آیا تا به حال شنیده اید که در میان موجودات، حیوان نر تخم یا جنین فرزندش را نگهداری کند؟ آیا می دانستید که برخی حیوانات کیلومترها راه طی می کنند تا به زادگاه خود برگردند و در آنجا تولیدمثل کنند؟ با ما همراه باشید تا با یکی از عجیب ترین و البته سخت ترین انواع تولیدمثل در دنیا آشنا شوید.
پنگوئن امپراطور که بزرگترین و زیباترین نوع پنگوئن شناخته می شود، در اقیانوسهای اطراف قطب زندگی می کند. این حیوان، ویژگیهای جسمی خاص و ویژه های برای زندگی در شرایط سخت دارد. مثلا به خاطر تراکم بالای پرهایش، سرمای زیاد را تاب بیاورد یا اینکه سوخت و ساز بدنش را پایین بیاورد و حتی برخی اندامهای غیر ضروری اش را برای مدتی از کار بی اندازد!
با شروع شدن فصل سرما در قطب جنوب، زندگی از این مکان رخت می بندد. اما درست در همین زمان، سفر استثنایی پنگوئن های امپراطور به دل قطب آغاز می شود. آنها تقریبا 160 کیلومتر راه را تا رسیدن به زادگاهشان پشت سر می گذارند. اما ابتدا باید از میان جمعیت، جفتی پیدا کنند. از همین رو پنگوئنهای نر، شروع به خواندن نغمه های عاشقانه می کنند! اگر پنگوئن ماده جوابی داد، آنها مزدوج می شوند. در این زمان، لحظاتی در کنار هم، حالتی تندیس مانند به خود می گیرند و اینگونه به نظر می رسد که هیچ توجهی به همهمه ی اطراف ندارند!
پس از چند هفته، حیوان ماده تخم می گذارد. این کار، انرژی فراوانی از او می گیرد و مادر را به شدت گرسنه و خسته می کند و دیگر رمقی برای خوابیدن روی تخم برایشان باقی نمی گذارد. در نتیجه، تخم را از روی پاهای مادر، به روی پاهای پدر منتقل می کنند. اما این کار بسیار حساس است. زیرا دما در آن لحظه حدود منفی 20 درجه ی سانتی گراد است و یک لحظه درنگ، مساوی است با منجمد شدن تخم و مرگ جوجه ای که این همه برایش سختی کشیده اند!
بعد از این کار، ماده ها دوباره مسیر 160 کیلومتری را برای تهیه غذا به اقیانوس برمی گردند. حالا نوبت به سختی پدرهاست. سرما از راه می رسد. طوفانهای پی در پی، کولاکهای مرگبار با سرعت حدود 150 کیلومتر در ساعت، روزهای بی آب و غذا، زندگی را بسیار سخت می کند. این پرندگان، با چسبیدن به همدیگر و جابه جا شدن مداوم ولی بسیار آهسته و با احتیاط، گرمایی را بین خودشان تولید و از تخمهایشان که روی پاها و زیر شکمشان نگهداشته اند، محافظت می کنند. لحظه ای از همدیگر جدا شدن، مساوی است با از دست دادن این گرمای ارزشمند. پنگوئنهای اطراف اجتماع ضربات طوفانهای مهلک را تحمل و به این ترتیب از آنهایی که در وسط اجتماع هستند محافظت می کنند. آنها خیلی آرام جای خود را با هم عوض می کنند تا همه گرم بمانند.
این شرایط بیش از دو ماه ادامه دارد تا سردترین و تاریکترین زمستان جهان اندکی ملایم شود. در این مدت، پدر هیچ چیزی نمی خورد و تقریبا نیمی از وزن بدنش را از دست می دهد. اما وقتی جوجه ها از تخم بیرون می آیند، طاقت گرسنگی ندارند. این مسئله راه کار بسیار جالبی دارد. یک ماده شبیه به شیر که از لوله ی مری پدر تولید می شود، نوزاد را تا رسیدن مادر و آمدن غذا تغذیه می کند. در این دوره، جوجه باید باز هم بین پاهای پدر زندگی کند تا زنده بماند.
تا حدود 50 روز، مادر و پدر نوبتی به دریا می روند و برای جوجه، که حالا به میان جوجه های دیگر رفته و با آنها خود را گرم می کند، غذا می آورند و بعد از آن، تهیه ی غذا به عهده ی خودش خواهد بود.