منظور از غيبت امام زمان(عج) اين نيست كه حضرت جايي مخفي شده باشند، بلكه بايد متوجّه بود كه حضرت غايب شدهاند، نه مخفي. بايد در مورد اين دو مفهوم تأمل كنيم و مفهوم غايب را بفهميم. متأسفانه بعضي ها مقام غيب امام(عج) را با مخفي كردن يكي گرفتهاند و در معرفت نسبت به امام به اشتباهاتي گرفتار شدهاند.
درك اين مقام به آساني ميسّر نيست، همانطور كه خود ائمه ميفرمايند: «اَمْرُنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَب»[1] ؛ يعني امر ما بسيار مشكل و رامناشدني است. و در جايي ديگر ميفرمايند: «امر ما سرّ در سرّ است» يعني امر ما سرّي است پنهان در سرّ ؛ پس بايد با كمي تلاش آماده درك اين مقام شد و بدون تلاشِ فكري و قلبي حقيقت موضوع به دست ما نميآيد.
مخفي شدن؛ يعني كسي اينجا هست و در عرض ما هم هست، امّا مثلاً پشت ديوار پنهان شده است.
ولي غايب بودن؛ يعني كسي فوق هستيِ مادّي است، مثل ملائكه كه در غيب هستند و در مقامي بالاتر از عالم مادّه جاي دارند.
مقام غيب امام زمان(عج) به جهت واسطة فيض بودن حضرت است و هستي در قبضة مقام غيبي حضرت است و اساساً هر مرحله و مرتبة پاييني در قبضة مرتبه بالاترِ غيبي اش قرار دارد.
[1] - «خصال»، ج2، ص624، ص183.
