*دوزیستان ایران*

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ سبز

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی

نام فارسی : وزغ سبز

نام علمی: Bufo Virdis Laurent
نام انگلیسی: Changeable Toad or Green Toad

www.irandeserts.com_file_cms_files_11.gif
محل پیدایش تیپ : وین ، اتریش
صفات شخصیتی : دارای لکه های سبز رنگ که در ماده ها مشخص تر . عنبیه زرد رنگ ، پرده صماخ مشخص ، طول غده پاروتوئید از عرض آن بیشتر ، دارای اندام تشدید صدای داخلی در زیر پوست گلو ، برآمدگی های مفصلی تک ( به ندرت دو تا ) ، انتهای چهارمین (خارجی ترین ) انگشت اندامهای جلوئی به طور کامل یا ناقص به اولین انگشت ( از نوک ) می رسد ، لبه داخلی پنجه پا دارای چین پوستی طولی . پشت بدن خاکستری روشن تا زیتونی یا سبز مایل به خاکستری همراه با لکه های سیاه یا فاقد آنها . نرها در دوره تولید مثل دارای اجسام پینه ای سیاه در دو یا سه انگشت اول اندامهای جلوئی . اندازه : در حدود 90 میلی متر ، گاهی اوقات در مناطق جنوبی بزرگتر ، (140 میلی متر ) انتشار جغرافیائی : شرق اروپا از رینه و رودخانه شمال آفریقا ، جنوب غربی و مرکز آسیا ، از مدیترانه تا تبت و مغولستان ، از زیر سطح دریا در نزدیکی بحرالمیت تا 15000 پایی در هیمالایا . پراکندگی در ایران : وزغ سبز تقریبا" در تمام استانهای ایران وجود دارد . این وزغ یکی از معمولی ترین وزغهای ایران است . ودارای پراکندگی وسیعی می باشد ، لاروها لاروهای وزغ سبز خیلی کوچک و کاملا" سیاه هستند . قسمت شکمی آنها اندکی کم رنگتر است ، شکافهای آبششی در طرف چپ و به طور خلفی قرار دارند . منفذ مخرجی به طور متقارن در پایه دم واقع می شود . کناره های لب فوقانی و تحتانی دندانه دندانه می باشند ، تنها یک ردیف از دندانهای لبی در هر سری وجود دارند . در آرواره فوقانی دوسری و در آرواره تحتانی سه سری از این دندانها وجود دارد. سری دوم دندانهای فوق لبی کما بیش فاصله دار است . عرض دهان بافاصله بین چشمها ( که آن نیز به نوبه خود یک و نیم برابر پهن تر از فاصله بین سوراخهای بینی است مساوی میب باشد ) لاروها تا 44 میلی متر رشد می کنند . فعالیتهای زیستی وزغ سبز وزغ سبز در جنگلها ، باغهاا ، مزارع و چمن زارها بسر می برد و در ریگزار و باتلاقهایی که دارای آب زبادی میباشند یافت نمی شود . بطور کلی دارای انتشار وسیعی است . این وزغ به تعداد زیاد در اکثر شهر ها و روستاهای ایران وجود دارد . حتی به خانه های مسکونی نیز وارد می شود . معمولا" در طول روز در جاهای مخفی و تاریک بدون حرکت باقی مانده ، فقط شبها برای شکار بیرون می آید . مخفی گاه های آنها در طول روز سنگها ، زیر هیزمها ، دیواره داخلی چاله ها ، مابین سنگهای دیوارها ، زیر کنده درختان افتاده و نقاطی از این قبیل می باشد . این وزغ به طور کلی کمتر از وزغ معمولی از نور دوری می کند و بهمین دلیلی گاهی اوقات حتی به هنگام روز در مکانهای باز نیز دیده می شود . وزغ سبز جوان ممکن است در پائیز در حال جهیدن وپرش مشاهده گردد . حتی در طول روز در خیابانها دیده می شود . در استپ ها که محل زندگی جوندگان می باشند، این وزغها را میتوان در سوراخهای جوندگان دید که در صورت ریختن آب بدرون این سوراخها گاهی بجای خروج یک جونده تعدادی وزغ سبز بیرون می ایند . در بهار این وزغها ، نظیر تمام قورباغه ها و وزغها مدتی در آب ( دریاچه ها ، استخر ها ، کانالها و باتلاقها ) زندگی می کنند و به آسانی متوجه می شویم که فقط جانوران بالغ در آب دیده می شوند . در حالیکه جوانها که تخم نمی گذارند در خشکی باقی می مانند . ولی واقعیت عجیب این است که هر جانور بالغی تخم نمی گذارد ، و ممکن است وزغ سبز خیلی بزرگی را در طول بهار در خشکی ، در مسافت زیادی دور از آب ببینیم . وزغ سبز نسبت به وزغ معمولی باسرعت بیشتری حرکت می