاد با شمشیر و نبرد با سلاح گرم مؤثرتر بود.
این دعاها و مناجاتها به نام صحیفه سجادیه معروف است، و پس از قرآن و نهج البلاغه بزرگترین و غنیترین گنجینه حقایق و معارف الهی به شمار میرود، به طوری كه بزرگان شیعه آن را أخت القرآن، انجیل اهل بیت ـ ـ و زبور آل محمد ـ ـ نامیده اند.(1)
صحیفه سجادیه كامله، مجموعهای از 75 دعا و نیایش بوده است كه امام سجاد ـ علیه السلام ـ املا نموده و امام باقر ـ علیه السلام ـ و برادرش زید بن علی آن را در دو نسخه نوشته اند.
صحیفه سجادیه به منزله یك دائره المعارف علوم بشری است و آنچه انسان برای سعادت خود بدان نیاز دارد در آن یافت میشود كه اصول اعتقادات، احكام، فروعات دین و معارف توحیدی و عرفانی، اخلاقیات و مسائل اجتماعی و سیاسی از آن جملهاند.
اگر چه دعاهای موجود در صحیفه به صورت راز و نیاز و نیایش مطرح گردیده ولی در درون آنها شعلههای سوزان آتش گداخته از سیاست و تدبیر است، حكمتهایی كه اهل نظر را به فكر فروداشته و جرعههای عشق معنوی را در كام بینوایان نیازمند معنویت فرو برده و عشاق را به سوی وادی عشق سوزنده میكشاند.
امام ضمن دعا و راز و نیاز، عالیترین معارف بشری و پربارترین فضائل عالی انسانی را كه تنها نكته اتكای انقلابهای اصیل اسلامی است و به صورت یكی از عمیقترین آموزه های اجتماعی و اسلامی بیان میدارد و در اختیار طالبان و عاشقان آن معارف قرار میدهد. صحیفه سجادیه امام با 54 عنوان بزرگ و جاودان نیایش كه گستره آن دعاها از دوران طفولیت تا كهولت از بیماری تا دفع شرّ ستمگران جبّار ابعاد زندگی بشر را در تمام مراحل فردی و اجتماعی فرا میگیرد و دعای مكارم اخلاق و دعای پربار عرفه امام گنجینه بس نفیس و پرقیمت از معارف و آموزشهای اخلاقی، اجتماعی، سیاسی اسلام را تشكیل میدهد كه هنوز روانشناسان و كاوشگران روح بشری به آسانی نمیتوانند به لطافت و ظرافت و عمق آن دعاها پی ببرند.
امام سجاد ـ علیه السلام ـ توجه كامل دارد كه انقلابی بدون پشتوانه معنوی جز گروه باد و موج، جز مردم عاری از فضیلت و دانش و بینش اسلامی، را تربیت نمیكند به حدی كه آنان به خود اجازه میدهند تا امام معصوم و پیشوای راستین را به شهادت برسانند و خاندان او را به اسارت بكشند، هر چند كه او امام حسین ـ علیه السلام ـ نوه دختری رسول اسلام و نزدیكترین فرد به مقام شامخ رسالت و پایه گذار اسلام بوده باشد.
با توجه به احساس مسئولیت امام است كه ساعات پرقیمت امام مصروف تعلیم و تهذیب، و صرف آموزش و پرورش و ساختن زمینههای فكری و فرهنگی میگردد. هر چند در قالب دعا و در محتوا و شكل راز و نیاز بوده باشد، چون ضمن بررسی دعاها مشاهده میكنیم كه این ادعیه نمیتوانند دعای محض و تنها نیایش عادی طبق معیارهای معمولی عرف بوده باشند، بلكه در ضمن دعاها یك سلسله مسائل علمی و حساسترین مسائل حقوقی و روانی و تربیتی را بازگو میكند كه بیانگر محتوای غنی و معارف والای این كتاب ارزشمند است. فصاحت و بلاغت صحیفه و اشتمال آن بر علوم و معارف الهی قرینه مهم دیگری است كه انتساب آن به مقام امامت را تأیید میكند. مرحوم وحید بهبهانی در بیان مصادیق روایاتی كه قوت متن آن به انتساب به ائمه ـ ـ گواهی میدهد از صحیفه سجادیه نام برده است. (1) آیت الله بروجردی نیز همین دلیل را اقامه كرده و گفتهاند: و لا یخفی أنّ كون الصحیفه من الامام ـ علیه السلام ـ من البدیهیات وهی زبور آل محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ یشهد بذلك اسلوبها و نظمها و مضامینها التی یلوح منها آثار الاعجاز؛(2) مقبولیت عمومی صحیفه در نزد علماء شیعه و نقل ادعیه و انتساب مسلم آن به امام سجاد ـ علیه السلام ـ اعتماد به این كتاب را افزون میكند.(3)
.gif "علیهم السلام :S (31):")
ـ و زبور آل محمد ـ 