کند ، اما هرگز پرشهای بزرگ ندارد . این وزغ شبها که برای شکار به بیرونن ازپناهگاه می آید هر چند لحظه یکی دو سه بار جست زده و دوباره می ایستد و این عمل را تکرار می کند . وزغ سبز از حشرات مختلف ( عمدتا" از سوسک ها و مورچه هاا ) ، لاروها و عنکبوتها ، جورپایان خشکی و دیگر جانوران شبیه به آنها تغذیهه می کند . بعلاوهه این وزغ اغلب قطعات سبز گیاهی را می بلعد ، نیکولسکی یک بار وزغ سبزی را در لانه خالی دیده است که روز قبل چندین تخم در آن وجود داشته و به نظر می رسد که به احتمال خوردن توت فرنگی و دیگر میوه های شبیه به آن دیده است . تخم ریزی وزغ سبز در فروردین و اردیبهشت ماه صورت میگیرد و گاهی اوقات تا مرداد ماه نیز به طول می انجامد . جانور نر اندامهای جلوئی خود را در قسمت عقبی اندامهای جلوئی ماده قرار داده و بدین ترتیب محکم از پشت او را می گیرد ، آنچنان محکم که پاهای چپ و راست جنس نر در قسمت شکمی ماده به هم می رسد و تقریبا" جدا شدن پاها غیر ممکن می گردد . تخمها به صورت دو نوار باریک چسبناک و لزج خارج می شوند که معمولا" در اطراف گیاهان آبی می چسبند . یک وزغ سبز ماده در حدود ده تا دوازده هزار تخم می گذارد . قطر زرده 1 تا 5/1 میلی متر می باشد . نوارهای تخمها در حدود 3 تا 4 متر طول دارند . رشد و تکامل لاروها بسیار سریع است به طوری که بزودی در اوایل خرداد می توان وزغهای جوانی را که بخوبی رشد کرده و کمی بزرگتر از یک سانتیمتر هستند مشاهده کرد . دگر دیسی بعد از 60 تا 90 روز اتفاق می افتد . پس از دگردیسی طول نمونه به 15 تا 17 میلی متر می رسد . بلوغ جنسی در چهارمین سال صورت می گیرد . وزغ سبز در بهار برای تخمگذاری احتیاج به آب دارد . بنابراین می توان در طول این مدت در استخرها ، سوراخهای مختلف ، در دره های تنگ که دارای آ ب هستند ، و نزدیک ساحل دریاچه ها و باتلاقها آنها را مشاهده نمود . این وزغ آبهایی را ترجیح می دهد که می توانددر آن شکم خود را با کف آب (زمین ) تقریبا" تماس داده ، سر خود را به منظور ایجاد صدای آهسته و تدریجیی خارج از آب نگه دارد . در نیمه ی اول خرداد یا در شروع تیر ماه ، لارو ها دم خود را از دست می دهند. وزغ های کوچک آب را ترک کرده به تعداد زیاد نزدیک استخر های محل زیست خود می شوند . در این موقع جانوران بالغ آب را ترک می کنند و به ندرت به آب باز می گردند. گاهی اوقات وزغ های سبز را در برکه های خشک شده که چندین کیلومتر با نزدیک ترین استخر فاصله دارند می توان مشاهده نمود. این وزغ ها در سوراخ های زیر زمینی نیز به طور اتفاقی دیده شده اند . این احتمال هم وجود دارد که در بعضی از موارد شکار خود را در محل زیست خود پیدا می کنند . در این سوراخ ها قادر به یافتن حشرات مختلفی خواهند بود که همانند وزغ ها خود را در برابر نور خورشید محافظت می کنند . و یا هم چون aphodius onthopagus از مدفوع جوندگان زیر زمینی تغذیه می کنند . در صورتی که غذا فراهم باشد در تاریکی و سرمای سوراخ ها نیز ، وزغ ها می توانند شکار کنند . یکی از جالب ترین مطالب در مورد وزغ سبز این است که این وزغ ها بین دو استخر در روسیه پیدا شده اند. این دو استخر به وسیله ی دو کانال زیر زمینی طبیعی به هم وصل شده و حتی در تیر ماه نیز تعدادی سوراخ آبی دارد . کناره های این سوراخ ها ، به علاوه ی تمام نقاط بر آمده و برجسته ی آن ،در 21 تیر ماه سال 1890 با لایه های سفید ضخیمی که دارای نمک بودند پوشیده شده بود . علاوه بر این گیاهان تیپ نمکی ( هالوفیت ) نیز در آن جا وجود داشتند . با وجود شور مزه بودن آب این سوراخ ها این نواحی پر از لارو های قورباغهخ و وزغ های بودند. در کناره های این سوراخ ها ، هزاران وزغ جوان به چشم می خورند که بدون شک در این سوراخ ها رشد کرده اند . صدای وزغ سبز ، طولانی و یک نواخت یا بدون زیر و بم به صورت ایرررر ایرررر است . این وزغ نه تنها در بهار ( موقعی که در آب است ) با صوت فوق آواز می خواند بلکه در تابستان و خشکی نیز گاهی تولید صدا می کنند . بعد از یک یا دو صدای کوتاه وزغ شروع به آواز موزون و خوش صدا می کند . صدای بهاره ی این وزغ در فروردین ماه شروع می گردد . در ترکمن صحرا صدای آن در اواخر زمستان شنیده می شود . وزغ سبز مثل وزغ معمولی در خاک زمستان خوابی می کند . نیکولسکی در سال 1918 اظهار داشته است که که وزغ سبز به تعداد زیادی در سوراخ های عمیق زیر ساختمان ها و در زیر زمین ها زمستان خوابی می کنند . ملاحظات کلی در مورد وزغ سبز در ایران وزغ سبز معمولی ترین ، مشخص ترین و پراکنده ترین وزغ در ایران است . ماده ها روشن ، قهوه ای کم رنگ ، یا سبز – زیتونی با لکه های سبز رنگی بزرگ و مشخص هستند ، این لکه ها در نر ها آنچنان مشخص نیستند و در نتیجه نر ها به رنگ بکنواخت تری دیده می شوند . تحمل اکولوژیکی زیاد این وزغ ، آن را قادر می سازد که در بیشتر استان های ایران که در آنها بارندگی سالانه وجود دارد سال های زیادی به تولید مثل بپردازد . اندرسون وزغ های سبز را که بیشتر از جنوب غربی ایران جمع آوری کرده ، به صورت زیر ثوصیف نموده است : در این گونه فاصله بین چشم ها هم عرض عرض تر از پلک فوقانی است ، زگیل های زیادی در پشت بدن وجود دارد . زگیل های بزرگ تر به وسیله ی یک بر آمدگی مشخص پوشیده می شوند . که نوک آن ها تیره و سخت است . این برامدگی به وسیله ی بر امدگی های مشابه کوچکتر احاطه می شود . بر امدگی های جنس ماده در فصل غیر تولید مثلی کوچک شده ، سختی خود را از دست می دهند. بحث در مورد زیر گونه ها از زمانی که لورنتی ( در سال 1768 ) برای اولین بارbufo virdis نام گذاری کرده ، اسامی مختلف در مورد جنس ، گونه ، زیر گونه و واریته های وزغ سبز توسط محققین مختلف عنوان شده است . نگاهی به تاریخ چه ی نام گذاری این گونه گویای این مطلب است. نیکولسکی از بزرگ ترین خزنده شناسان اوایل قرن بیستم روسیه در سال 1918 در مورد وزغ چنین نقل کرده است . علی رغم گسترش و پراکندگی زیادش ، هیچ واریته ای از وزغ سبز وجود ندارد . درست است که بیشتر جانورشناسان سعی نموده وجود چنین واریته هایی راثابت نمایند ، اما در نمونه های گرفته شده فقط از نظر رنگ تفاوتهایی مشاهده می شوند . رنگ این وزغ انچنان متغیر است که حتی یک محقق بسختی می تواند دونمونه همرنگ پیدا کند . ولی از نظر نیکولسکی مورد قبول خزنده شناسان امروزی نیست . بخصوص محققانی که سالهای زیادی وزغهای سبز مناطق مختلف را مورد مطالعه قرار داده ، بناچار به توصیف زیر گونه هایی از وزغ سبز پرداخته و برای تائید این زیر گونه ها از کارهای آماری و بیومتری کمک گرفته اند . بنابراین هر جا که توصیف وزغ سبز را می بینیم باید متوجه باشیم که نمونه توصیف شده متعلق به کجاست . طبق مطالعات آماری صورت گرفته در بیشتر مواردحدود زیر گونه ها مشخص است و در بعضی موارد نیز این حدود بهم خورده ، نتایج بیومتری دوزیر گونه از وزغ سبز مشابهند . به همین جهت مطالعات ریخت شناسی ( مورفولوژیکی ) ، سرم شناختی ( سرولوژیکی ) ، رفتاری و استخوانی زیادی جهت تشخیص زیر گونه های وزغ سبز صورت گرفته که در مواردزیادی موفقیت آمیز بوده و در مواردی نیز همواره سوال بجا مانده است . بخصوص در موردآن سری از مطالعات که در بردار نده نمونه هایی بسیار مربوط به مناطق وسیعی ازکره زمین هستند و نمونه های زمان حال و نمونه های قدیمی را که از حدود 100 الی 200 سال پیش نگهداری می شوند مورد مطالعه قرار داده اند ، نتایج جالبی به دست امده ، سوالات جدید را نیز پیش رو نهاده است ، ادامه مطالعات گسترده احتمالا" باعث ایجاد یک تئوری در مورد کمپلکس وزغ روشن خواهد نمود .
65f2f9ce-456f-4350-a829-107795ead3f7.jpg
 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ سبز تورانی

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی


نام فارسی : وزغ سبز تورانی

نام علمی: Bufo Virdis Turanensis
نام انگلیسی: Green Tooranian Toad

www.irandeserts.com_file_cms_files_15.gif
محل پیدایش : شهر دوشنبه تاجیکستان
توصیف مختصر : اندازه غده پاروتوئید در حدود 28%طول کلی بدن است . نسبت عرض پلک فوقانی به فاصله بین چشمها از 96/0 تا 25/1 متغییر است . اغلب نمونه های نر این زیر گونه اساسا" دارای رنگ یکنواختی می باشند . اندازه به میلی متر : نرها 62 تا 79 ماده ها 67 تا 97 انتشار جغرافیایی : قسمتهای شرقی و جنوبی دریای خزر . پراکندگی شناخته شده در ایران : شمال غربی فلات مرکزی ( تهران مازندران ) رشته کوههای شمال شرقی و زمینهای پست ماورای خزر ( مازندران و خراسان ) تا بحال از مازندران (گنبد کاووس و آزادشهر و شمال گرگان ) استان تهران ( ری و محمودیه) قسمتهای از خراسان جمع آوری شده است .
 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ سبز خراسانی

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی

نام فارسی : وزغ سبز خراسانی

نام علمی: Bufo Latastii Oblongus
نام انگلیسی: Green Khorasanian Toad

www.irandeserts.com_file_cms_files_23.gif
محل پیدایش تیپ : کوه سمن شاهی در بیرجند خراسان ، ایران
توصیف مختصر : این گونه و زیرگونه دارای برامدگی روبه پائین غده پاروتوئید در قسمت خلفی پرده صماخ است همچنین پرده صماخ آن کوچک می باشد . نسبت ساق به طول پوزه تا مخرج در دو نمونه 41/0 تا 43/0 است .زیر گونه فوق قبلا" بعنوان زیر گونه ای محسوب می شد ولی امروزه بصورت زیر گونه ای از bufo latastiiمورد قبول واقع شده است . اندازه به میلی متر : نرها 45-71 ماده ها 52-76 انتشار جغرافیائی : ایران ، افعانستان ، پاکستان ، قسمتهای جنوبی روسیه ، غرب چین پراکندگی در ایران : گونه فوق در مناطق کوهستانی جانشین وزغ سبز در خراسان و سیستان بلوچستان می شوند . خراسان (تربت حیدریه ، ازبک کوه ، اطراف طبس ، اطراف بیرجند ) سیستان و بلوچستان ( زابل و هدیان )

 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ سبز عربی

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی


نام فارسی : وزغ سبز عربی

نام علمی: Bufo Virdis Arabicus
نام انگلیسی: Green Arabian Toad

13.gif
محل پیدایش تیپ : شبه جزیره سینایی
توصیف مختصر : اندازه این زیر گونه بزرگ است و دارای خالهای بزرگ و به هم چسبیده می باشد . برآمدگیهای سومین بند چهارمین انگشت اندام عقبی در 10 تا 30 درصد موارد دوتایی است ، دو شکلی جنسی در لکه های پشتی وجود ندارد ، خط روشن در ناحیه پشتی نیز اغلب مشاهده نمی شود . لکه های سبز تیره به تعداد زیاد به اندازه ای کوچکتر از اندازه چشم و به طور مجزا در ناحیه پشت قرار گرفته اند نسبت عرض پلک فوقانی به فاصله بین چشمها98/0 تا 5/1 است . اندازه به میلی متر : نرها 57 تا 78 ماده ها 59 تا 85 انتشار جغرافیاتی : از غرب و جنوب غربی ایران تا شبه جزیره سینا . شمال آفریقا پراکندگی شناخته شده در ایران : این زیرگونه از استانهای اذربایجان غربی (مهاباد ، حوالی میاندواب ) کرمانشاه ( قصر شیرین ) لرستان (پل دختر ، دورود ، شهبازان ) فارس تخت جمشید مهکوه و شیراز ) خوزستان (اهواز )بوشهر جمع آوری شده است .
218b012e-12ee-4ec2-bf50-743db1c57e7a.jpg


 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ سبز معمولی

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی


نام فارسی : وزغ سبز معمولی

نام علمی: Bufo Virdis Virdis
نام انگلیسی: Changeable Toad or Green Toad

www.irandeserts.com_file_cms_files_12_281_29.gif
محل پیدایش : وین ، اتریش .
توصیف مختصر : دارای کمی پرده مابین انگشتان اندامهای عقبی ، همچنین قسمتهای سبز رنگ در پشت بدن . توبرکول های مفصلی تک ، بدن خپل و سری نسبتا" باریکتر از سر وزغ معمولی ، پرده صماخ کاملا" بزرگ و در بیشتر مواردقابل رویت . پشت بدن دارای تعداد زیادی زگیل ، غده پاروتوئید پهن و بهشکل گلابی یا کلیه مانند ، نر دارای یک کیسه صدای خیلی بزرگ وزگیل های متمایل به سیاه در پشت بدن وبالشتک هایی در سه انگشت اول . نسبت عرض پلک فوقانی به فاصله بین چشمها از 101/1 تا 65/1 فرق می کند . نسبت فاصله بین لبه خلفی سوراخ بینی و گوشه های قدامی چشم به فاصله بین سوراخهای بینی از 96/0 تا 2/1 متغییر است . اندازه به میلی متر : نرها 55 تا 75 ماده ها 59 تا 82 . این وزغ در جای خاصی زندگی نمیکند ولی از نواحی جنگلی دوری می نماید و روزی یک بار از پناهگاهش خارج می شود . انتشار جغرافیایی : در بخشهای کوچکی از غرب رینه یافت می شود . از طرف دیگر ازجنوب سوئد تا شمال آفریقا و به طرف شرق تا مغولستان و تبت وجود دارد که در آنجا زیر گونه های مختلفی وجود دارند . این وزغ در آسیای مرکزی در ارتفاع 4000 متری یافت می شود . پراکندگی شناخته شده در ایران : این زیر گونه از استانهای آذربایجان غربی ( ماکو ، ارومیه ، جنوب شرقی دیزه ، گل تپه واطراف میاندواب ) ، آذربایجان شرقی ( جنوب اهر ، جنوب جلفا ، بستان آباد و تبریز) و گیلان ( آستارا) جمع آوری شده است . این زیرگونه در ایران از زیر سطح دریا تا ارتفاع 4572 متری زندگی می کند .
dc789448-a3ed-4145-80ed-6a1d8ffa85f7.jpg
 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ سبز کرمانی

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی


نام فارسی : وزغ سبز کرمانی

نام علمی: Bufo Verdis Kermanensis
نام انگلیسی: Green Kermanian Toad

www.irandeserts.com_file_cms_files_14.gif
محل پیدایش تیپ : شهرستان کرمان ، استان کرمان، ایران
توصیف مختصر : پوزه نوک تیزتر از زیر گونه تیپ به طوری که فاصله بین لبه خلفی سوراخ بینی و گوشه قدامی چشم به فاصله بین سوراخهای بینی از 21/1 تا 55/1 متغییر است ولی در زیر گونه تیپ فقط 96/0 تا 2/1 می باشد همچنین پشت بدن نرها رنگ پریده و یک دست خاکستری است در ماده ها دارای خالهای مایل به سبز مشخص است . یکی از مشخصات این زیر گونه فاصله نسبتا" باریک بین چشمهاست که مشخصه اصلی ان از زیر گونه B.V.Arabicus می باشد . نسبت عرض پلک فوقانی به فاصله بین چشمها 51/1 تا 2 ولی در زیر گونه 98/1 تا 50/1 مرتبه است . برجستگی پشت پرده صماخ هرگز به کناره پائین پرده صماخ نمی رسد . نسبت طول پاروتوئید به طول پلک فوقانی 73/1 تا 14/2 است .پ اندازه به میلی متر : نمونه تیپ 69 ، نرها 58 تا 78 ماده ها 61 تا65 انتشار جغرافیایی : این زیر گونه فقط از ایران گزارش شده است . پراکندگی شناخته شده درایران : استان کرمان ( کرمان جیرفت سیرجان بم )هرمزگان (بندرعباس )
www.irandeserts.com_file_imageSection_F1_501723fd_cb92_426c_86b9_71d3f98ea9bf.jpg


 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ لرستانی

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی

نام فارسی : وزغ لرستانی

نام علمی: Bufo Luristanicus
نام انگلیسی: Lorestanian Toad

www.irandeserts.com_file_cms_files_21.gif
محل پیدایش تیپ : شهبازان (استان لرستان ) ارتفاع 540 متری ایران
توصیف مختصر : فاصله بین چشمها کوچکتر از عرض پلک فوقانی پرده صماخ از بیرون قابل رویت و اندازه آن نصف قطر افقی چشم . پشت خاکستری . یکرنگ یا دارای نقطه یا لکه های حلقوی کوچک متمایل به سبز . اشمیت درسال 1952 که اولین بار این گونه را توصیف کرده صفات تشخیصی ان را بصورت زیر ذکر می کند. فاقد برجستگیهای جمجمه ای پوست پشت بدن دارای برامدگی پرده صماخ مشخص غدد پاروتوئید پهن و عریض طول و عرض ان برابر لکه ها فقط در اعضای حرکتی . اندازه به میلی متر : نمونه تیپ 52 انتشار جغرافیایی : بومی ایران پراکندگی شناخته شده در ایران : این گونه از چند منطقه که همگی در سرزمین های تپه ای غرب رشته کوههای زاگرس در استانهای خوزستان (مسجد سلیمان – ایذه) لرستان (شهبازان ) می باشند جمع آوری شده است . از ارتفاع 750تا 1200 متری .
bd726033-6092-4cdf-bfef-ab85ab0cafa6.jpg
 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ مرمری

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی


نام فارسی : وزغ مرمری

نام علمی: Bufo Stomaticus
نام انگلیسی: Indo Gangetic Toad

www.irandeserts.com_file_cms_files_16.gif
محل پیدایش : شرق هندوستان احتمالا" اسام
توصیف : طول غده پاروتوئید 2 تا 5/2 برابر طول پلک فوقانی ، رنگ پشت بدن اغلب سیاه یا قهوه ای مرمری ، سطح شکمی سفید چرک . سر تخت ، فاقد لبه استخوانی سوراخ بینی نزدیکتر به نوک پوزه تا به چشم پوزه به حالت منفرج و باز طول ان به بزرگی چشم ناحیه گونه ای مورب و محدب فضای بین چشمها کمی محدب و اندازه ان به اندازه پلک فوقانی پرده صماخ مشخص و بصورت یک بیضی عمودی قطر طولی ان تقریبا" مساوی با دو سوم اندازه چشم و انگشتان اندامهای جلویی ازاد فاقد پرده اولین انگشت بزرگتر از دومی دارای یک برامدگی کوچک داخلی و یک برامدگی بزرگتر خارجی . انگشتان اندامهای عقبی در حدود سه چهارم پرده دار پرده به نوک تمام انگشتان می رسد ما دو بند اخری چهارمین انگشت ازاد . برامدگی های (توبرکول های ) زیر مفصلی کوچک دارای دو برآمدگی کوچک در کف پا مفصل ساق – مچ پا تا پرده صماخ یا نیمه پاروتوئید می رسد ، وقتی پاهای عقبی را خم می کنیم تا ساقها در یک زاویه راست نسبت به محور طولی بدن قرار گیرند پاشنه ها روی هم می افتند . پوست روی بدن با برامدگیهای پهن و زگیل های پینه بسته پوشیده شده پلک ضخیم و دارای برامدگیهای پشتی و لبه غده ای .سطوح تحتانی دانه دار طول غدد پاروتوئید در حدود 3 برابر عرض ان . رنگ پشت مایل به زرد – سبز تا سبز زیتونی همراه با لکه های تیره تر نوک انگشتان قهوه ای تیر . سطح زیرین سفید همراه با یک علامت متمایل به سیاه که از وسط گلوروی سینه و روی شکم امتداد پیدا کرده و گاهی اوقات منقطع شده است . نرها دارای یک کیسه صدای زیر گلویی تیره که به وسیله یک شکاف در طرف چپ به داخل دهان باز می شود . زوائد تولید مثلی ، برامدگی های متمایل به سیاه پوست در سطح فوقانی در انگشت داخلی دستها قرار دارند . اندازه از نوک پوزه تا مخرج 63 میلی متر . لاروها : لاروها بسیار کوچک هستند و وقتی خوب رشد کنند به 20 میلی متر نمی رسد . سر و بدن لارو به طور متوسط پهن و به شکل بیضی نسبتا" باریک با پوزه گرد سوراخ بینی بزرگ از نو ک پوزه و چشم به یک فاصله منفذ تنفسی به فاصله نسبتا" زیادی در قسمت عقب چشم فرمول دندانی دو سوم فقط ردیف تحتنی لب فوقانی منقطع شده سه ردیف موجود در لب تحتانی کم و بیش به یک اندازه برامدگی ها (پاپیلاها) فقط در طرفین لبها . دم کمتر از دو بربر بزرگی سر و بدن کمی نوک تیز و حالت بپلب گرد هر دو تاج یا باله بخوبی رشد کرده تاج یا باله فوقانی تا روی بدن امتداد می یابد . سطح پشتی سر وبدن تیره به طور متراکم با نقاط سیاه وسفید نقره ای پوشیده شده نقشهای قسمت ماهیچه ای دم با خالهای تیره سطح فوقانی تیره تر از سطح شکمی . باله ها یا تاجها بی رنگ اما دارای تعداد کمی نقاط سیاه و سفید پراکنده سطح شکمی دارای نقاط نقره ای کوچک . انتشار جغرافیایی : هند و اسام شرق و جنوب شرقی ایران بلوچستان در غرب و شرق هیمالایا تا 6000 پایی وجود دارد مناطق پراکند های در افغانستان غرب پاکستان دارای لکه گیجگاهی در هر طرف
: این گونه تاکنون از استانهای سیستان و بلوچستان نیک شهر – زابل و خراسان بیرجند و بجنور از ارتفاعات 200-853-1828 متری جمع اوری شده است.
www.irandeserts.com_file_imageSection_F1_aa86b9af_fa84_4324_a80a_925d5dc5dbe8.jpg



 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ معمولی

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی

نام فارسی : وزغ معمولی

نام علمی: Bufo Bufo
نام انگلیسی: Common Toad

4%284%29.gif
محل پیدایش : سوئد
توصیف محتصر: توبرکول های مفصلی چهارمین انگشت دوتا . پرده صماخ کوچک گاهی اوقات در زیر گوشت مخفی . فاقد چین طولی در روی پنجه پا پشت بدن خاکستری –قهوه ای چرک و زرد – قهوه ای تا سبز – زیتونی و سبز همراه با نقاط تیره نا مشخص یا یکرنگ اغلب دارای نوار تیره معمولا" قهوه ای در لبه خارجی غده پاروتوئید شکم سفید چرک یا اغلب مایل به زرد همراه با تعداد کم و بیش نقاط تیره . فاقد اندام تشدید صدا . نرها در زمان تولید مثل دارای اجسام پینه ای سیاه در روی سه انگشت پاهای جلو . اندازه به میلی متر : حداکثر اندازه 125 بندرت 200 لاروها : شکاف آبششی در طف چپ و به طرف عقب بدن قرار دارد . منفذ مخرج به طور قرینه در پایه دم قرار گرفته است هر سری از دندانهای لبی تنها در یک ردیف قرار دارند . دو دریف دندان در لب بالابی و سه ردیف در لب پایینی وجود دارند . دومین ردیف دندانهای فوق لبی به وسیله فاصله کوچکی در وسط از هم جدا شده است . هم لب فوقانی و هم لب تحتانی دارای لبه های دندانه دار می باشند . نوک دم گرد است . عرض دهان بافاصله بین چشمی برابراست رنگ پشت لاروها کاملا" سیاه و شکم انها خاکستری می باشد . اندازه کلی بدن لاروها به 32 میلی متر نیز می رسد. فعالیت زیستی : این وزغ در جنگل ها باغها و مرغزارها یافت می شود . ولی عمدتا" در جاهای تاریک و مرطوب مثل زیر زمین ها طویله ها غارها و زیر سنگها کنده درختان ریشه های بزرگ زندگی کرده و در طول روز در چنین جاهایی مخفی میشود . این وزغ مکانهای فوق را در تاریکی ترک می کند . صبح زود به مکانهای خود بر میگردد . مثل سایر دوزستان افراد جوان کمتر از افراد بالغ از نور گریزانند . در کوهستانها تا 2134 متری در اروپا و 3048 متری در آسیا یافت می شوند . از انواع مختلف حشرات کوچک عمدتا" سوسکها مورچه ها زنبورها و همچنین عنکبوتها و هزارپایان کرمهای خاکی حلزونها وسایر جانوران مشابه اینها تغذیه می نماید .تکه های فاسد شده سبزی نیز در معده وزغ معمولی یافت شده است ولی چنین به نظر میرسد که این ذرات ناخواسته همراه با مواد غذایی بلعیده می شوند .یک باور عامیانه وجود داردکه وزغهای معمولی بزرگ گاهی اوقات شیر گاوها را مکیده و بدین ترتیب باعث بیماریهای پستان می شوند بهمین خاطر گاهی اوقات به انها مکنده های گاو گفته شده است درست است که وزغ معمولی خیلی درطویله دیده می شود اما این فقط بدین دلیل است که چنین جاهایی دارای حشرات زیادی هستند . وزغ معمولی نیزو یا قوه حیاتی فوق العاده ای دارد . در وضعیت های استثنایی قادر است دوره های بسیارطولانی گرسنگی را تحمل نماید که درطول این دوره به حالت خواب مرگ نما یا غیر زنده باقی می ماند . مواردی گزارش شده که این وزغها درسوراخهای صخره ها یادر سوراخ تنه درختان یافت شده اند که ظاهرا" درانجا بمدت چندین سال محصور بوده اند . اکادمیستی به نام Brandt می گوید که وزغ معمولی به طور طبیعی حدود36 سال عمر می کند اگر چه این وزغها اندام تولید صدا ندارند لیکن صدای خشن تقریبا" ممتدی از خود خارج می نمایند . درصورتیکه در اب تا اندازه ای صدای انها شبیه عوعو یک سگ است حرکات این وزغ مخصوصا" بر روی زمین اهسته و بدترکیب است . وزغ معمولی باپرشهای بزرگ حرکت نمی کند . بلکه یا با جست هایی بسیار کوچک و یا با نوعی از حرکت خزیدن جابجا می شود . تخم ریزی در اوایل فروردین و در قسمتهای شمالی در اردیبهشت تا اوایل خرداد صورت می گیرد جانور نر که همیشه خیلی کوچکتر ازماده است به پشت ماده پریده و با پاهای جلویی خود از قاعده پاهای جلویی ماده محکم اورا بغل می کند . در این موقع ممکن است صدای جیغ شدیدی از این گونه شنیده شود یک ماده در حدود1200 تا 6840 تخم می گذارد . قطر زده 5/1 تا2 میلی متر است . تخمها بصورت دونوار طویل چسبناک خارج می شوند . نوارهای تخم که معمولا" به طول 3 تا 5 متر بندرت تا 10 مترمی رسند به گیاهان آبی می چسبند . لاروها تا اندازه 32 میلی متر طول دارند و رشد و نموشان نسبتا" سریع است . دگر دیسی در روز77 تا 91 صورت میگیرد . وزغهایی که کاملا" دگردیسی پیدا کردهاند در خرداد یا اوایل تیر ماه آب راترک می کنند . بلوغ جنسی در چهارمین سال صورت می گیرد و زمستان خوابی در خاک انجام میشود .
7c5415c4-a40b-4cca-9897-4d7872992c59.jpg
 

ناجی دلها

معاون مدیریت
پرسنل مدیریت
"معاونت مدیران"
پاسخ : *دوزیستان ایران*

وزغ معمولی قفقازی

دکتر محمد بلوچ، حاجی قلی کمی


نام فارسی :وزغ معمولی قفقازی

نام علمی: Bufo Verrucosissimus
نام انگلیسی: Caucasian Common Toad

www.irandeserts.com_file_cms_files_4_285_29.gif
محل پیدایش تیپ : قفقاز
توصیف مختصر: این زیر گونه اندازه بزرگی دارد (125 میلی متر ) در حالی که زیر گونه تیپیک کوچکتر است ( 80 میلی متر ) . برآمدگی های (توبرکول های ) نیز نسبت به زیر گونه کمتر رشد کرده ، نوار تیره غده پاروتوئید معمولا" به طرف بدن امتداد ندارد . انتشار جغرافیایی : قفقاز ، شمال ایران پراکندگی شناخته شده در ایران : این زیر گونه تاکنون از مازندران (جنوب شهرساری – رامسر ) وگیلان از ارتفاع حدود 250 متری جمع آوری شده است . ملاحظات : رامسر اولین محل پیدایش تائید شده در ایران می باشد . نیکولکسی این گونه را از تالش ذکر کرده است . درباره زیستگاه این گونه اطلاعات کمی در دست است زیرا تعداد کمی از آنها جمع آوری شده اند . تمام نمونه ها در مراتع و چراگاههای سال دریای خزر که دارای بوته هایی می باشد جمع آوری گردیده اند . هنوز با قاطعیت نمی توان گفت که نمونه های ایرانی به چه زیر گونه ای تعلق دارند ، اما این احتمال وجود دارد که از زیر گونهBufo Verrucosissimus که در قفقاز یافت می شوند باشند ، این گونه و زیر گونه بر خلاف نام بومی آن در ایران معمولی نیست .
www.irandeserts.com_file_imageSection_F1_937771e3_b728_43d7_a8d2_ee3f1b6f7dad.jpg
 
بالا